Kaybolan Öğrenciler| Ryeji & Hyunlix

Özel Bölüm 2: Ryeji

Yeji'nin ağzından:

Bilgisayarıma birkaç kez daha baktıktan sonra gerekli bütün malzemeleri çıkarmaya başlamıştım. Ryujin gelmeden önce ona bir sürpriz yapmak istiyordum.

Bütün malzemeleri çıkardıktan sonra tarife bakarak malzemeleri karıştırmaya basladım.

"Kek bitti. Şerbeti ocakta. Geriye kalan sadece krema."

Krema için olan malzemelere bakıp onları da ayrı bir tabakta hazırladıktan sonra şerbetin altını söndürmüş ve keki fırından çıkarmıştım. Keki ve şerbeti soğumaya bırakıp mutfağı temizlemeye başlamıştım. Temizlik işleri bittikten sonra şerbeti keke dökmüş sonrasında ise süslemiştim. Ryujin bunu kesinlikle sevecekti.

Birkaç dakika sonra kapı çaldığında koşarak mutfaktan çıkmış ve kapıyı heyecanla açmıştım.

"Merhaba aşkım. Günün nasıl geçti?"

"Sana da merhaba. İyiydi aslında, pek bir şey yoktu."

Ellerindeki poşetleri bana verip gülümseyerek yatak odamıza çıktığında aldığı ürünleri yerlerine koymuş ve mutfakta onu beklemeye başlamıştım.

Merdivende duyduğum adım sesleri sevinmeme sebep olurken "Ryujin mutfağa gel." diye bağırmıştım. Adım sesleri buraya doğru gelirken pastayı saklamış ve Ryujin'i beklemeye başlamıştım.

"Bana gösterecek bir şeyin mi var? Cok garip davranıyorsun."

Kapıda, üstünde sabahlık ve görünen iç çamaşırlarıyla bana bakarken yutkunmadan edememiştim. Önümdeki manzaran ile zar zor gülümserken arkamı dönmüş ve pastayı çıkarmıştım.

"Sana küçük bir sürpriz hazırlamak istedim. Bu yüzden sana konfeti pasta hazırladım. Hem de limonlu. Senin tarzında."

Gülümseyerek konuştuğumda Ryujin şaşkın ifadesiyle bir bana bir de pastaya bakmıştı. "Yeji sana inanamıyorum. Çok çok teşekkür ederim!"

Boynuma atlayıp sıkıca sarıldığında gülümsedim ve ben de ona sarıldım. Birbirimizden ayrıldıktan sonra masaya oturmuş ve pastayı kesmeye başlamıştık.

"Tadı nasıl? Beğendin mi?"

"Bu harika! Annemin pastasını hatırlattı bana. Çok güzel yapmışsın aşkım."

Gülümsemem daha da büyümüş bir şekilde pastamı yemeğe devam ederken sabahlığından görünen göğüslerine bakmış ve yutkunmuştum. O karşımda bu şekilde dururken normal davranmak çok zordu.

"Hayırdır neye bakıyorsun?"

Sorduğu soruyla bilmem kaçıncı kez yutkunurken "Hiç." deyip gülümsemiş ve ayağa kalkıp tabağımı musluğun içine koymuştum.

"Kendini tutma tatlım. Ne yapmak istiyorsan yap. Hatta sana yardım edeceğim."

Dedikleriyle gözlerimi büyütüp yavaşça kafamı ona çevirdiğimde sinsice bakan gözleriyle karşılaşmıştım. Sonrasında ise kafamı iki yana sallayıp "Hayır, yorgunsun. Daha da yorulmanı istemiyorum." demiştim.

Ayağa kalkıp yanıma geldiğinde ellerini belime dolamış ve dudaklarını boynuma bastırmaya başlamıştı.

"Hadi ama bebeğim. Söylesene bunu istemiyor olsaydım neden böyle giyinip seni tahrik etmek isteyeyim ki? Hadi, kendini tutma."

Derin nefesler alıp birkaç saniye bekledikten sonra yavaşça ona doğru dönmüştüm. Duvara doğru itip ellerinden tuttuğumda sertçe dudaklarından öpmeye başlamıştım. Hızıma yetişememesi gülümsememe sebep olurken bir elimi bileğinden indirmiş ve sabahlığını sıyırarak kalçasını okşamaya başlamıştım.