MARIONETTE

•Chapter 7•

Με το που φτάνουμε έξω από την εκδήλωση λεω στον άνθρωπο να με αφήσει λίγο πιο κάτω... αφού πληρώσω το ταξί κατεβαίνω και ξεκινάω να περπατάω προς το κτήριο... αμέσως διακρίνω μια αντρική φιγούρα να στέκεται σε απόσταση από τις μεγάλες γυάλινες πόρτες και να πηγαίνει νευρικά πάνω κάτω... δεν τον πιστεύω!... με το που τα μάτια μας συναντιόνται εκείνος παγώνει... με μια κίνηση πετάει κάτω το τσιγάρο του και το σβήνει με το πόδι του ενώ κατευθύνεται προς το μέρος μου... δεν έχω καμία ορεξη να του μιλήσω...

S:Αμαρυλλίς ... λέει καθώς τον προσπερνάω... «σου μιλάω Αμαρυλλίς !»... λέει και νιώθω το χέρι του να τυλίγεται γύρω από το μπράτσο μου σφίγγοντας με...

Α:Σου έχω πει να μη μου μιλάς στον ενικό!... λεω καθώς προσπαθώ να απελευθερωσω το χέρι μου από τη λαβή του... νιώθω το αίμα να μου ανεβαίνει για άλλη μια φορά στο κεφάλι... τα σώθηκα μου καίγονται...

S:Που στο διολο είχες παει; Θέλεις να καταστρέψεις τελείως την εικόνα του πατέρα σου;... λέει μέσα από τα δόντια του... εμ βέβαια... τωρα εξηγούνται πολλα...

Α:Μην ανησυχείς όπου πηγαίνω είναι για λογαριασμό του πατέρα μου• δεν σκοπεύω να του καταστρέψω την εικόνα!... λεω έντονα και τραβαω το χέρι μου από το κράτημα του ενώ ξεκινάω να κατευθυνομαι προς τις μεγάλες γυάλινες πόρτες... το κεφάλι μου παει να σπάσει... νιώθω το πρόσωπο μου να ζεματάει... η ανάσα μου είναι τόσο καυτή που μπορώ να νιώσω το στόμα μου έτοιμο να πάρει φωτιά... με το που μπαίνω μέσα στο χολ νιώθω μια έντονη ζαλαδα με αποτέλεσμα να κοιτάξω κάτω... τα βήματα μου γίνονται όλο και πιο βαριά... απότομα νιώθω το σώμα μου να χτυπάει πάνω σε κάτι... η μαλλον πάνω σε κάποιον... ωχ οχι  «με συγχωρείτε»... λεω χωρίς να σηκώσω το βλέμμα μου... με γρήγορα βήματα προσπερνάω τον άνθρωπο μπροστά μου και μπαίνω μέσα στην αίθουσα... ο ήχος από τα χειροκροτήματα και τις συζητήσεις με κάνει να υποφέρω... επιλέγω να καθίσω σε μια θέση πίσω πίσω και απλά περιμένω όλο αυτό να τελειώσει...

[...]

Λίγη ωρα αργότερα βρισκόμασταν σε μια τεράστια αίθουσα με μεγάλους μπουφέδες γεμάτους με ποτά αλλά και διαφορα συνοδευτικά... ο πατέρας μου εξακολουθούσε να μιλάει με διάφορους... φαίνεται πως δεν κατάλαβε ότι έλειψα... από εκεί που δεν είχα προβλήματα και ολα ήταν υπό έλεγχο τωρα ξεφύτρωσε αυτό... και τους είχα ξεκαθαρίσει να μην κάνουν καμία κίνηση χωρίς να τους δώσω εγώ την άδεια... δεν το πιστεύω πως έπρεπε να γίνει κάτι τέτοιο τωρα... και δεν είναι τόσο απλό ούτε να τους απολύσω ούτε να διευθετήσω το θεμα χωρίς να με καταλάβει ο πατέρας μου... σκέψου γαμωτο....σκέψου... σκέψου... τι μπορώ να κάνω για να το διορθώσω;...