Kaybolan Öğrenciler| Ryeji & Hyunlix

Özel Bölüm 1: Hyunlix

Felix'in ağzından:

Hyunjin
Merhaba bebeğim~
Eğer işten erken çıkabiliceksen beni okuldan alır mısın? Sonrasında birlikte takılırız. Olur mu? 🥺

Felix
Tabi ki. Okul çıkışında oradayım. Sadece beni bekle :)

Hyunjin
Bekleyeceğim :)

Hyunjinle yapmış olduğum kısa diyalogtan sonra gülümsemiş ve saate bakmıştım. Saat 14.35ti. Okuldan çıkmasına daha 25 dakika vardı. Bu yüzden son kalan işlerimi de hızla halletmiş ve işten çıkmıştım. Arabaya binip Hyunjin'in anaokulu öğretmenliği yaptığı yere sürmüştüm.

Anaokulunun önüne geldikten sonra Hyunjin'in dışarıda durup bütün çocukları ailelerine teslim ettiğini görmüştüm. Hepsine kocaman gülümsemesiyle el sallayıp iyi dileklerde bulunduktan sonra içeri geçip eşyalarını almış ve hızla arabaya binmişti.

"Umarım fazla bekletmemişimdir Lix."

"Hayır, çok beklettin. Kızgınım sana."

Önce dudağımı büzmüş sonra da gülmemek için dudağımı ısırmıştı. Dediklerimde bana önce malmışım gibi bakmış ardından gülmüştü.

"Öpücük istiyorsan bunu başka yollarla da isteyebilirsin."

"Öp beni Hyunjin."

İstediğimi aniden dile getirdiğimde gülümsemiş ve yavaşça kafasını bana doğru yaklaştırmıştı. Dudakları dudaklarıma kapandığında istemsizce gülümsedim ve dudaklarımı hareket ettirdim. O da dudaklarını benimle aynı hızla hareket ettirdikten sonra en sonunda birbirimizden ayrılmıştık. Dudaklarımız öncekine göre daha şişkin ve kırmızı göründüğü için gülümsemiştim. Ona kesinlikle çok yakışıyordu.

Birkaç dakikanın ardından birlikte eve geldiğimizde ben hemen izleyeceğimiz filmi açmıştım, Hyunjin de mutfağa gidip abur cuburları hazırlamıştı. Birlikte oturup filmin tanıdı çıkarmaya başlamıştık.

"İnanamıyorum, kız tam bir aptal."

"Gerçekten kim bile bile bok yoluna gider ki?"

"Üstüne bir de onu aldatan sevgilisini kurtarmaya gidiyor. Saçmalık, bırak ölsün işte. Yapmadığını bırakmadı kıza ama kız hâlâ daha onu kurtarma derdinde."

Hyunjin sinirle konuşup etrafı toparlarken bu haline gülmüştüm. Ancak güldüğümü gördüğünde daha çok sinirlenmişti.

"Tanrım, neden gülüyorsun Lix?"

"O kadae komik ve tatlı duruyorsun ki~ Gülmemek imkansız."

Sinirle yastığı bana attığında daha da fazla gülmüştüm. Yastıkla bana art arda vurmaya başladığında daha da gülmüş ve ayağa kalkıp koşmaya başlamıştım. Beni yakalamaya çalışması hoşuma gitmişti.

Yatak odamıza doğru koşup dolaba saklandığımda ise sinirle karışık gülmüştü.

"Felix, gerçekten anaokulundaki çocuklar senden daha iyi saklanıyor."

Dolabın kapağını açtığında onu görmemle küçük bir çığlık atmıştım. Beni belimden tutup oturtmuş ve ardından kucağıma oturmuştu.