Buz ve Ateş

19.Bölüm

Evden içeri girerken Ahu hala beni davranışında anormallik olmadığı konusunda ikna etmeye çalışıyordu

"Her kadın için giysi önemlidir."

"Elbette."dedim iç çekip "Buna daha ne kadar devam edeceğiz?"

"Tamam sustum." dedi Ahu kollarını birleştirip

     Arka koltuktan poşetleri aldım

"Çok teşekkürler."dedim arabanın kapısını kapatmadan önce

     Ahu neşeyle gülümsedi

"Hiç önemli değil. Ve bir ara senin gardırobuna bakmak istiyorum korkarım ki korkunç parçalara sahipsin."

  Hafifçe gülümsedim

"Olabilir...İyi geceler Ahu"

"Sana da"

Eve girdiğimde Okan da yukarı çıkıyordu, beni görünce yanıma geldi

"Ahu seni baya yordu değil mi?." dedi elimdeki  poşetleri alıp

"Sayılır, ama eğlenceliydi."

   Okan poşetleri odaya çıkarttı, ardından aldıklarımızı çıkartıp yatağa serdi

"Oldukça güzeller."dedi elini belime dolayıp "Eminim üzerinde çok daha güzel olacaklar."

"Beğenmene sevindim."

"Hayatım sende güzel durmayacak bir elbise düşünemiyorum bile."

"Bu arada, Ahu aldıklarımız senin ödeyeceğini söyledi ama..."

  Okan yapmacık bir şekilde kaşlarını çattı

"Elbette ben ödeyeceğim seni Ahu'yala alışverişe çıkmaya zorlayan bendim ve Aslı'dan biliyorum onunla alışveriş aşırı yorucu oluyor."

   İçten bir kahkaha attım

"O kadar da kötü değildi hem ben çok eğlendim."

"İyi bari bir an kendimi suçlu hissetmiştim. Acıkmışsındır sofrayı hazırlatayım mı?"

"Hiç gerek yok ben bir sandviç yapıp yerim."

"Ben de daha bir şey yemedim, sana yardım edeyim."

   

   Şule Okan'ı mutfakta görünce baya afalladı, üstüne yemek yapacağımızı öğrenince kadıncağız geçici bir donma yaşadı desem yeridir. Zar zor bir şeye ihtiyacımız olursa seslenebileceğimizi söyleyip çıktı mutfaktan

"Mutfağa hiç uğramıyorsun galiba." dedim peynirleri keserken

"Pek ilgimi çekmiyor diyelim. Yani Aslı hayattayken yemek hazırlarsa ona yardım ederdim ve bunu severdim ama..."

"Anlıyorum."diye başımı salladım "Eğer zorlanacaksan bana yardım etmek zorunda değilsin."

"Şu an ilk defa kendimi kötü hissetmiyorum."

 "O halde Okan Bey sandviç ekmeklerini verin." dedim gülümseyip

    Songül için de sandviç hazırlayacaktım ama o ben gelmeden az önce yemek yiyip uyumuş. Biz de sandviçlerimizi alıp terasa çıktık.

"Artık eve dönsem iyi olacak."dedim yemek sırasında "Sana da yeterince yük oldum."

"Bana yük olmadın."dedi Okan elimi tutup "Asla yük olmazsın, birkaç gün daha kalsan hatta."

"Annem de beni merak ediyordur, telefona konuşuyoruz gerçi ama artık eve dönsem iyi olur."

"Sen bilirsin."diye iç çekti Okan "Ne zaman gideceksin peki?"