Seninle olmanın en güzel yanı ne biliyor musun? Elin elime değmeden avuçlarımı terleten sıcaklığını taa içimde hissetmek. Seninle olmanın en kötü yanı ne biliyor musun? Seni seviyorum sözcüğü dilimin ucunu ısırırken her konuşmamızda boş yere saatlerce havadan sudan söz etmek. Seninle olmanın en heyecanlı yanı ne biliyor musun? Aynı şeyleri seninle aynı anda düşünmek birlikte ağlamak gülmek. Ve buradayken bile seni çılgınca özlemek... Seninle olmanın en acı yanı ne biliyor musun? Seni hiç tanımadığım bir sürü insanlarla paylaşmak. Senin yanında olan, seninle konuşan herkesi çocukça kıskanmak. Seninle olmanın en mutlu yanı ne biliyor musun? Tanıdık birileriyle karşılaşma tedirginliği ile yollarda yürümek yan yana... Elimdeki şemsiyeye inat yağmurda ıslanmak birlikte. Elimde kır çiçeğiyle seni beklemek... Aynı mekanlarda aynı yiyecekleri yemek. Seninle olmanın en romantik yanı ne biliyor musun? Sensiz gecelerde sana söyleyemediklerimi yıldızlara aya anlatmak... Okuduğum kitabın sayfalarında dinlediğim şarkıların türkülerin şiirlerin her mısrasında seni bulmak. Seninle olmanın en zor yanı ne biliyor musun? Seni kaybetme korkusuyla hayatta ilk kez tattığım o tarifsiz duygularımı umut denizinin ortasında küreksiz bir sandala hapsetmek. Sevgili yerine yıllarca dost kalmayı başarmak. Yalın ayak yürümek bıçağın en keskin yerinde. Kanadıkça tuz yerine gözyaşlarımı basmak yüreğime. Seninle olmanın tek yan etkisi ne biliyor musun? Nereden bileceksin? Sen benimle hiç olmadın ki. Olsaydın avuçlarım terlemezdi... Isırmazdım dilimin ucunu... Özlemezdim seni yanımdayken. Kıskanmazdım. Korkmazdım yollarda yürümekten. Islanmazdım yağmurlarda... Yıldızlara aya dert yanmaz, böyle her şarkıda serhoş olmazdım. Korkmazdım seni kaybetmekten ayaklarım kan revan atlardım sandaldan denize... Ve her kulaçta haykırırdım seni.. Ama sen hiç benimle olmadın ki... YA AKLIN BAŞKA YERLERDEYDİ YA YÜREĞİN...
Can YÜCEL
Aman ALLAH'IM burada ne olmuştu? Gördüklerimin bir rüya olamasını o an çok isterdim ama değildi işte bir rüya değildi. O an büyük bir korku ve üzüntü yaşadım. Yerde öylece yatıyordu. Hiç kıpırdamadan öylece. Hadi kalk demek istedim. Dilim adeta düğümlenmişti. Hiç bir şey söyleyemedim. Hareketsiz bir şekilde karşımda yatıyordu. Bu oydu. Az önce gördüğüm kız. İsmini dahi bilmediğim birine bu kadar üzülmem elimde olandan yaptığım bir şeydi. Sanki benden bir can kopmuş gibi hissediyordum. Canımdan kanımdan biri gibiydi. Anlamadığım duygular içindeydim şuan. İnsan hiç tanımadığı birine bu kadar kendini yakın hisseder mi? Birden kendimi etrafa bağırırken buldum.
'' Ambulans biri ambulans çağırsın. Acele edin ne olur. Hemen bir ambulans lütfen çağırın. ''
Delice bağırıyordum sadece elimden gelen buydu. Çağresizdim. Hiçbir şey yapamıyordum. Hayatta en zor anlar çaresiz olduğunuz anlar derler. Gerçekten de öyleymiş. İnsan fıtratı gereği bazı şeyleri yapamaya gücü yetmez ama elinden geleni yapmaya çalışır. Şuan da o anlardan birindeydim ve elimden geleni yapmaya çalışacaktım. Ona ilk müdahaleyi yapamaya başladım. Lise yılların da sağlık dersinde öğrendiğimiz şeyleri uygulama zamanı gelmişti. İnsanın böyle şeyler yapacağı nerden aklına gelebilirdi ki. Hemen onu düzgün bir şekilde yatırdım. Aklıma hocamızın söyledikleri geliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Günaydın Gece
Fiksi RemajaAşk zamansız gelir derler. Öyle zamansız çalar ki kapını ne hazırsındır ne de red edebilirsin. Kelimeler boğazında tıkanır öylece kalırsın. Ne anlarsın yaşadıklarını ne de önemsiz bir hayal gibi gülüp geçersin. Çünkü bir kez çaldı mı aşk kapını işte...
