ස්වයංවින්දන | Suffering Alone

දහඅටවන වින්දනය

ඊළඟට කරන්න දෙයක් හිතාගන්න බැරුව මගේ පපුව ගැහෙන්න ගත්තා. කොච්චරවත් කල්පනා කරත් ඊටපස්ස්සේ කරන්න ඕන යමක් ඔළුවට ආවෙ නෑ.  වෙලාව දවල් 12 ට ආසන්නයි.. බඩගින්නත් එක්කම කල්පනා කරන්න වෙලාවත් අවශ්‍ය නිසා මම ආසන්නයේම තිබ්බ රෙස්ටුරන්ට් එකට ගියා. ටේබල් එකකින් වාඩිවෙලා කල්පනා කරන්න ගත්තෙ වෙච්ච සිඳුවීම් එක්ක ඊළඟට ගන්න ඕන පියවර ගැන.

ටික වෙලාවකින් වේටර් කෙනෙක් ළඟට ආපු නිසා මම මික්ස් රයිස් එකකින් හාල්ෆ් ප්ලේට් එකක් ඕඩර් කරා. මොනවා උනත් අයියා ගැන බයක් මගේ හිතේ තිබුණා. ඒ කල්පනා කරන මොහොතක් ගාණෙ මගේ ඔළුවට ආවෙ අයියා එක්ක මම ගතකරපු අවස්ථාවන් එකින් එක ඔළුවට ආවා.

"""" සෙහස්... දැන් කල්පනා කරා ඇති...ඔයා මේ වැඩේට ෆෝකස් වෙන්න.. අයියා එක්ක සතුටින් හිටියා ...ඒ දේවල් ආයෙත් ඔයාට ඕන නම් දැන් සැලසුමක් ඇතුව වැඩ කරන්න..😖"""

මම අද දවසෙ සිඳුවුණෙ ඒ සිඳුවීම් එකින් එක කල්පනා කරා. අර ගෙදර ඉන්න ඇත්තෙ තියාෂා ගෙ අම්මා වෙන්න ඇති. ඒත් මට තියෙන ප්‍රෂ්ණේ අයියා ඒ ගෙදර නැත්තං කොහේ ඉන්නවද කියන එක.

ඒ ගෑනි ඇත්ත කිව්වා කියලා හිතුවොත් අයියා මේ ගෙදර නෑ. වෙන කොහේ හරි තැනක ඇති. ඒත් ඒ ගෑනි කිව්වෙ බොරු නම් අයියා ඒ ගෙදරම ඉන්නත් පුලුවන් . ඒත් එහෙම ඉන්නවනම් ඒ ගේ ඇතුළෙ මම දැකපු සීමාවල් වල නම් ඉන්න විදියක් නැ. ඒ හැමතැනකටම යන්න මට බෑනෙ. ඒ ගෑනු කෙනා කියපු දේ එක්ක බැලුවම තියාෂා කියපුවා සම්පූර්ණ බොරුවක් බව නම් ආයෙමත් ඔප්පු වෙනවා. මොකද සාමාන්‍ය විදියට අයියා මේ ගෙදර ඉන්න ආවා නම් ඒම බොරු කියන්න හේතුවක් නැහැනේ.ඒත් අයියා ඉන්නවා කියලා අපිට අනුමාන කරන්න පුලුවන් එකම තැන තියාෂා ගෙ ගෙදර විතරයි. වෙන තැනක ඉන්නවානම් ඒක හොයාගන්න පුලුවන් කිසිම හෝඩුවාවක් දැනට අපි ළඟ නෑ.

ඒ අතර වේටර් කොල්ලා මම ඕඩර් කරපු ප්ලේට් එක අරගෙන ටේබල් එකට ආවා. පිරියක් නැතත් මම කන්න පටන් ගත්තෙ බඩගින්න තිබුණු නිසා.

කන්න පටන් ගත්තත් මගේ ඔළුවෙ තාම වැඩ කරේ අයියාව බේරගන්න පුලුවන් ක්‍රමයක් ඉක්මනට හොයාගන්න ඕන කියන සිතුවිල්ලයි. මගෙ අයියා මේ වෙලාවෙ මොන වේදනාවක් විඳිනවද කියන බය මගේ හිතට හොඳටම වද දුන්නා.