14.Bölüm

167 10 1
                                    

   Bugün YGS'ye giren herkese başarılar dilerim. Ben iki sene önce yaşadım maratonu ve çok şükür ilk girişte istediğim bölümü kazandım.Hayırlısıyla sizler de istediğiniz bölümü ilk girişte ,ya da (ilk defa girmeyenler de)  bu girişinizde kazanırsınız inşallah.

Provalarda ne zamandır olmadığım kadar huzurluydum, mutluydum. Dans etmek bana ilaç gibi geliyordu. Ailemi karşı almak pahasına bu mesleği seçtiğime seviniyordum.Ailem danscı olursam aç kalacağımı söylemişti zamanında ama ben dinlememiştim onları.Danscı olmazsam hiçbir zaman mutlu olmayacağımı biliyordum.

  Provalar bitince Nil ve gruptan birçok kişiyle dönüşümü kutlamak için stüdyonun yakınlarınadaki çay bahçesine gittik.

"Artık Esin de geldiğine göre gösteri harika olacak!." dedi Öykü neşeyle.

"Ben bu sezon olmayacağım Çisil'le gayet iyi iş çıkıyoruz değil mi?"

"Elbette.Çisil 'e bu dediğimi söylemeyin sakın millet. Sadece Esin daha iyi o kadar. "

"Esin hepimizden iyi. "dedi Levent "Çisil de dahil hepimiz bunun farkındayız,"

  Bu kadar iltifatın karşısında yüzümün kızardığını hissediyordum.

"Sağ olun arkadaşlar."dedim "Böyle düşündüğünü bilmiyordum"

  Telefonumun çalmasıyla sohbetten kopmak zorunda kaldım. Evden aranıyordum.

"Alo?"

"Esin Hanım."

  Arayan Seval'di. Sesi çok kötü geliyordu

"Ne oldu Seval, sesin çok kötü geliyor?"

"Hemen eve gelseniz iyi olacak. Eve biri girmiş."

"Ne!

  Yerimden fırladığım gibi bizimkilere bir açıklama yapmadan çıktım oradan. Allah'tan annem evde değildi yoksa kadıncağız çok kötü olurdu.

   Evden içeri girdiğimde darmadağın olmuş bir salonla karşılaştım.Seval put gibi durmuş salona bakıyordu.Ayak seslerimi duyunca hemen bana döndü

"İyi ki geldiniz Esin Hanım."dedi"Ben İsmet ile alışverişteydim.Nermin ile Yakup da memleketteki düğüne gitti biliyorsunuz. Hatice'yle Mehmet buraya sadece sağımda uğuruyor. Şansa evde kimse yoktu. Ah keşke İsmet'i burada bıraksaydım."

"Kendini suçlama."dedim elimi omzuna koyup "Nereden bilecektin ki?"

"Esin Hanım bu gece yalnız kalmayın, müştemilatta bizimle yatın isterseniz."

"Sağ ol Seval.Ben polise haber vereyim sonra konuşuruz."

  Polise adres verirken bir yandan da evde çalınan bir şey olup okmadığını kontrol ediyordum, görünürde çalınan bir şey yoktu.Ardından annemi aradın

"Esinciğim?"

"Nasılsın anne?"

"İyisim. Füsun teyzenle sohbet ediyorduk.:

"A öyle mi? Harika, annem Füsun teyze müsaitse bu gece orada kalır mısın? Şey...Bu gece ev pek güvenli olmaya bilir."

"Esin?"

"Eve biri girmiş."dedim "Ne olur ne olmaz diye..."

"Ne? Esin hemen buraya gel. Sen de kalma orada. Sen iyisin değil mi?Eve girinle karşılaştın mı yoksa?"

"Annem sakin ol.Ben dışarıdayken girmiş, iyiyim ben.Polisi bekliyorum sonra yaparım bir şeyler, evde kalmam merak etme. "

"Tamam, yanında biri va değil mi?"

Buz  ve AteşHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin