HİKAYELER ve NASİHATLER

79.

"

Namazı kılmak için camiye girdim. Bir amca vardı en önde,tam ortada. Oturarak kılıyordu ve namazı bitmek bilmiyordu. Benim namazım bitti, duam bitti, dinlenmem bitti, camiden çıkmak için artık müsaittim ama çıkamıyordum, çıkmak istemiyordum.

İki saat geçti. Amca hala namaz kılıyordu. İkindi okunacaktı. Sonra bir ara durdu. Dua ediyordu. Aha dedim, fırsat koş yetiş. Duasını bitirmesini bekledim. Onu beklediğimi anlamış olmalı, duasını bitirdi, döndü bana, gülümsedi.

"ALLAH'ın selamı senin üzerine olsun. Ne oldu güzel oğlum?" dedi. "Affedin, sizi seyrediyordum da, namazınız bir hayli uzundu. Okuduğum siyer kitaplarındaki gibi... " dedim.

"Hayır hayır, o güzel şahsiyetlerle beni bir tutma" diyerek böldü lafımı; "Ben sabah namazını kaçırmış gafil biriyim. Aldandım. Uyku beni kandırdı" dedi, "Nasıl telafi edeceğimi bilmiyorum." Gözünden tek bir damla usulca aktı, süzüldü yanaklarından... Kucakladım amcayı. Dua etti bana, ben de ona dua ettim. Çıktım camiden.

Ben camiden çıkarken, o tekrar namaza durdu. Oturarak kılacak kadar yaşlı olan bedeni, uykunun esiri oldu diye durmaksızın namaz kılıyordu. Gerçekti bu. Umuttu.

Sabah namazını kılmamak müslümanları üzmüyor artık, namaz kılmamak müslümanları utandırmıyor. Amcanın ayrılırken bana söylediği, doğrusu sessizce fısıldadığı sözler aklımdan silinmeyecekti: "Sabahın nuruna mazhar ol güzel oğlum.

Sabah namazı, tıpkı gün doğumu gibi; güneşin geceyi bölmesi, aydınlatması gibi, müslümanın nurudur. Gün boyu karşılaşacağın tüm çamurlardan, çukurlardan tertemiz, pür-i pak çıkmak istiyorsan, sabah namazını sakın ola ihmal etmeyin...

RÂBBİM Cümlemizi Ölene Kadar Namazını Dosdoğru Kılanlardan Eylesin.🤲🤲🍃🌹

"