22.Bölüm

134 12 0
                                    

Finallerim bittiğinden artık sık sık bölüm koyarım diye umuyorum.Normalde ayın 10unda finallerim bitecekti ama seçimlerden dolayı YÖK sağ olsun finaller ertelince bugüne kadar sarktı sınavlar.
Ayrıca LYS'ye giren herkese başarılar dilerim, umarım üniversite için her şey dilediğiniz gibi olur.
Keyifli okumalar ;)
Not:Nefes'in 2.bölümü de yayınlandı, göz atarsanız sevinirim :)

Odama vardığımda derin bir nefes aldım.Nihayet Ateş'ten ve avukatından kurtulmuştum. Pencereyi açıp dışarıya baktım.Temiz hava kendimi daha iyi hissetmemi sağlamıştı. Kapının açılmasıyla arkamı döndüm, Ateş...


"Kapıyı çalmalıydınız Ateş Bey."dedim "Hem siz yemeğe gitmeyecek misiniz?"


Ateş bir şey demedi, bir süre yüzüme baktıktan sonra kapıyı kitleyip anahtarı cebine koydu


"Konuşmalıyız."dedi en sonunda


"Kapıyı kitlemen gerekmezdi.'


"Odadan çıkmamanı sağlamalıydım kusura bakma."


Masama geçip kollarımı birleştirdim


"Evet, seni dinliyorum."


"Esin Bora'ya olanlardan dolayı beni affetmeyeceksin biliyorum ama lütfen bana böyle davranma."


"Ben gayet normal davranıyorum."


"Normal mi?"diye sesini yükseltti Ateş "Hayır... Benim aşık olduğum kadın böyle değil, bu sen değilsin Esin.'


"Saçmalıyorsun farkındasın değil mi? Senin sevdiğin Esin yok artık, anla bunu."


"Ben onu hala görebiliyorum, ne kadar uğraşırsan uğraş gözlerine söz geçiremezsin."


O ana kadar gözlerinin içine baktığımın farkında değildim.Onunla konuşurken o kadar alışmıştım ki gözlerine bakmaya... Yerimden kalkıp kapıya yöneldim


"Söyliyeceklerin bittiyse çık odamdan."


Ateş cebinden anahtarı çıkartıp kapıyı açtı.Odamdan çıkacakken


"Senden asla vazgeçmeyeceğim."dedi "Sen de beni seviyorsun,bu değişmedikçe senden vazgeçmeyeceğim."


"Vazgeçebilirsin, seni sevmiyorum."


Ateş ben daha ne olduğunu anlamadan beni kendine çekip öptü.Beni öptüğunde her zaman kendimi bulutlarda sanırdım ve ne yazık ki yine aynısı olmuştu, onu durduramamıştım


"Seni özlüyorum."dedi yüzümü okşayıp


"Git buradan."dedim dişlerimin arasından "Güvenliği çağırmadan defol git!"


Ateş başıyla beni onaylayıp asansöre bindi.Kendime o kadar kızgındım ki sinirimden her şeyi yıkabilirdim. Odamdan çantamı alıp sahile gittim. Bir yandan ağlamak istiyordum ama biliyordum ki yapamayacaktım, bir şey böyle durumlarda hep ağlamama engel olmuştur



Eve gittiğimde annem hemen yanıma geldi


"Kızım sen gelmeden biraz önce sana bir çiçek geldi, odana koydum."


"Çiçek mi?"


Annem başını evet anlamında salladı


"Teşekkürler anne. Ben üstümü değiştireyim, seninle bir şey konuşacağım.'

Buz  ve AteşHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin