Picasso

Hoofdstuk 3

Misschien had Iolanda wel gelijk en zijn de bussen in Cluj inderdaad altijd te laat. In ieder geval; vandaag is de M27 te laat vanwege een aanrijding bij het ziekenhuis. De straat is een chaos en via een hele lange omweg weet de bus zich pas in het centrum te begeven. Dit heeft als resultaat dat Monica te laat is. Ondanks dat de halve school met bus M27 komt, is zij de enige die steevast de tweede bus neemt in plaats van de eerste bus. Dit omdat de eerste bus niet langs de halte het dichtst bij haar huis gaat. Ze zou anders twintig minuten moeten lopen in plaats van tien, en dat heeft ze er niet voor over. De tweede bus is ook nog ruim op tijd, behalve als er dus wat onvoorziens gebeurt.

In elk geval is ze nu te laat, net terwijl de eerste les vandaag belangrijk is. De bus stopt bij de halte bij school en met een vaartje steekt ze de straat over. Aan het begin van het schoolplein staan de schoolsukkels, maar als Milan haar ziet rennen lijkt ook hij aanstalten te maken om naar de les te gaan, wat een goede indicatie is van de relevantie van het eerste uur Engels.

'Mevrouw Albu, ik begon me reeds zorgen te maken', is de reactie van mevrouw Smith als Monica de deur open doet.

'De bus was te laat.' reageert Monica. 'Het spijt me.'

'Wil je de deur-' begint mevrouw Smith. Als Monica zich omdraait om de deur dicht te doen komt Milan nog snel de hoek om.

'Meneer Andrei, niet te geloven!' roept mevrouw Smith. Monica gaat snel op het laatste bereikbare vrije plekje zitten, in dit geval op de tweede rij van voren.

'Ik kan me al bijna niet meer herinneren hoe jij eruit ziet, wat fantastisch om u te zien.' lacht mevrouw Smith.

'Ja, ik begon u bijna te missen.' grapt Milan.

'Begon je mij te missen, of de rijkdom van de Engelse literatuur?' kopt mevrouw Smith terug.

De klas lacht.

'Nou, dan kies ik toch voor u.'

'Milan, zoek een plekje, dan gaan we beginnen.' Mevrouw Smith doet zelf de deur dicht en MIlan moet over drie mensen heen klimmen om het laatste vrije plekje te bemachtigen.

'Dames, heren, ladies and gentlemen, het is tijd voor de tweede opdracht voor academisch schrijven. De vorige keer hebben jullie geprobeerd de onderliggende motieven achter de Brexit te zoeken, en dat had wat gemengde resultaten.'

De klas blijft angstvallig stil. Eigenlijk had het merendeel een onvoldoende en fungeerde de opdracht vooral als middel om aan iedereen te laten zien dat hun schrijfvaardigheid dramatisch slecht is. Alleen Monica in samenwerking met Daniela en Laura had een voldoende gekregen, maar een magere voldoende, die trouwens volledig te danken was aan Laura, wiens broer wel eens Engelse artikelen moet lezen voor zijn studie. Hij had een poging gedaan om het verslag te corrigeren en heeft het daarmee gered van de ondergang.

'In deze opdracht gaan we kijken naar de schilderkunst in heel Europa. We laten Engeland even achter ons, voor deze opdracht is het toegestaan om elke Europese schilder te behandelen.' Mevrouw Smith kijkt de klas rond. 'Alleen Roemeense en Moldavische schilders zijn uitgesloten uiteraard, ik wil wel dat jullie er Engelse literatuur over gaan lezen.'

Het is even stil.

'Als het goed is hebben jullie bij kunst geleerd over verschillende stromingen in de kunstgeschiedenis, zoals naturalisme, realisme, surrealisme...'

'Mevrouw, dat was drie jaar geleden.' verzucht Dan hardop.

'Jullie halen het maar weer even op uit jullie archief.' reageert ze kort.

Wat de bedoeling is, is dat jullie een Engels essay maken over een Europese schilder, waarin jullie wat vertellen over zijn persoonlijke leven, zijn stijl en zijn relevantie in de stromingen waar hij deel van uitmaakte. 1500 woorden, met een eindpresentatie.'