MARIONETTE

•Chapter 11•

Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο πολύ νιώθω το ποτό να με επηρεάζει όλο και πιο πολύ... δεν έπρεπε να ποιώ τόσο... το κεφάλι μου πάει να σπάσει... ο κρύος αέρας χτυπάει μανιωδώς το πρόσωπο μου...νιώθω τα δάκρυα μου να στεγνώνουν σιγά σιγά επάνω στα μάγουλα μου... το βλέμμα μου είναι κολλημένο στην πλάτη αυτού του άντρα... χωρίς δεύτερη σκέψη... χωρίς καμία αμφιβολία και κανένα δισταγμό τον ακολούθησα... ανέβηκα στην μηχανή του και τον άφησα να με πάει εκεί που θέλει... δεν θέλω να σκεφτώ... δεν με νοιάζει το μετά... δεν θέλω τίποτα άλλο παρα να ξεφύγω... να φύγω μακριά από αυτή τη κόλαση... και αυτός... αυτός ο άγνωστος είναι η μόνη μου σωτηρία...απότομα η ταχύτητα με την οποία τρέχαμε μειώθηκε και μέσα σε λίγα λεπτά είχαμε ακινητοποιηθεί τελείως... παιρνω τα χέρια μου από πάνω του και εκείνος κατεβαίνει από την μηχανή του... μετά από λίγο τείνει το χέρι του προς το μέρος μου ενώ με κοιτάζει στα μάτια... απλώνω και γώ με τη σειρά μου το χέρι μου αγγίζοντας το δικό του... ο κρύος αέρας με έχει βοηθήσει να ξεζαλιστω ελάχιστα... πλέον μπορούσα να σκεφτώ καθαρά... ήξερα που θα κατέληγε όλο αυτό αν συνέχιζα... ήξερα πως αν περνούσα το κατώφλι αυτής της ξύλινης πόρτας δεν θα υπήρχε γυρισμός... φάνηκα αποφασισμένη... ήξερα τι με περίμενε όταν μπήκα σε αυτό το δωμάτιο motel μαζί του... τώρα όμως που έκλεισε η πόρτα γιατί διστάζω;... τι με κρατάει;... η τιμή μου;... η αξιοπρέπεια μου;... το παρελθόν μου;... οι συνέπειες  των πράξεων μου και το μετά;... για λίγο παγώνω... το σώμα μου έχει κολλήσει επάνω στην ξύλινη πόρτα πίσω μου... το βλέμμα μου έχει κολλήσει επάνω του... ο φωτισμός στο χώρο χαμηλός... ίσα ίσα έφτανε για να μπορούμε να διακρίνουμε ο ένας τη φιγούρα του άλλου... ίσως είναι καλύτερα έτσι... τα μάτια μου ακολουθούν τις κινήσεις του... παρατηρώ τα χέρια του να αφαιρούν το δερμάτινο σακάκι από πάνω του... κάτι μέσα μου μου φωνάζει να τρέξω... να φύγω μακρυά... όμως...

«Αν το μετάνιωσες άνοιξε την πόρτα και γυρνά πίσω»... ο τόνος του σταθερός... η φωνή του άχρωμη... βλέπω το χέρι του να αγγίζει τον αναπτήρα πλησιάζοντας τον κοντά στο πρόσωπο του για να ανάψει το τσιγάρο που βρισκόταν ανάμεσα στα σαρκώδη χείλη του...

