គំនុំស្នេហ៍សងសឹក

គំនុំស្នេហ៍សងសឹក ២០

រឿង គំនុំស្នេហ៍សងសឹក
ភាគទី ២០

<< យាមនៅទីនេះ...កុំឱ្យមានអ្នកណាមករញ៉េរញ៉ៃយើងឱ្យសោះដឹងទេ...>> ដុងវ៉ុក បានឈរបញ្ជាទៅ កូនចៅរបស់ខ្លួន ដើម្បីឲ្យគេយាមនៅចម្ការនេះឲ្យបានតឹងរ៉ឹងបំផុត ។ ត្រូវហើយពេលនេះគេបានចាប់ជីអ៊ុន មកផ្ទះចម្ការរបស់គេ ដល់ទីនេះនៅដាច់ស្រយាលឆ្ងាយទីក្រុង ហើយជាទីកន្លែងស្ងប់ស្ងាត់ ដែលគ្មានអ្នកណាមករំខានគេ តែទោះជាបែបនេះក្ដីក៏គេមិនអាចធ្វេសប្រហែសបានដែរ អញ្ចឹងហើយទើបគេអរគុណច្រើនរបស់គេនិយាយនៅទីនេះឱ្យបានតឹងរឹងបំផុតជាមួយរៀនមានអ្នកណាមកអុកឡុកគេ
<< បាទចៅហ្វាយ...>>
<< ទៅវិញទៅ...>> បន្ទាប់ពីកូនចៅរបស់គេដើរចេញទៅបាត់ គេក៏បានដែរមកជិតគ្រែដេករបស់គេ ដែលមាននារីម្នាក់ដ៏ស្រស់ស្អាតកំពុងតែលង់លក់នៅទីនោះ រស់ដោយសារតែជាតិថ្នាំមិនទាន់អស់ ហើយគេក៏បានដាក់ខ្លួនអង្គុយជិតនាង ដឹងថែមទាំងយកដៃវែកសក់ដែលធ្លាក់បាំងមុខរបស់នាង និងសម្លឹងមើលមុខនាងដោយអារម្មណ៍ពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់
<< អឺម...>> ពេលនោះផងដែរជីអ៊ុន ក៏បានក្រហឹមដោយការមិនពេញចិត្ត នៅពេលដែលមានអ្នកមករញ៉េរញ៉ៃថាដេករបស់នាង ហើយនាងក៏បានបម្រះបែរខ្លួនចេញពីគេ ហើយពេលនោះដែរដុងវ៉ុកក៏បានដាក់ខ្លួនដេកក្បែរនាង និងថែមទាំងទាញនាងយកមកឱបជាប់ទ្រូងទៀតផង ។

