HİKAYELER ve NASİHATLER

45.

İki delikanlı bir adamın koluna girip Hazret-i Ömer'e getirirler:

"Ya Ömer! Bu adam bizim babamızı öldürdü, kısas isteriz!" derler.

Mahkeme kurulur, adama son isteği sorulur.

Adam: "Eşim ve çocuklarımı 3 günlük yolda bıraktım, benden haber bekliyorlar. Müsaade edin, onlar ile helalleşeyim."

Hazreti Ömer: "İdam kararın verildi. Sen 3 günlük yola gitmek için izin istiyorsun. Nasıl güvenelim sana?"

Adam "Ya Ömer!" der ve İsra süresi 34. ayeti okur:

"Söz verenler verdikleri sözden mükelleftir. Yarın huzuru mahşer de hesaba çekilecektir."

Hazreti Ömer, "Peki. Fakat yerine bir kefil almamız lazım. Sen gelmezssen onu idam edeceğiz."

Adam ordaki kalabalığa sorar:

-Kefil olacak olan var mı?

Kalabalıktan ses yoktur. En arkadan biri elini kaldırır ve "Ben olurum ya Ömer!" der. Bakarlar ki bu kişi Hazret-i Ebu Zer'dir. Herkes şaşkındır.

"Ya Ebu Zer neye kefil olduğunu biliyorsun değil mi?" der Hazret-i Ömer.

"Bırakın gitsin adamı, ben kefilim!" der yine Ebu Zer. Adam biner atına, uzaklaşır.

3 gün herkes adamı konuşur: Gelecek mi gelmiyecek mi? Mescitte gündem olur.

Akşam namazına yakın uzaktan bir atlı gelir.

Hazret-i Ömer:

- Be adam neden geldin?

Adam:

- Demesinler ki Müslümanlar söz verip de sözlerini tutmuyorlar, diye geldim.

Ölen adamın çocukları söz ister bu defa:

- Ya Ömer biz kısas hakkımızdan vazgeçtik.

Hazret-i Ömer:

- Peki neden affediyorsunuz babanızı öldüren bu adamı?

- Ya Ömer demesinler ki Müslümanların arasında merhamet yok oldu!

Ebu Zer'e dönüp:

- Sen bu adamın neyine, nasıl inandın da kefil oldun?

Hazret-i Ebu Zer:

- Ya Ömer demesinler ki Müslümanların arasında güven, itimat kaybolmuş. Onun için kefil oldum...