"Yeniden su yürüdü dalıma yaprağıma. Bir bakışın can verdi kurumuş toprağıma."
Bu çocuk oydu. Poyraz
Ne yapmaya çalışıyordu. Of ne kadar yakındı bana. Bu mesafe hiç iyi değildi. Arkamı döndüğümde ğögüsüne başım deyiyordu.
Zaten boyu benden uzun olduğu için kafamı kaldırmak zorunda kalmıştım. Birden onu ittim.
- Sen ne yapmaya çalışıyorsun be.
Dedim ve tam arkamı dönecekken beni bileğimden tuturak gözlerimin içine baktı.
- Bana sakın arkanı dönme güzelim. Daha hiçbir şey konuşmadık.
- Seninle konuşacak bir şeyim yok benim hem ben seni bile tanımıyorum.
- Tanışırız canım :).
- Bırak beni ben istemiyorum. Dediğimde bileğimi daha da sıktı.
- Canımı acıtıyorsun dedim ve arkamdan gelen sesle arkamı döndüm.
- Poyraz o kızdan ellerini çek.
Bu Hakandı burada ne işi vardı.
- Sen kim oluyorsun da bana emir veriyorsun.
- Ben kim oluyorum gel sana göstereyim dedi ve Poyraz'ın kolumu tutan eline vurdu.
Ah Allah'ım kavga etmelerini istemiyordum. Hemen arkamı döndüm ve yürümeye başladım.
Arkadan bağrışmalar geliyordu. Ama ben arkamı dönüp bakmak istemiyordum.
Çünkü bakarsan Hakan'ın yanına gidecek ve onları birbirlerinden ayıracaktım.
Hızlıca yürüdüm ordan uzaklaşmıştım.
Bunlar ne yapmaya çalışıyorlardı birbirlerine garezleri vardı sanki.
-
Eve çoktan gelmiştim. Odama girip namazımı kıldım. Bugün olanlara aklım ermiyordu neden böyle olmuştu.
Neden kavga etmişlerdi. Bunları düşünürken dalmışım. Akşam ezanının sesiyle uyandım. Kalktım ve abdest alıp namazımı kıldım.
Annemlerle yemek yedikten sonra İdil ile odamıza gittik ve bugün olanları ona anlattım.
O da benim gibi çok şaşırmıştı. Ben yatağıma yattım ve güzel uykunun kollarına kendimi bıraktım. Sabah her zaman ki ezan sesiyle uyandım.
Abdesttimi alıp namazımı kıldım. Tekrar yatağıma döndüm ama uyuyamadım bugün ben ne yapacaktım.
Gene o çocuğun yüzünü görmek istemiyordum hele ki dün olanlardan sonra. Yatağımda gözlerimi kapatarak bugün ne yapacağımı düşündüm.
Annem beni yatağımdan öperek kaldırdı. Kardeşim çoktan kalkmıştı ve kahvaltı yapıyordu. Bende yataktan kalktım ve lavoboya yöneldim.
Elimi yüzümü yıkayarak abdesttimi aldım. Okula her zaman abdestli giderdim bu alışkanlık olmuştu bende.
Kahvaltımı yaptıktan sonra evden çıktım ve durağa yürümeye başladım. Bugün Hakan'ı görmek istemiyordum. Dünkü rezillikten sonra ona nasıl bakabilirdim.
Durağa geldiğimde durakta kimse yoktu bu yüzden biraz korktum. Ama otobüs gelmişti hemen bindim.
Okula geldiğimde gözlerim Alper'i arıyordu. Çünkü ona dün olanları anlatmam lazımdı.
Alper ve Şeyma sınıfta oturuyordu. Hemen onların yanına gittim.
- Günaydın deim ve Şeyma'nın yanına oturdum. Şeyma ve Alper aynı anda bana
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Günaydın Gece
Ficção AdolescenteAşk zamansız gelir derler. Öyle zamansız çalar ki kapını ne hazırsındır ne de red edebilirsin. Kelimeler boğazında tıkanır öylece kalırsın. Ne anlarsın yaşadıklarını ne de önemsiz bir hayal gibi gülüp geçersin. Çünkü bir kez çaldı mı aşk kapını işte...