មួយសន្ទុះក្រោយមកជីអ៊ុន ក៏បានបើកភ្នែកមកសន្សឹមៗ ក៏ឃើញថាខ្លួនឯងនៅក្នុងរង្វង់ដៃដ៏កក់ក្ដៅរបស់មនុស្សម្នាក់ ហើយពេលនោះដែរនាងក៏ងើយទៅមើលមុខបុរសម្នាក់នោះ ក៏ស្រាប់តែឃើញថាគេជាបុរសម្នាក់ដែលយកក្ដីស្រឡាញ់របស់នាងទៅលេងសើច នាងក៏រើបម្រាស់ចេញពីរង្វង់ដៃគេយ៉ាងលឿន
<< ដឹងខ្លួនហើយឬ...>> គេបានសួរទៅកាន់នាង និងរឹតរង្វង់ដៃកាន់តឹងតែទៅជាងមុនដើម្បីកុំឲ្យនាងរើរួច ថែមទៅសួរនាងដោយស្នាមញញឹម 
<< ទីនេះជាកន្លែងណា...លោកចាប់ខ្ញុំមកទីនេះធ្វើអីឆាប់ដើរលេងខ្ញុំទៅវិញភ្លាម...>> ជីអ៊ុន និយាយទៅកាន់គេដល់អាមួយម៉ៅ ដែលចាប់នាងមកទីនេះហើយ ទឹកមុខរបស់គេធ្វើដូចជាគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើងអញ្ចឹង ពិតជាគួរឲ្យស្អប់ខ្លាំងណាស់
<< បងនៅមិនដើរលេងអូនទៅវិញទេ...លុះត្រាថ្ងៃអូនព្រមជានាជាមួយនឹងបងសិន...>> ដុងវ៉ុក ដែលឃើញមុខមិនពេញចិត្តរបស់នាងហើយ គេក៏និយាយហេតុផលរបស់គេដែលចាប់នាងមកពីនេះប្រាប់ទៅកាន់នាង
<< ខ្ញុំនឹងមិនត្រូវគ្នាជាមួយលោកនេះទេកុំស្រមៃឲ្យសោះ >>
<< បាន...អញ្ចឹងចាំមានកូនម្នាក់ពីរនាក់បងដោះលេងអូនទៅវិញ >> គេនិយាយថែមទាំងបានក្រឡាប់ខ្លួនមកលើនាងយ៉ាងលឿនថែមទៀតធ្វើឱ្យអ្នកនៅក្រោមខ្លួនគេចាប់ផ្ដើមស្លន់ស្លោ
<< លោក...លោក...ចង់ធ្វើអ្វីហ្នឹង >>
<< បងចង់រំលោភអូន >> នៅពេលដែលឃើញទឹកមុខ ស្លន់ស្លោរបស់កូនក្ដាន់តូចគេហើយ ក៏មានអារម្មណ៍ថាពេញចិត្តចិត្តនិងទឹកមុខរបស់នាងពេលនេះជាខ្លាំង
<< បើលោកធ្វើបែបហ្នឹងខ្ញុំនឹងស្អប់លោក >> នៅពេលដែលឃើញគេ និយាយដោយគ្មានឫកពាលេងសើច នាងក៏ចាប់ផ្ដើមបែបនេះហើយខ្លាចថាគេនៅធ្វើដូចដែលគេនិយាយមែន
<< ស្អប់អញ្ចឹងឬ...>>
<< ត្រូវហើយបាននោះធ្វើ...ខ្ញុំមិនស្អប់លោកអឺម >> មិនឱ្យនាង និយាយចប់មួយប្រយោគទាន់ គ្នាក៏បានឲ្យទៅទម្លាក់បបូរមាត់របស់គេ លើមាត់របស់នាងយ៉ាងលឿន ហើយដែលរបស់គេក៏ស្រវាដោះសំលៀកបំពាក់របស់នាងយ៉ាងឆាប់រហ័ស ព្រោះដោយសារតែពេលនេះនាងមានតែអាវឃ្លុំមួយប៉ុណ្ណោះព្រោះគេជាអ្នកពាក់ឱ្យនាងនៅពេលដែលនាងមកដល់ទីនេះ
<< បានហើយឈប់ទៅ >> ជីអ៊ុន ពេលនេះចាប់ផ្ដើមឡើងកម្ដៅ ពេញខ្លួនប្រាណ ហ្នឹងបាននិយាយថាឃាត់ទៅកាន់អ្នកជាដើមហេតុ ដើម្បីឱ្យគេបញ្ឈប់ទង្វើរបស់គេ ព្រោះដោយសារពេលនេះនាងទន់ជើងអស់ហើយ
<< បងនឹងមិនឈប់នោះទេ...>> និយាយចប់គេក៏ទម្លាក់ខ្លួនទៅបឺតជញ្ចក់មាត់នាងម្ដងទៅ ហើយថែមទាំងយកដៃដ៏ក្ដៅរបស់គេ ទៅច្របាច់ដើមទ្រូងដ៏មូលក្លំរបស់នាងថែមទៀតផង
<< បាន...ហើយ...>> ជីអ៊ុន បាននិយាយឃាត់ទៅកាន់គេ និងបានពត់ពេនរាងកាយដោយការពិបាកនៅពេលដែល ដើមទ្រូងរបស់នាង ត្រូវដុងវ៉ុកបឺតជញ្ចក់មិនសំចៃ ដោយឆ្វេងផងស្តាំផង ដូចខ្លាចដើមទ្រូងទាំងពីរនោះ ច្រណែនគ្នាយ៉ាងអញ្ចឹង ។
<< អ្ហាស៎...ឈប់...ទៅ>> ជីអ៊ុន បានបញ្ចេញសំឡេងថ្ងូរ ដែរនាងបានព្យាយាមទុកជាយូរព្រោះដោយសារតែពេលនេះ ត្រូវដុងវ៉ុកថើមបង្អូស រហូតដល់កន្លែងសម្ងាត់របស់ គេក៏បានអោនទៅថើបត្រង់នោះធ្វើអោយនាងឡើងកម្ដៅខ្លាំងជាងមុនទ្វេដង
<< អ្ហាស៎...>> ពិភពលោករបស់នាងពេលនេះដូចជាលេងដើរ នៅពេលដែលគេបង្កើតអារម្មណ៍ស្រើបស្រាលមកហើយនាងជាថ្មីម្ដងទៀត ហើយយើងក៏យកដៃទៅចាប់សក់របស់គេ និងពើងខ្លួនដោយការពិបាកថ្ងៃទៀតផង
<< អ្ហាស៎...>>
<< ទ្រាំលេងបានហើយ...>> ដុងវ៉ុក ពេលនេះគឺទ្រាំនឹងមិនស៊ីនាង លេងបានហើយគេត្រូវតែចាប់ស៊ីនាងឥឡូវនេះនឹងស៊ីឲ្យបានច្រើនដល់ថែមទៀតផង ។ បន្ទាប់ពីកំចាប់សំលៀកបំពាក់ខ្លួនគេចេញហើយ គេក៏បានវាមកជិតនាង ហ្នឹងហើយទាំងទាញជើងរបស់នាងចេញពីគ្នា
<< អ្ហាស៎...ឈឺ >> អារម្មណ៍ដ៏ល្អទាំងប៉ុន្មានត្រូវបានរលាយអស់ ព្រោះដោយសារតែភាពឈឺចាប់បានចូលមកដល់ដូចជាលើកដំបូងអញ្ចឹង
<< ទ្រាំបន្តិចទៅ >> ដុងវ៉ុក ដែលឃើញនាងពេកមាត់ដោយការឈឺចាប់ គេក៏មានអារម្មណ៍ថាអាណិតនាងជាខ្លាំងតែគេមិនអាចបញ្ឈប់ទង្វើរបស់គេបានឡើយបានឡើយ នៅពេលដែលឃើញនាងដូចជាគ្រាន់បើហើយគេតែចាប់ផ្ដើម ធ្វើសកម្មភាពដែលគួរធ្វើភ្លាម
<< អ្ហាស៎...>>
<< អ្ហាស៎...ស៊ឺត...>> ពេលដែលភ្លើងស្នេហ៍របស់ពួកគេទាំងពីរនាក់ក៏បន្តទៅជាច្រើនម៉ោងមិនចេះចប់មិនចេះហើយ រហូតទាល់តែជីអ៊ុន សន្លប់ទើបគេរកបញ្ឈប់

