MARIONETTE

•Chapter 4•

Ο ήχος από το κινητό μου με κάνει να σφίξω τα μάτια μου με δύναμη... νιώθω όλο μου το σώμα να πονάει... ένας έντονος πονος στην πλάτη με κάνει να ανοίξω τα μάτια μου... που είμαι;... με το αγουροξυπνημένο βλέμμα μου προσπαθώ να εντοπίσω το κινητό μου... όταν το βλέπω απλώνω το χέρι μου στο γυάλινο τραπεζάκι δίπλα μου και το παίρνω στα χέρια μου. Αφού κλείσω το ξυπνητήρι κοιτάζω την ωρα... «πήγε και ολας 7:00;»... το ξανά αφήνω στην θέση του και ξεφυσαω... κοιτάζω καλύτερα τον χώρο δίπλα μου και καταλαβαινω αμέσως τον λόγο που είμαι πιασμένη... με πήρε ο ύπνος στον καναπέ παλι... σκέφτομαι και παω να σηκωθώ όρθια και αμέσως ότι χαρτιά βρισκόντουσαν στοιβαγμένα πάνω στο σώμα μου έπεσαν στο πάτωμα γύρω μου... Δεν το πιστεύω!.... δυσανασχετώντας σηκώνομαι όρθια και βγαίνω από το γραφείο μου... κάνω δυο βήματα και ανοίγω την πόρτα του δωματίου μου... αφού μπω μέσα ανάβω το φως και κατευθυνομαι προς την ντουλάπα μου... πιάνω ένα ζευγάρι καθαρά εσώρουχα και μια πετσέτα και κατευθυνομαι προς το μπάνιο... αφού μπω μέσα και βγάλω τα ρούχα μου αφήνω το νερό να γεμίσει την μπανιέρα... νιώθω τόσο πιασμένη που και η παραμικρή κίνηση με κάνει να διαμαρτυρηθώ από τον πόνο... με το που βεβαιωθώ πως το νερό είναι σε καλή θερμοκρασία και η μπανιέρα είναι γεμάτη μπαίνω μέσα και αφήνω το σώμα μου να μουλιάσει... η συγκεντωση είναι στις 10:00, πρέπει να ρίξω άλλη μια τελευταία μάτια στο λόγο μου και μετά να πάρω να κανονίσω κάποιες εκκρεμότητες που έχω αφήσει στην εταιρία μου.... χθες το βράδυ ήταν μια δύσκολη νύχτα... ο πατέρας μου γύρισε κατά τις 1:00 λίγο μετά αφότου είχα τελειώσει με τον λόγο μου. Στην αρχή όταν τον αντίκρισα ημουν ακόμα φοβισμένη όμως...

«Αμαρυλλίς δεν γίνεται κάθε φορά που σου φωνάζω να διορθώνεις τα λάθη σου• ποτε επιτέλους θα ωριμάσεις;»

«Είναι εντάξει•αν και θα μπορούσες πολύ καλύτερα• μη με ξανά απογοητεύσεις έτσι!»

Ότι και να έλεγα σε βάρος μου θα γύρναγε... εκεί που νόμιζα πως επιτέλους πλησίαζα στις προσδοκίες του πατέρα μου ήρθε το χθεσινο και με διέλυσε...

Τυλίγω μια πετσέτα γύρω από τα μαλλιά και το σώμα μου και βγαίνω στο δωμάτιο μου... αφού φορέσω τα εσώρουχα μου πηγαίνω προς την ντουλάπα μου. Την ανοίγω και αρχίζω να ψάχνω τι θα φορέσω..

Διαλέγω ένα λευκό πουκάμισο με ελαφρώς χαλαρά μανίκια. Μια μαύρη μάλλινη καζακα χωρίς μανίκια από πάνω και μαύρο στενό και επιβλητικό παντελόνι. Φοράω μια μαύρη ζώνη με ασημένιο κούμπωμα και για παπούτσια μαύρα ψηλοτάκουνα μποτακια... λίγο πριν καθίσω να βαφτώ ακουω την πόρτα του δωματίου μου να χτυπάει... με σταθερά βήματα πλησιάζω και την ανοίγω... μπροστά μου στεκόταν ο Stefan ντυμένος μέσα στα μαύρα.