MARIONETTE

•Chapter 15•

Δεν ήξερα τι να βάλω... κοιτούσα επι ώρες τα ρούχα μου προσπαθώντας να βρω κάτι να φορέσω.... Κάποια σημάδια από εκείνη τη νύχτα ακόμα δεν είχαν εξαφανιστεί από το σώμα μου λες και έκαναν τα πάντα να επιβιώσουν... να μείνουν εκεί θυμίζοντας μου εκείνον τον άντρα... εν τέλη βρήκα και αποφάσισα να φορέσω ένα ανδρόγυνο κοστούμι... δεν σκόπευα να φορέσω φόρεμα... δεν είχα το κουράγιο να το κάνω...

Η ώρα πλησίαζε... για κάποιο λόγο είχα ένα περίεργο προαίσθημα... δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν αυτό αλλά κάτι δεν μου άρεσε... η διαίσθηση μου ούρλιαζε... ξέρω... ήταν το ίδιο περίεργο συναίσθημα που είχα εκείνο το βράδυ... λίγο πριν βρεθώ εξ απροόπτου αραββωνιασμενη... τα βήματα μου σταθερά καθώς κατέβαινα την κρυστάλλινη σκάλα... ο φωτισμός ήταν αρκετά χαμηλός μέσα στην έπαυλη πράγμα που με έκανε να καταλάβω πως το σπίτι ήταν σχεδόν μισοάδειο... λίγο πριν φτάσω στην πόρτα το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε μια μαυροφορεμένη φιγούρα... καθώς εστίασα καλύτερα κατάλαβα πως ο άντρας που στεκόταν απέναντι μου ήταν ο Bruno ο προσωπικός μου οδηγός... χωρίς να πω τίποτα εκείνος απλά έγνεψε καθώς μου άνοιξε την εξώπορτα για να περάσω... το μυαλό μου άρχισε να με οδηγεί σε κάποιου είδους συμπέρασμα... καθώς μπήκαμε στο αμάξι , εγώ στην πίσω θέση και εκείνος στη θέση του οδηγού , βλέπω το χέρι του να εκτείνεται προς το μέρος μου κρατώντας ένα μικρό κομμάτι χαρτιού σαν κάποιου είδους σημείωμα ... εκεί απλώς τείνω και γώ το δικό μου προς το μέρος του να πιάσω αυτό το μικρό κομμάτι χαρτιού ... εκείνος αμέσως ξεκίνησε το αυτοκίνητο... καθώς το πιάσω στα χέρι μου , δεν μπορούσα ακόμα να καταλάβω τι ακριβώς γινόταν... όταν όμως επιτέλους διάβασα το περιεχόμενο το αίμα μου πάγωσε...

«Κανόνισε να επανορθώσεις με την αποψινή συνάντηση. Αν με ρεζιλέψεις ξανά να ξέρεις πως θα είναι και το τέλος σου. Είναι η τελευταία σου ευκαιρία»....

Τρεις κοφτές προτάσεις.... τα λόγια του ψυχρά... ο τόνος του ακόμα και μέσα απο το χαρτί φώναζε επιβλητικότητα... θυμό... αγανάκτηση... κατάλαβα πολύ καλά... υπερβολικά πολύ καλά τι επρόκειτο να συμβεί.... Κατάλαβα που και ποιον πήγαινα να συναντήσω... πλέον δεν υπάρχει γυρισμός... αυτό ήταν... δεν με παίρνει άλλο... όσο και να μη θέλω... όσο και να απεχθάνομαι αυτό το προσχεδιασμένο γάμο... δεν έχω αλλη επιλογή απο το να το κάνω...

[...]

Τα βήματα μου σταθερά... λίγο αβέβαια... δεν ήξερα που βαδίζω... δεν ήξερα αν έπρεπε να το κάνω... δίσταζα... κάτι μέσα μου δεν ήθελε να περάσει το κεφάλι αυτού του πολυτελούς εστιατορίου... όσο και να μην ήθελα... όσο και να φοβόμουν το μετά δεν είχα άλλη επιλογή... δεν ήθελα αλλά προβλήματα... το μόνο που ήθελα ήταν ηρεμία και αν την αποκτούσα κάνοντας τη σημερινή συνάντηση επιτυχή αυτό ήταν το μόνο που μετρούσε... με το που μπήκα στο χώρο όλα φώναζαν πολυτέλεια... οι στολισμοί, οι χρυσαφένιοι φωτισμοί... για πρώτη φορά ένιωθα πως... δεν ανήκω εδώ... πως αυτό το μέρος δεν ήταν για μένα... δεν ήξερα πως να περιγράψω αυτό το συναίσθημα... ένιωθα άβολα... έξω από τα νερά μου... σαν μια οντότητα που ποτέ δεν είχε θέση σε ένα μέρος σαν και αυτό... δεν μου πήρε ώρα να τον εντοπίσω... άλλωστε ήταν και ο μόνος στο χώρο... καθόταν σε ένα αρκετά μεγάλο τραπέζι και έπινε το ποτό του... με το που ο ήχος από τα τακούνια μου ακούστηκε στο μαρμάρινο πάτωμα εκείνος γύρισε προς το μέρος μου... η μάτια του πάνω μου με έκαναν να ασφυκτιώ... να νιώθω ακόμα πιο άβολα... σαν έντονες μαχαιριές που χάραζαν κάθε σημείο του κορμιού μου... τα βήματα μου με οδήγησαν λίγα εκατοστά μακριά από το τραπέζι... ένας σερβιτόρος με πλησίασε τραβώντας την καρέκλα μου... το βλέμμα μου κοιτούσε αλλου... δεν είχα τη δύναμη να τον κοιτάξω στα μάτια... όλη αυτή η κατάσταση δεν ήταν κάτι που ήθελα... το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν να φύγω... να τρέξω μακριά από εκεί μέσα... αλλά... ήξερα πως αν το έκανα, αυτό θα ήταν και το τέλος μου... δεν προλαβαίνω να καθίσω στην καρέκλα και αμέσως η φωνή του ηχεί στα αυτιά μου σα δυνατός κρότος

F:Δεν περίμενα πως θα ερχόσουν... ο τόνος του ψυχρός... φαντάζομαι η κίνηση μου , το να εξαφανιστω , εκείνο το βράδυ ήταν κάτι που έκανε και εκείνον να ντροπιαστεί αλλά ποσώς που με ενδιαφέρει... κανείς... κανείς δεν με ρώτησε για το πως αισθ-.... «Φαντάζομαι το να σε τιμωρήσουν λειτούργησε θετικά στο να σημορφωθεις».... Η φωνή του έσταζε φαρμάκι... τι είπε μόλις τωρα;... απότομα το βλέμμα μου συνάντησε το δικό του... τι στο καλό;... μη μου πεις πως είχε βάλει και εκείνος το χεράκι του για να τιμωρηθώ...για να βιώσω αυτόν τον εξευτελισμό... «ο ελα τώρα· δεν έχει καθόλου πλάκα αυτό! Περίμενα να σοκαριζόσουν ακόμα πιο πολύ».... Ο τόνος τους ειρωνικός... το γελακι του έκανε τα νεύρα όλο του σώματος μου να τσιτώνονται... ήταν ανώφελο... ήταν πλέον ξεκάθαρο... είχα πέσει στην παγίδα τους...δεν υπήρχε σωτηρία πια για μένα... τροπος διαφυγής... όλα ήταν προσχεδιασμένα... προκανονισμένα και η γνώμη μου ή τα αισθήματα μου για άλλη μια φορά δεν είχαν καμία σημασία... είμαι τόσο χαζή... τόσο ηλίθια... αντί να τρέξω μακριά... αντί να αρνηθώ εγώ εκεί... υπομένω... και για ποιον;... για ποιο λόγο;... και γώ η ίδια ακόμα αναρωτιέμαι το γιατί... γιατί δεν σπάω αυτά τα δεσμά;... γιατί αφήνω κάποιον άλλον να ελέγχει τη ζωή μου;... ααα τώρα κατάλαβα.... Τώρα το συνειδητοποίησα .... τώρα άρχισα να βλέπω καθαρά το γιατί.... από τότε που με θυμάμαι... από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου· μόνο εντολές εκτελούσα... μόνο τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις κάποιου άλλου προσπαθούσα να φτάσω... ποτέ μου δεν σκέφτηκα για τον εαυτό μου... πάντοτε έκανα ότι μου έλεγε κάποιος άλλος... πάντοτε εκτελούσα τις εντολές που ήταν προ κανονισμένες από κάποιον άλλο... δεν είχα θέληση... δεν είχα βούληση... δεν είχα ποτέ κάτσει να πράξω κάτι από μόνη μου... φαντάζομαι πως είναι δύσκολο μετά από 20 χρόνια τέτοιας ζωής να αρχίσεις να πράττεις με δίκη σου σκέψη και βούληση... και να μου δινόταν  η επιλογή... η ελευθερία να επιλέξω για τον εαυτό μου θα μπορούσα αλήθεια να το κάνω;... θα μπορούσα αλήθεια να πράξω εγώ για μένα;... να πάρω αποφάσεις και να σκεφτώ από μόνη μου;.... Χα... Αμαρυλλίς είσαι αξιολύπητη... τελικά.... τελικά ήμουν όντως μια τέλεια μαριονέτα... η τέλεια κούκλα... ανίκανη να πράξει και να σκεφτεί χωρίς να έχει κάποιον από πάνω της να την ελέγχει... χα....

F:Νομίζω ήρθε η ώρα να συζητήσουμε για την τελετή του αραββωνα που θα γίνει σε τέσσερεις μήνες από σήμερα....

.....