Günaydın Gece

YALANCI

Giderek değil, unutarak vesaireleştirdin sen bu aşkı
‘Sen’ uçurumlarından, ‘Ben’ denizlerine düştüm.
Kendi içimde boğulacak bir ölümü mü hak ettim Rabbim!
Onu, kendimi kendi içimde boğacak kadar mı sevdim…

Kahraman Tazeoğlu

Kolumu bırakmadan bir ağacın altına gelmiştik. Kolumu bırakıp beni ağaca yasladı. Gözleri boş boş bakıyordu.

" Sen ve Alper gerçekten sevgili misiniz? "  

Neden herkes bu soruyu soruyordu? Beni tanımıyormuş gibi davranıyorlardı. Ben sesimi hiç çıkarmadan yanından gitmeye çalıştım ama tam gidecekken kolumu tekrar tuttu. Bu tutuşu öncekine göre daha sertti. Gözlerimin içine daha da öfkeli bakıyordu.

" Sana bir şey sordum. Bana cevap ver. "

Hala sesimi çıkarmadım. Çünkü ona açıklama yapmayacaktım. Beni deli ediyordu. Bana hesap soracağını zannediyordu. Ama ben onun gibi  değildim. Yanımıza birinin geldiğini hissettim.

Alper yanımızda durmuş bizi izliyordu. Çok öfkeli bir bakışı vardı. Hemen benim kolumdan tutarak beni sınıfa götürmeye çalıştı. Kolumdan herkes tutuyordu bugün. Alper'in bunu yapmasına Poyraz izin vermedi. Alper'in kolumu tutan elini tuttu ve ona sert bir yumruk attı. Neler olduğunu anlamadım. Alper de Poyraz'a karşılık vererek bir yumrukta o attı.

Ben hala onları izliyordum. Olayın şokundaydım. Hemen onları ayırmak için aralarına girdim. Okuldaki herkes etrafimıza toplanmıştı. Hakan beni aralarından alarak okulun dışına götürdü. Alper ve Poyraz arkamızdan şaşkın şaşkın bakıyorlardı. Ayrılmışlar kavga etmiyorlardı.

Benim kolumu tutmayı bırakmadı. Okulun ordaki kafeye gelmiştik. Bir masaya beni oturtu ve o da karşıma oturdu. Yüzüme sinirli sinirli bakıyordu. Ne oldu der gibi yüzümün şeklini değiştirdim. Elini yumruk yapıp sıktığını gördüm. Gerçekten sinirlenmişti.

" Neden onların arasına girdin az daha sana bir şey olacaktı. "

" Onlar benim arkadaşlarım başka ne yapacaktım. "

" Aklına başka bir şey gelmedi mi? Bunu mu yaptın yani. "

" Evet aklıma başka bir şey gelmedi göründüğü gibi ben bir kızım. "

" Aklına bir şey gelmedi he. Peki ben burda neden varım. Beni çağırmak aklına gelmedi mi? "

" Hayır aklıma neden sen gelesin? "

Sinirlenmişti. Ben hemen ayağa kalktım ve okula doğru yürümeye başladım. Kolumdan tutarak beni tekrar yerime oturttu. Şuan içimden ona sarılmak geliyordu.

Ama bunu yapamazdım. Onun karşısındayken bile elim ayağım titriyor sanki başka dünyaya gidiyormuşum gibi hissediyordum. Çünkü ben onu seviyordum. Kendimi zor tuttum.

Bana öyle bakması bile beni etkiliyordu. Buna dayanmalıydım. Ona yaklaşmamalıydım. Aklımdaki düşüncelerden onun sesiyle sıyrılıp gerçek dünyaya dönmüştüm.

" Bana neden böyle davranıyorsun. Ya ben sadece sevdim anlamıyor musun sırf sevdim diye mi böyle yapıyorsun. Benden bu kadar uzak duruyorsun. "

" Ben..ben "

" Sen ne Sidenur sen ne. Ben seni anlamıyorum seni çözemedim. Benim seni sevdiğimi bile bile neden hala onla birliktesin. "

Bu sözlerine artık dayanamıyordum. Benim Poyraz ile birlikte olduğumu düşünüyordu. Gözlerimde biriken yaşları tutamadım. Sanki bu anı beklermiş gibi hızlı hızlı aktılar gözümden. Beni nasıl Poyraz ile birlikte düşünebilirdi. Ona o kadar söylemek istediğim şey vardı ki.