....όμως κάτι άλλο με κάνει να θέλω να πλησιάζω ακόμα πιο κοντά...το βλέμμα του νιώθω να με καίει.. απότομα τα πόδια μου αρχίζουν να με οδηγούν κοντά του... εκείνος καθόταν στο κρεββάτι καπνίζοντας το τσιγάρο του... δεν έπαυε να με κοιτάζει... με ένα βλέμμα διαφορετικό... αλλιώτικο από πριν... όχι και τόσο άχρωμο... όχι και τόσο παγωμένο... τα βήματα μου σταματούν ακριβώς μπροστά του... εκείνος ρουφάει μια τελευταία τζούρα από το τσιγάρο του και έπειτα το αφήνει σκισμένο στο σταχτοδοχείο πάνω στο κομοδίνο... νιώθω το χέρι του να αγγίζει τον καρπό μου και έπειτα το σώμα του να τραβάει απότομα το δικό μου κάνοντας με να ανέβω επανω του όσο εκείνος είχε ξαπλώσει επάνω στο κρεββάτι... τα πρόσωπα μας ήταν σε απόσταση αναπνοής... απότομα νιώθω τα χείλη του να αγγίζουν τα δικά μου... η έντονη γεύση του τσιγάρου με κάνει για λίγο να αποτραβηχτώ χωρίς κανένα αποτέλεσμα... νιώθω το χέρι του να τυλίγεται γύρω από τη μέση μου χωρίς όμως το άλλο του χέρι να έχει αφήσει τον καρπό μου... η έντονη γεύση του τσιγάρου είχε γίνει ένα με την γεύση του αλκοόλ που υπήρχε ήδη πάνω στην γλώσσα μου... το φιλί του έντονο... άγριο... επιβλητικό... ένιωθα την ανάσα μου να κόβεται... ο τροπος που με φιλούσε φάνταζε σα να ρουφάει όλο το οξυγόνο από μέσα μου... δεν ήθελα να σταματήσει... με κάθε άγγιγμα του ένιωθα τις σκέψεις μου να χάνονται... τα πάντα γύρω μου έσβηναν... τα δάχτυλα του επιδέξια ξεκουμπωναν το φερμουάρ του φορέματος μου αφήνοντας με μισό γυμνή μπροστά του... νιώθω τα χείλη του να επιτίθεται βίαια στο λαιμό μου και τα δάχτυλα του να πιέζουν το στήθος μου τσιμπώντας έντονα τις ρογες μου... κραυγές ευχαρίστησης ξεγλυστρουσαν από τα μισόκλειστα χείλη μου... δεν είχα ξανά νιώσει ποτέ μου έτσι... κανείς ποτέ δεν με είχε αγγίξει έτσι... περίεργα συναισθήματα άρχισαν να ξυπνάνε μέσα μου... ένα έντονο σφίξιμο και μια έντονη κάψα έκανα την εμφάνιση τους σε ένα σημείο που κανείς ποτέ δεν είχε αγγίξει... απότομα νιώθω το σώμα μου να πέφτει πίσω στο μαλακό κρεββάτι... η φιγούρα του ήταν μισόγυμνη από πάνω μου.. δεν μπορούσα να δω το πρόσωπο του... το πρόσωπο του άντρα που έπαιρνε αργά και βασανίστηκα ότι πολυτιμότερο μου είχε απομείνει... μήπως είναι λάθος;.. μήπως δεν πρέπει;... ξέρω πως αν συνεχίσω όλα θα τελειώσουν... ξέρω πως αυτή μου η πράξη θα σημάνει και το τέλος μου αλλά δεν θέλω... δεν θέλω να τον διώξω μακρυά μου... το σώμα μου τον θελει... νιώθω το άγγιγμα του να κατεβαίνει προς τα κάτω και το χέρι του να γλιστράει μέσα από το φόρεμα μου... για λίγο η ανάσα μου γίνεται κόφτη... τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του όσο εκείνος επιτίθεται ξανά στα χείλη μου... νιώθω ένα δάχτυλο να γλιστράει μέσα μου πράγμα που με κάνει απότομα να σφίξω τα νύχια μου στο δέρμα του... εκείνος για λίγο σταματάει... το βλέμμα του συναντάει το δικό