15.Bölüm

161 10 0
                                    

Eve dönerken Songül’ü okuldan aldık. Songül beni görünce el çırpıp yanağıma öpücük kondurdu

“Esin abla seni çok özledim.”dedi küçük kız.

   Songül sadece bir kere görmekle beni nasıl bu kadar sevebilmişti bilmiyordum. Gerçi ben de küçüğü çok sevmiştim, onu görüce kendimin de özlediğini fark ettim

“Ben de seni özledim tatlım.”dedim “Birkaç gün sizde kalacağım, gitmeden bol bol vakit geçiririz olur mu?”

   Songül usulca başını salladı.

“Esin ablanı görünce beni unuttun bakıyorum.”dedi Okan  dikiz aynasından kızına göz kırpıp

  Songül de hafifçe kıkırdayıp öptü babasını. Ardından da yol boyunca her zamanki neşeli haliyle okulda yaptıklarını anlatmaya başladı

  Eve vardığımızda Songül ödevlerini yapacağını söyleyip odasına çıktı

“Seninle vakit geçirecek ya, hemen ödevi yapmaya gitti.”dedi Okan “Yoksa mümkün değil eve gelir gelmez ödevini yapmaz.”

   Ardından beni etrafımda döndürüp kucağına aldı. Tebessümle ve meraklı bir biçimde Okan’a baktım

“Ne yaptığını sorabilir miyim?”

 “Seni bir yere götüreceğim ve bu şekilde götürmek de içimden geldi.”dedi yanağımı öpüp

    Merdivenlere yönelirken ellerimle Okan’ın omuzlarından destek alıp kendimi sağlama aldım. İkinci katı da geçip üçüncü kata çıktık. Harika bir terastı burası. Göl manzaralı, ağaçları gören… Büyüleyici bir yerdi. Okan beni indirip arkamdan sarıldı

“Nasıl buldun?”

“Çok güzel.”dedim “Harika bir manzarası var.”

    Okan elimden tutup yer minderlerinin yanına götürdü, minderlere oturup manzaranın tadını çıkarmaya başladık. Başımı Okan’ın omzuna yaslayıp gözlerimi kapattım

“Burası çok huzurlu.”diye mırıldandım

“Buranın bu kadar huzurlu olduğunu unutmuşum.”dedi Okan.Yüzümü kendine çevirdi “Aslı’dan sonra asla aşık olmam diyordum. Sen her şeyi değiştirdin. O kadar masum ve güzelsin ki… Bana ne yaptın bilmiyorum.”

“Sen de beni değiştirdin.”dedim yüzünü okşayıp “Hayata tutunmamı sağladın.”

     Yanağını öpüp başımı tekrar omzuna yaslayıp gözümü kapattım.

      Gözümü açtığımda mindere uzanmış vaziyetteydim, üzerimde ince bir battaniye vardı. Battaniyeyi alıp aşağı indim. İkinci kattan da inecekken Okan’la karşılaştım

“Ben de sana bakacaktım.” dedi “Üşüdün mü diye merak ettim”

“Tamam canım.Şey… Ben ne kadar uyudum?”

“Kırk dakika olmuştur herhalde.”

“Keşke uyandırsaydın.”

“Çok güzel uyuyordun.”dedi Okan gülümseyip “Uzun süre izledim seni.”

       Dudağıma öpücük kondurup belimden sarıldı

“Sonsuza kadar izleyebilirdim.”

   Hafifçe gülümsedim, yanaklarımın kızardığını hissedebiliyordum

“Songül görecek şimdi.” dedim kollarını belimden ayırıp. Hafiften suratı asıldı tabii, ben de ne yapabilirim der gibi omuzlarımı silktim.

Buz  ve AteşHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin