MARIONETTE

•Chapter 10•

Το κεφάλι μου είναι βαρυ... γιατί δεν μπορώ να σταματήσω επιτέλους να σκέφτομαι;.. το σώμα μου καίγεται ολόκληρο... υποτίθεται πως το αλκοόλ σε βοηθάει να ξεχάσεις... τότε εγώ γιατί σκέφτομαι μόνο το παρελθόν;... υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δεν θα ξανά κλαψω... πως θα στέκομαι δυνατή ο κόσμος να χαλάσει... τότε γιατί... γιατί νιώθω τα μάγουλα μου υγρά;... δεν μπορώ να πάψω να σκέφτομαι... να σκέφτομαι το παρελθόν... από μικρή που ημουν... ποτε δεν εφτεξα σε τίποτα... το μόνο που ήθελα ήταν αγάπη... αγάπη από τον πατέρα μου... μήπως ζητούσα πολλα;.. μήπως η επιθυμια μου ήταν εγωιστική και αλαζονική;... δεν θυμάμαι την μητέρα μου... πέθανε όταν ημουν 2 χρόνων... από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το μόνο που εκανα ήταν να διαβάζω... κάθε φορά θυμάμαι τον πατέρα μου να λέει 'απόδειξε μου τι αξίζεις και μόνο τότε ελα να μου ξανά μιλήσεις'... ημουν παιδάκι... δεν ήξερα τι σήμαιναν αυτά τα λόγια... το μόνο που θυμάμαι από την ηλικία των 6-10 είναι τον εαυτό μου κλεισμένο μέσα σε ένα δωμάτιο με έναν δάσκαλο πάνω από το κεφάλι μου να με αναγκάζει να διαβάζω... να διαβάζω γιατί;... για να αποδείξω την αξια μου σε ποιον;... κανεις δεν με ρώτησε τι ήθελα να κάνω στην ζωή μου... όλοι με έβλεπαν σαν τον μοναδικό 'διάδοχο' του κολοσσού Windsor... στην πραγματικότητα όμως κανεις δεν αναγνώριζε τις προσπαθειες μου... όλοι ζητούσαν πιο πολλα από μενα... πιο πολλα απ όσα μπορουσα να δώσω... και ειδικά... ο πατέρας μου...

«Ψιτ μικρό».. με αργές κινήσεις σηκώνω το κεφάλι μου και έπειτα το βλέμμα μου... μπροστά μου στεκοταν ο μπάρμαν κρατώντας ένα ποτήρι στα χέρια του... το βλέμμα του φαινόταν αρκετά περιεργο... ένιωθα ακόμα τα μάτια μου υγρά... θέλω να σταματήσω να δακρύζω αλλά δεν μπορώ... «κερασμένο από το παιδι απέναντι»... λέει και με το χέρι του μου κάνει νόημα να κοιτάξω... γυρίζω το κεφάλι μου προς την μεριά την οποία έδειχνε το χέρι του... το μόνο που μπορώ να αντικρίσω είναι μια αντρική φιγούρα να κάθεται σε ένα σκαμπό παραδίπλα και να κοιτάζει προς το μέρος μου... η όραση μου είναι τόσο θολή... ανοίγω κλείνω τα μάτια μου όμως όταν τα ξανά ανοίγω η θεα μου ήταν μπλοκαρισμένη... μια αντρική φιγούρα στεκοταν λίγα μέτρα μακρυά μου εμποδίζοντας τον άλλον άντρα που κοιτούσα πριν... το βλέμμα μου παρατηρεί την στάση του προσεκτικά... είχε στηρίξει το σώμα του πάνω στην μπάρα και κοιτούσε ευθεία... ήταν αρκετά απλά ντυμένος όμως αυτά που φορούσε του ταίριαζαν απόλυτα... μαύρο τζιν και μαύρο δερμάτινο μπουφάν... το βλέμμα μου κινούταν κατά μηκος του σώματος του μέχρι που... τα βλέμματα μας ενώθηκαν...
Το έντονο γαλάζιο χρωμα στα μάτια του φαίνονταν υπερβολικά λαμπερό παρ όλο που ο φωτισμός ήταν αρκετά χαμηλός... το πρόσωπο του ήταν τόσο καλα σχηματισμένο... γεμάτο γωνιές στα σωστα σημεία... το βλέμμα μου κατέβηκε στα χείλη του.. τόσο έντονα και καλοσχηματισμένα... απότομα γυρίζω το σώμα μου ξανά προς τα μπροστά μου... τι στο καλό κάνω;... Αμαρυλλίς  έχεις τρελαθεί;... νιώθω την καρδιά μου να χάνει χτύπους από το τρόπο με τον οποίο χτυπούσε... τόσο γρήγορα και δυνατά... το κορμί μου έχει ανατροιχιασει.... η ανάσα μου έχει αρχίσει να κόβεται... νιώθω πως το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα χάνεται... με βιαστικές κινήσεις πιάνω το ποτήρι μου και κατεβάζω και το υπόλοιπο υγρό που είχα απομείνει... το κεφάλι μου παει να σπάσει... δεν ξέρω αν καίγομαι από το ποτό ή από τον πυρετό... κοιτάζω το μπουκάλι μπροστά μου... δεν είχα καταλάβει για ποτε το είχα αδειάσει... δεν μπορώ να πιω άλλο... η όραση μου είναι σε άθλια κατάσταση... νιώθω να ζαλίζομαι... χωρίς να μπορώ να σταθώ άλλο το σώμα  μου γέρνει μόνο του προς τα αριστερά... την πτώση μου ανατρέπει κάτι σκληρό... για μισό λεπτό... αυτή η αίσθηση κάτι μου θυμίζει... σηκώνω ελαφρά το σώμα μου και αντικρίζω τον άντρα που στεκοταν δίπλα μου