μου... τα μάτια του γυαλίζουν... δεν ξέρω αν είναι το ποτό... αν είναι αυτή η κάψα που νιώθω αλλά δεν θέλω μα σταματήσει... με τα χέρια μου τον σπρώχνω κοντά μου ενώνοντας ξανά τα χείλη μας... νιώθω κι αλλά στο δάχτυλα να γλιστρούν μέσα μου πράγμα που με κάνει αν αναστενάξω ακόμα πιο δυνατά... η φωνή μου τραχιά... νιώθω πως είμαι αρκετά κοντά... αν συνεχίσει έτσι... νιώθω πως δεν θα αντέξω άλλο... απότομα νιώθω τα δάχτυλα του να τραβιούνται από μέσα μου... εκείνος απότομα φέρνει τα δάχτυλα του κοντά στα χείλη του... εγώ είχα μείνει να κοιτάω κάθε του κίνηση... με έναν αρκετά προκλητικό τρόπο ακουμπάει τον αντίχειρα του πανω στα χείλη του σέρνοντας τον επάνω τους... το βλέμμα του δεν είχε λεπτό φύγει από το δικό μου... νιώθω το πρόσωπο μου να καίει από ντροπή... εκείνος φαίνεται να το απολαμβάνει καθώς ένα ειρωνικό χαμόγελο σκάει αμυδρά στα χείλη του... με μια κίνηση νιώθω το φόρεμα μου να αφαιρείται τελείως από πανω μου... είμαι τελείως εκτεθειμένη μπροστά του... εκείνος με πλησιάζει και ενώνει άλλη μια φορά τα χείλη μας σε ένα πιο άγριο φιλί από πριν... ένιωθα πως ήθελε να με καταπιεί ζωντανή... απότομα νιώθω κάτι ανάμεσα από τα πόδια μου και χωρίς καμία προηδοποιηση τον νιώθω να μπαίνει μέσα μου απότομα και με ένταση... πόνος... νιώθω το είναι μου να ηλεκτρίζεται... για λίγο όλα παγώνουν... εκείνος είχε μείνει μέσα μου χωρίς να κουνιέται... δάκρυα νιώθω να τρέχουν από τα μάτια μου... ίσως αυτό με έκανε να ξυπνήσω πραγματικά... όλος μου ο κόσμος Ταρακουνήθηκε... ένιωθα σιγά σιγά το αλκοόλ να ξεπλένεται από μέσα μου και τη λογική να καταλάβει ξανά το μυαλό μου...
Τι στο καλό κάνω;... η μόνη μου σκεψη ήταν αυτη... απότομα τον νιώθω να ξεκινάει να κινηται μέσα μου αργά...σφίγγω τα νύχια μου στην σάρκα του... είναι πλέον αργά... ότι έγινε έγινε... απότομα τον νιώθω να διησδυει με ένταση μέσα μου και μια κραυγή βγαίνει από τα χείλη μου...  το βλέμμα μου συναντάει το δικό του.. τα μάτια μου δεν έχουν σταματήσει να δακρύζουν... δεν ξέρω γιατί κλαίω... γιατί υποφέρω τόσο ενώ στην πραγματικότητα αυτό που με κάνει να νιώθω αυτός ο άντρας είναι ηδονή... ίσως όλα όσα προσπαθούσα να θάψω βαθιά μέσα μου αποφάσισαν να βγουν στην επιφάνεια... ίσως όλος αυτός ο πόνος... αυτά τα συναισθήματα να απελευθερώθηκαν εξ αιτίας του... δεν τον ξέρω... δεν ξέρω καν το όνομα του... είναι ένας άγνωστος... πως μια του μόνο πρόταση έφερε τα πανω κάτω μέσα μου... πως γίνεται να γίνομαι τόσο ευάλωτη στα χέρια ενός ξένου;... νιώθω το χέρι του να αγγίζει το μάγουλο μου... το άγγιγμα του τόσο παγωμένο.. το βλέμμα μου συναντάει το δικό του

«Δεν νομίζεις ότι το μετάνιωσες λίγο αργά;»... ο τόνος του περίεργος... ψυχρός αλλά και λίγο ειρωνικός... έχει δίκιο... τώρα τίποτα δεν αλλάζει... ότι έγινε έγινε... σκέφτομαι καθώς νιώθω ένα παχύρευστο ζεστό υγρό να διαχέεται μέσα μου...