MARIONETTE

•Chapter 17•

Δεν περίμενα να ανοίξω την πόρτα και να τον βρω και αυτόν μέσα στο αμάξι.... για λίγο κανείς από τους δυο μας δεν μιλούσε... εκείνος φαινόταν να είναι απασχολημένος με το κινητό του.... Πως δεν φαντάστηκα πως θα πηγαίναμε μαζί σε εκείνο το μέρος;...ήμουν τόσο απασχολημένη με τις δικές μου ανησυχίες που είχα ξεχάσει κάτι τόσο 'σημαντικό'... θα φαινόταν πολύ παράξενο δυο άνθρωποι έτοιμοι να αραββωνιαστουν να μην έφταναν μαζί.... Τους τελευταίους 4 μήνες, από τότε που ο πατέρας μου ανακοίνωσε τους αρραβώνες μας οι δημοσιογράφοι ξεκίνησαν να μας παρακολουθούν... έβλεπα κατά καιρούς άρθρα στις εφημερίδες με τα πρόσωπα μας πρωτοσέλιδα από κάθε ραντεβού που βγαίναμε.... Υποθέτω πως και σήμερα δεν θα είχε μεγάλη διαφορά... δημοσιογράφοι θα στέκονται έξω από την αίθουσα έτοιμοι να καλύψουν αυτό το 'once in a lifetime' υπερθέαμα... υποθέτω δεν είναι και κάθε μέρα που η μοναδική κληρονόμος του μεγαλύτερου αυτοκινητιστικού κολοσσού της χώρας αρραβωνιάζεται... αν ήμουν και γώ στη θέση τους το ίδιο θα έκανα υποθέτω....

F:Φαντάζομαι πως θα συμπεριφερθείς αναλόγως σήμερα·Μην έχουμε επανάληψη όσων έγιναν εκείνη τη μέρα.... Η φωνή του σταθερή... ο τόνος του επιβλητικός αλλά ταυτόχρονα και ειρωνικός... η στάση του μου προκαλεί εκνευρισμό... ο τροπος με τον οποίο μου μιλάει δεν έχει αλλάξει καθόλου... από την ημέρα που τον γνώρισα μέχρι και σήμερα η στάση του υποδηλώνει πως είμαι κάποια κατώτερη από εκείνον ενώ στην πραγματικότητα αυτός με την μεγαλύτερη εξουσία είναι η δίκη μου οικογένεια... κάθε φορά που του λέω να σταματήσει εκείνος απλώς γελάει κοιτώντας με ειρωνικά... με βλέμμα σα να μου λέει «εξουσία έχει ο πατέρας σου όχι εσυ».... δεν θέλω να τον βλέπω... προσπαθούσα όλο αυτό το διάστημα να αφιερώσω χρόνο στη δουλειά μου για να τον αποφύγω αλλά και πάλι τις περισσότερες φορές δεν μπορούσα... έπρεπε να βγαίνω μαζί του αναγκάστηκα... για τα μάτια του κόσμου... έπρεπε για 2 ώρες να υπομένω αυτόν τον εξευτελισμό... είχαμε ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα μεταξύ μας... σε αυτη τη σχέση δεν χωρούσαν συναισθήματα... κανείς δεν θα μπλέκονταν στις υποθέσεις του άλλου... κανείς δεν είχε το δικαίωμα να έχει κάποιου άλλου είδους ερωτική σχέση μετά τους αρραβώνες... όταν πλέον ο γάμος γινόταν τότε ο καθ ένας θα μπορούσε να κάνει τη ζωή του μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας... ήταν αναγκαίο να βρισκόμασταν τουλάχιστον 1 με 2 φορές την εβδομάδα σε μέρη όπου υπήρχαν δημοσιογράφοι... έπρεπε κάπως να δικαιολογήσουμε πως ο λόγος που αρραβωνιαστήκαμε ήταν καθαρά και μόνο από 'κεραβνοβολο έρωτα' και όχι από κάποιο συμφέρον... αυτούς τους μήνες δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα και από τις δυο μεριές... φαντάζομαι μπορεί σε μένα να φέρεται έτσι αλλά έχει πραγματικά ανάγκη αυτό το γάμο... δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να του έχει τάξει ο πατέρα μου για να μπει σε αυτη τη διαδικασία... το μόνο που είχε περάσει από το μυαλό μου ήταν να του παραδώσει απλόχερα τις επιχειρήσεις του αλλά κρίνοντας από το χαρακτήρα του και τη στάση του πιο πιθανό ήταν να τα έδινε όλα στον Stefan παρα στο εικονικό του γαμπρό... κοιτά που έχεις φτάσει Αμαρυλλίς....ξέρεις... γνωρίζεις πως δεν πρόκειται να σου μείνει τίποτα... πως όλον αυτόν τον καιρο πάλευες και παλεύεις για το τίποτα και παρ όλα αυτά το δέχεσαι... δέχεσαι την ήττα σου... δέχεσαι το γεγονός πως δεν θα σου μείνει τίποτα στο τέλος...  είμαι πολύ μπερδεμένη... το κεφάλι μου ήδη πάει να σπάσει και ακόμα δεν ξεκίνησε η βραδιά... νιώθω απότομα ένα χέρι να αγγίζει τα μάγουλα μου αναγκάζοντας με να γυρίσω το βλέμμα μου προς το άτομο το οποίο προσποιουμουν τόση ώρα πως δεν υπήρχε...