Bağırarak Fısılda

Dil,kalbin himayesindedir.

Öncelikle 8K için hepinize teşekkür ederim 🫀

🍬🍬🍬

"Ben çıkıyorum,işim ne kadar sürer bilemem."

"Dediklerimi unutma."

Buz gibi yüzünün altında hangi duyguları sergilediği bilinmezlere aitti ama sahneye sunduğu bu yüz bütün duyguları yormaya yeterdi.

"Hayatımda sessize aldığım bir insan,sadece kirlilikten ibarettir ve ben kirleri silerim."

Verdiğim cevapla yüzündeki memnuniyet can buldu.

Deniz istemedikçe amcam ile görüştürmeyi düşünmüyordum çünkü o adamın ağzından çıkan tutarsız sözler ve cümleler kardeşimin üzerinde izler bırakıyordu.

Uçak enkazının yanına gittiğimizde resmen her şeyi ona açıkça söylemiş ve ona korktuğumdan daha fazla zarar vermişti.

Babam ve amcam zamanında dedemin otoritesini reddedip İstanbul'a yerleşmişlerdi. Gün geçtikçe bire bin katarak sahip oldukları şirketi ortaya koymuşlardı. 

Amcamın,paranın artmasıyla değişen özelliklerini görsemde bunu babama söyleyememiştim. Ailesinden geriye kalan tek insanı da kaybetmeye dayanamayacğını düşünüp korkmuştum. Şimdi ise o korkuyu kendim için taşıyordum. Karşılaşacağım tavırları az çok bilsemde bu belirsizlik canımı sıkmaya yetiyordu.

Para gölgesinde yeğenini seven amca mı?

Paranın tek sahibi olduğunu düşünüp bencilce davranacak amca mı?

Hiçbir zaman onu sevmedim ama babam için sustum, şimdiye kadar her şey babam içindi şimdi ise babam yoktu.

İçimdeki en büyük mücadelem babasızlık olsa da en çok yıpratacak  mücadele amcam olacaktı,buna her türlü emindim.

Belkide yoluma taş koymayacak aksine bizim için bütün imkanlarını seferber edecekti.Bu ihtimal gözle görülmeyecek kadar küçük olsa da bir yerde hislerime tutunmam ve adım atmam gerekiyordu.

Şirketin park yeri oldukça büyüktü bir süre yer bulmakla uğraşıp arabadan indim.Giriş kapısının üzerinde bulunan tabeladaki farklılığı gördüğümde aldığım nefes,şirketi yüreğimin üzerine yıkmış gibi yüreğimi ezdi.

Şirket sahiplerinin ismileri yazılı olduğu bölümden babamın ismi silinmiş onun yerine Semih'in ismi yazılmıştı.Benim ismimin yazması gerekirken onun ismi?

Nedeni apaçık ortadaydı,amcam ileride kardeşime bırakacağım koltuğu,elimden alıp kendi oğluna baki kılmak istiyordu.

Sinirle dolan gözlerimi umursamadan şirkete girdim ve amcamın odasına doğru koşmaya başladım.Kapıya geldiğimde sekreteri önüme geçip engel olmaya çalıştı.

"Ada hanım şuan Mehmet Bey müsait değil,dilerseniz telefon edip geldiğinizi haber verebilirim."

Kadını sağa taraf itip devam ettim.Sinirli olduğum için ellerim titriyordu ama buna rağmen kapıya sonuna kadar açılıp duvara çarpacak kadar güç uygulamıştım.

Dosyaları imzalayan amcamın gözleri bir anlık korku ile yuvalarından çıkacak gibi açılsada geri eski haline döndü.Normalde sekreterin arkamdan gelip bir şeyler gevelemesi gerekirken sadece kapıyı kapatıp gitmişti.

"Bende seni bekliyordum,otur şöyle."

"Senin bizim yanımıza gelmen gerekmiyor muydu amca?"

"Sesinin tonuna dikkat et ve otur şuraya.Benim ile düzgünce konuş,karşında amcan var senin."