MARIONETTE

•Chapter 1•

Ανοίγω την ντουλάπα μου και πιάνω το πρώτο ζευγάρι από τις μαύρες ψηλοτάκουνες γοβες μου.
Στρώνω καλύτερα τα μαλλιά μου και πλησιάζω τον καθρέπτη της μεγάλης τουαλέτας δίπλα από το κρεββάτι μου.
Ψεκάζω τον λαιμο μου με το επιβλητικό άρωμα μου και παίρνω την μαύρη τσάντα μου.
Ανοίγω την βαριά λευκή πόρτα και βγαίνω έξω από το δωμάτιο μου.
Προχωράω στον τεράστιο μαρμάρινο διάδρομο μέχρι που φτάνω στην μεγάλη γυαλινη σκαλα.
Αρχίζω να κατεβαίνω ένα ένα τα σκαλιά και λίγο πριν κατέβω το τελευταίο βλέπω με την άκρη του ματιού μου τον Stefan να κοιτάζει κάτι χαρτιά με μεγάλη προσήλωση.
Το έντονο φως που περνούσε από τις τεράστιες γυάλινες τζαμαρίες σε συνδιασμο με τον αριστοκρατικό στολισμό που επικρατούσε σε όλο το σαλόνι έκανε αυτήν την εικόνα να μοιάζει με πίνακα της αναγέννησης.
Με το που τα τακούνια μου ακουμπούν στο λευκό μάρμαρο ένας έντονος ήχος ακούγεται στην σιγή που επικρατούσε.
Το βλέμμα του Stefan γυρίζει προς το μέρος μου και τότε ήταν που τα μάτια μας συναντήθηκαν.

S:Καλημερα δεσποινίς Windsor
Λέει με σταθερή και επιβλητική φωνή

Α:Καλημερα Stefan
Λεω απόλυτα σοβαρή και πλησιάζω ελάχιστα προς το μέρος του
«Ο πατέρας μου είναι στο δωμάτιο του;»
Η φωνή μου σταθερή και γεμάτη δυναμισμό

S:Οχι• ο κύριος Windsor έφυγε πριν μισή ωρα για μια σημαντική δουλειά• Νομίζω έπρεπε να το γνωρίζεται...
Λέει στο τέλος με μια ελαφριά ειρωνία στην φωνή του
Αυτό το υφάκι του με εξοργίζει! Ναι υποθέτω θα έπρεπε να το γνωρίζω αλλά ξέρει πολύ καλα πως ο πατέρας δεν μου λέει ποτε τι δουλειές έχει! Παντα με ενημερώνει για δουλειές που απαιτούν την παρουσία μου αλλά ποτε για δουλειές που δεν έχουν να κάνουν με μενα... Κάθε φορά τα ίδια!

Α:Ναι σωστα• μην με παρεξηγείς έχω πολλα στο μυαλό μου είναι ανθρώπινο να ξεχάσω ένα δυο πράγματα... λεω και προσπαθώ να κρύψω την πικρία στην χροιά της φωνης μου

S:Ακόμα και αν αυτή η συνάντηση είναι μεγίστης σημασίας για την πορεία των εταίρων του πατέρα σας;... νιώθω το σώμα μου να παγώνει... μπορώ να αισθανθώ τον κρύο ιδρώτα να λούζει τους κροτάφους μου...
Πως έπεσα ξανά σε αυτή του τη παγηδα; Πως αφήνω έναν απλό γραμματέα να με εξευτελίζει έτσι; Ξέρει παρά πολύ καλα σε τι θέση βρίσκομαι και τη σχέση έχω με τον πατέρα μου αλλά αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να με υποβαθμίζει και να με ταπεινώνει έτσι...

Α:Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με τις γελοιότητες σου• ΜΗ ξεχνάς τη θέση σου Stefan!Δεν είσαι τίποτα περισσότερο από ένας απλός γραμματέας... λεω εγωιστικά και με μεγάλη υπεροψία στο βλέμμα μου καθώς κατευθύνομαι προς την μεγάλη σιδερένια εξώπορτα...
κανείς δεν έχει το δικαίωμα να με γελοιοποιεί με αυτό το τρόπο! Ξέρω πολύ καλα ποια είμαι και τι μου γίνεται! Έχω μάθει να στέκομαι στα πόδια μου μόνη μου χωρίς να έχω βοήθεια από κανενα και τίποτα...