HİKAYELER ve NASİHATLER

66.

Kardeşini sırtlayıp dağa çıkarmakta olan bir adama: "yükün ağır" demişler.

Adam cevaben:

"Bu benim yüküm değil kardeşim" demiş. Bir bilgeye

"Birinin sana gerçek kardeş olduğunu nasıl anlarsın?" demişler. Cevaben:

"Kaygımı taşır, halimi hatırımı sorar, eksiğimi gediğimi kapatır, hatalarımı bağışlar, bana Allah'ı hatırlatır." demiş. Peki demişler senin O'na karşılığın ne olur?

"Gıyabında dua ederim."demiş.

Allah yolunda kardeşlik ellerin gözlerle ilişkisine benzer:

"Gözler yaşardığında eller yaşlarını siler.

El ağrıdığında gözler onun için yaş döker."

Hasan-ı Basri (ra) der ki:

"Arkadaşlarınızla dostluğunuzu sürdürün. Zira vefakar bir dost ışık veren bir lambaya benzer. Sen onun ışığını ancak dünyan karardığında idrak edersin."

Öyle dostları olur ki insanın; Samimi bir gülüşüyle bütün umutsuzluk duvarlarını yıkar da geçer. Bir tutam sadakat ve bir parça vefa ile bağlıdır dostuna insan ve o bağ dünya'dan öteye taşır bu kardeşliği.. Gün gelir omuzlarda ıslanır gözler, gün gelir bir tebessümle fethedilir gönüller. Öyle dostları olur ki insanın; kimi zaman anne, kimi zaman baba, kimi zaman ise benlikten ötede bir ben olur. Kardeş payı yapılır bir lokma ekmek ve bir yudum su.. Acılarda bölüşülür elbet. Zor gelmez ki yüreklere beraberken eziyet..

Bir dağ olsa dertler üst üste binmiş iken.. Ferhat kesilir dostlar, kardeşi Şirin iken. Ne güzel söylemiş değil mi Mevlana:

"Her canlının ölümü tadacağını ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim. Ben dostlarımı ne kalbimle ne de aklımla severim. Olur ya kalp durur akıl unutur.

Ben dostlarımı ruhumla severim. O ne durur ne de unutur."

Öyle dostlar edin ki hayatta, kalbiyle değil, aklıyla değil, ruhuyla sevsin seni. Dostum dediğin zaman sığsın dost kelimesinin anlamına ve versin hakkını dar gününde yanında..

Dostluk dediğin şey; Yılların eskitemediği, aksine düğümlediği şeydir.. Öyle bir gel ki dostunla bu kervana, kör bir düğüm olarak git dostlar mekanına..