Picasso

Hoofdstuk 9

'Hoe bedoel je, je hebt ruzie met Sara?' reageert Mihail verbaasd. 'Meen je dat?' Ze lopen samen het schoolplein op voor het tweede lesuur, hun eerste les. Monica heeft slecht geslapen en natuurlijk prikte Mihail daar meteen doorheen.

'Nouja, niet echt ruzie, maar ze was gisteren wel boos.' zucht Monica.

'Wat heb je gezegd of gedaan, dan?' vraagt Mihail. 'Ik kan me niet voorstellen dat iemand zonder reden boos zou worden op jou.'

'Het is echt iets heel stoms, het gaat over Sorina.' reageert Monica als ze het schoolgebouw binnen lopen. 'Ik maak me een beetje zorgen om haar, maar Sara wil daar niet in meekomen. Soms lopen de spanningen wat op.'

Mihail knikt. 'Dat kan ik me inderdaad voorstellen.'

''Ga je vandaag met Sara praten?' vraagt Mihail aan haar, als ze even later in de les zitten.

'Ik weet niet of ze op school is.' zucht Monica. 'Gisteren was ze er dus ook niet, maar anders moet ik misschien naar haar toe vanavond.'

'Waar woont ze?'

'Feleacu.'

'Oei, dat is ook nog ver weg.' reageert hij. 'Spijbelt ze vaak?'

Monica schudt haar hoofd. 'Bijna nooit, maar de laatste weken is alles anders in onze vriendengroep, dus ik zou er niet raar van opkijken als ze er niet is.'

'Hm.' reageert hij. 'Weet je al wat je wil zeggen?'

'Hetzelfde als gisteren.' zucht Monica. 'Misschien dat ze het nu beter snapt...'

'Zolang jij bent overtuigd van jouw standpunt, kun je maar beter proberen om dat vast te houden. Als jullie echt struikelen over dit onderwerp is het maar goed om elkaar goed te begrijpen.' reageert hij. 'Het zou jammer zijn als jullie vriendschap over iets kleins breekt.'

Monica knikt, en is even stil.

'Ja? Uitgepraat?' Docent maatschappijleer Petrescu kijkt Monica en Mihail aandachtig aan. 'Dan gaan we van start.' De les die daarna volgt wordt door Monica erg interessant gevonden, ze vindt maatschappijleer misschien wel het enige boeiende vak dat ze heeft. Ze merkt dat Mihail het ook leuk vindt, omdat hij voor het eerst sinds dat ze naast elkaar zitten de stof lijkt te integreren in zijn denkbeelden. Na de les maatschappijleer hebben ze nog een uurtje Italiaans, met een docent van de universiteit die met hen oefent voor spreken. Het is een vriendelijke man, die er in tegenstelling tot hun eigen docent wel in slaagt om iedereen actief mee te laten doen.

Na die les lopen Mihail en Monica samen richting de kantine. Ze praten even na over de lessen.

'Sara is er al.' zegt Mihail als ze de hoek om lopen. Sara zit alleen aan een tafel in de hoek en kan de kantine overzien. De moed zakt in Monica haar schoenen, maar ze moet met Sara praten.

'Pff, ik hoop maar dat dit goed gaat.' zucht ze. 'Ik zie er tegenop.'

'Wil je dat ik meega?' vraagt hij.

Monica twijfelt even. 'Wil je meelopen?'

'Natuurlijk.' reageert hij. Ze lopen de hal binnen terwijl Monica zich over een mentale berg heen probeert te werken. De aanwezigheid van Mihail doet haar goed, de kalme atmosfeer om hem heen straalt op haar over. Als ze nog maar een stukje bij Sara vandaan zijn, stopt hij met lopen.

'Succes.' zegt hij zacht.

'Mag ik je een knuffel geven?' vraagt ze bijna onhoorbaar aan hem.

'Graag.' lacht hij. Monica legt haar armen om zijn middel en legt haar hoofd tegen zijn borst. Ze hoort zijn hart kloppen en een golf van verliefdheid rolt door haar lichaam. Hij legt zijn armen om haar schouders en duwt haar zacht tegen zich aan. De stof van zijn trui is zacht en hij ruikt heel erg goed.