#ផ្សារទំនើប

<< កុំធ្វើមុខអញ្ចឹងមើស >> អេឡិច ពេលនេះបានមកផ្សារទំនើបជាមួយនឹងអនាគតភរិយារបស់គេដែលពេលនេះកំពុងតែពាក់មុខយក្ស ដាក់គេដោយមិនដឹងពីមូលហេតុធ្វើខុសរឿងអ្វីនោះឡើយ
<< លោកកុំដើរតាមខ្ញុំមើស >> សូប៊ីន និយាយការមិនពេញចិត្ត ដែលតាំងពីមានរឿងនោះជាមួយគ្នាមក គេតែងតែដើរតាមនាងគ្រប់ជំហានមិនដាច់ទាល់តែសោះធ្វើឲ្យនាងធុញទ្រាន់ខ្លាំង ដែលមនុស្សធ្លាប់តែទៅណាមកណាម្នាក់ឯងគ្មានអ្នកណារញ៉ៃបែរជាត្រូវគេដែរតាមបែបនេះ
<< មានប្រពន្ធដ៏ស្រស់ស្អាតបែបនេះ បណ្ដោយឱ្យដើរម្នាក់ឯងយ៉ាងម៉េចនឹងបាន >>
<< អ្នកណាជាប្រពន្ធរបស់លោក >> គ្រាន់តែឮពាក្យប្រពន្ធនេះភ្លាម ផ្ទៃមុខរបស់នាងប្រែទៅជាពណ៌ក្រហម នៅពេលដែលនាងនឹកឃើញរូបភាពនាងនឹងគេមានអីៗជាមួយគ្នា
<< គិតដល់ណាហ្នឹងប្រពន្ធសម្លាញ់ >> អេឡិច ដែលឃើញផ្ទៃមុខនាងឡើងក្រហម គេក៏និយាយញ៉ោះទៅកាន់នាងភ្លាម
<< ឈប់និយាយរកលោកហើយ >> ដោយមិនឲ្យគេចាប់កំហុសបាន នាងក៏បានដើរទៅមុខទៅចោលគេយ៉ាងលឿនក្រោមការផ្ទុះសំណើចរបស់អេឡិចជាខ្លាំង

#បន្ទប់ធ្វើការ

ជីហ៊ូពេលនេះកំពុងតែសស្រាក់សស្រាំ និងការងាររបស់គេដែរមនុស្សជំនិតបានយកមកឲ្យដល់ទីនេះ
<< ចៅហ្វាយពេលណាត្រឡប់ទៅវិញ >>
<< ប្រហែលជាមួយសប្តាហ៍ទៀត... យើងទៅវិញហើយ ... យ៉ាងម៉េចមានការអ្វីឬ >>
<< ចៅហ្វាយកុហកអ្នកនាងអ៊ុនហា...ថាបាត់ការចង់ចាំមិនខ្លាចនាងខឹងទេឬ >>
<< បន្តិចទៀតយើងនឹងប្រាប់នាងពីការពិតហើយ>> ជីហ៊ូ ក៏បាននិយាយទៅកាន់មនុស្សជំនិតរបស់គេ ការពិតគេក៏មានអារម្មណ៍ថារអៀសខ្លួនដែលកុហកនាង តែនោះមកពីគេគ្មានជម្រើស

ប្រាវ....

សំឡេងធ្លាក់របស់បែក បងការភ្ញាក់ផ្អើលពួកគេជាខ្លាំង ហើយពេលនោះដែរក៏ស្រាប់តែឃើញនារីម្នាក់ដើរមកទាំងទឹកភ្នែកធ្វើឲ្យជីហ៊ូ ចាប់ផ្ដើមភ័យខ្លួនមានប្រផ្នូលថារឿងមិនល្អនឹងកើតឡើងចំពោះគេ
<< លោកកុហកខ្ញុំថាបាត់ការចងចាំមែនទេ >>