MARIONETTE

•Chapter 13•

Το βλέμμα μου πέφτει στις μικρές ακτιδες ηλίου που εισέρχονται από το παράθυρο μου και καταλήγουν στην μπεζ μοκέτα του γραφείου μου... το βλέμμα μου πέφτει στην ώρα... ξημέρωσε για τα καλά λοιπόν... όλο το βράδυ δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι... είχα τόσα πολλά στο μυαλό μου... έχω τόσα πολλά να κάνω... και νομίζω πως κατάφερα να βρω λύση για το πρόβλημα που επείγει... ίσως αν παρουσιάσω αυτό στον πατέρα να μην μου φωνάξει τόσο... να μην με θεωρήσει τόσο άχρηστη... σκέφτηκα... ο έντονος ήχος της πόρτας μου να ανοίγει με κάνει να γυρίσω προς τα εκείνο το σημείο...

Ζ:Αααα!... μια έντονη φωνή τρόμου ηχεί στα αφτια μου σα σειρήνα... βλέπω ότι χαρτιά κρατούσε πριν λίγο η γραμματέας μου στα χέρια της να έχουν σκορπιστείς στο πάτωμα... «Με τρομάξατε...»... λέει καθώς σκύβει να μαζέψει το χαμό που έκανε βιάστηκα... υποθετω πως δεν περίμενε να με βρει εδώ...

Α:Δεν σου έχω πει να χτυπάς την πόρτα πριν μπεις μεσα ακόμα και όταν δεν είμαι στην εταιρία;... η φωνή μου επιβλητική... σχεδόν αγανακτισμένη... δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να κάνει καλα τη δουλειά της αλλά να μην μπορεί να εκτελέσει οδηγίες...

Z:σας ζήτω συγγνώμη... λέει καθώς πλησιάζει προς το γραφείο μου... για λίγο κοντοστέκεται... κοιτάζει τις στιβες από έγγραφα επάνω στο γραφείο μου μη ξέροντας που να ακουμπήσει αυτά που κρατούσε...

Α:Άφησε τα εκεί... λέω χωρίς να την κοιτάξω... το βλέμμα μου ήταν κολλημένο στην οθόνη του υπολογιστή μου... έριχνα μια τελευταία μάτια στο σχέδιο που ετοίμαζα όλη τη νύχτα... ήμουν σίγουρη πως απο ώρα σε ώρα η πόρτα του γραφείου μου θα άνοιγε και για άλλη μια φορά μέσα στην αυθάδεια ένας Stefan θα έμπαινε να μου κάνει κιρυγμα...

Ζ:οι πρωινές σας αναφορές είναι... λέει και για λίγο κοντοστέκεται... «με θέλετε κάτι άλλο;»... λέει κοφτά

Α:Τι έχει το πρόγραμμα μου σήμερα;.... Λέω καθώς πιάνω το πάνω πάνω χαρτί και ξεκινάω να ξεφυλλίζω την πρωινή αναφορά που μου έφερε

Ζ:καμία εξωτερική δουλειά... «αύριο είναι φορτωμένο το πρόγραμμα σας»... λέει και αφού της κάνα ένα νεύμα εκείνη αποχωρεί... για άλλη μια φορά τα πράγματα λειτουργούν εναντίον μου ε;... σκέφτομαι και πριν προλάβω να πω το οτιδήποτε βλέπω την πόρτα να ανοίγει με φορά και τμήμα γνωστή αντρική φιγούρα να εισβάλει στο χώρο

Ζ:Κύριε Codwell δεν μπορείτε να εισβάλλεται έτσι σε ξένου κόσμου γραφείο!... λέει η zila καθώς μπαίνει και εκείνη ξανά μέσα στο γραφείο μου κοιτάζοντας με με ένα βλέμμα σα να λέει 'δεν πρόλαβα να τον σταματησω'... ήταν αναμενόμενο... ήξερα πως δεν υπήρχε περίπτωση να μου δείξει ούτε ένα ίχνος σεβασμού αλλά τόσο πολύ δεν το περίμενα... δεν φαίνεται να τον νοιάζει το γεγονός πως με εκθέτει...