Picasso

Hoofdstuk 12

Vroeg in de ochtend loopt Monica de tuin in. Vannacht heeft ze geen oog dichtgedaan omdat ze zich zorgen blijft maken om Sorina. Rond een uur of vier werd ze wakker van het helse geluid van metaal tegen metaal, het is waarschijnlijk de lege ijzeren bloemenbak in de tuin die tegen het hek gevallen is. Misschien was het een zwerfkat, maar toch gaat ze rond een uur of zes even kijken.

Het was geen zwerfkat. Het was haar broertje, die net niet de voordeur gehaald heeft voordat hij knock-out ging. Zijn hoofd is rakelings langs de vensterbank van de woonkamer gegaan en hij ligt op zijn buik in het gras.

'Florian.' Ze gaat op haar hurken naast hem zitten en probeert hem wakker te schudden. Om hem heen hangt een walm van alcohol en sigaretten. Hij is ver afgegleden de laatste tijd, hij gaar van alleen in de weekenden uitgaan naar elke dag uitgaan. Omdat Monica en haar moeder ook allebei weg zijn, weten ze niet wat hij overdag doet. Hij vertelt er trouwens ook nooit wat over.

'Florian!' sist ze. Iets feller schudt ze hem door elkaar. Heel langzaam lijkt hij terug te komen op de aardbol.

'Wat?' bromt hij, hij lijkt zich niet te realiseren waar hij is.

'Hoe lang lig je hier al? Het was vannacht net boven het vriespunt.' zucht ze. 'Kom, geef me je hand, kom mee naar binnen.'

Hij rolt op zijn rug. 'Fuck, wat een nacht.'

'Kom mee naar binnen, straks raak je onderkoeld.' Ze reikt nogmaals haar hand uit. Hij pakt hem aan en ze trekt hem overeind.

'Het gaat niet zo best met jou de laatste tijd, of wel?' vraagt Monica als ze in de hal staan. Florian lacht.

'Ik? Ik voel me beter dan ooit tevoren.' Hij hangt zijn jas aan een haakje en loopt langs haar heen. 'Ik snap niet hoe jij accepteert dat je leven zo saai is. Ik ben vrij, Monica. Daar kun jij alleen maar van dromen.'

'Je praat wartaal, ga alsjeblieft douchen en dan slapen.' reageert ze. Ze pakt een mok en wil thee zetten voor zichzelf.

'Ik ben vrij, Monic, vrij van alle verwachtingen.' klinkt het nog vanaf de trap. Monica rolt haar ogen. Hij is niet wijs en waarschijnlijk onder invloed.

Het lukt haar niet om aan school te werken en dus leest ze een boek. Na een tweede, klein ontbijt vertrekt ze naar school om eventueel nog een uur in de bibliotheek te werken. Naast haar niet ophoudende zorgen over Sorina valt het haar ook op dat Mihail, die haar normaal elke ochtend als hij wakker is een appje stuurt, opmerkend stil is. Dat moet te maken hebben met gisteren, ze heeft hem vast weggejaagd. Dat kan er ook nog wel bij.

Een ander potentiële oorzaak van haar slaaptekort is haar recentelijke ontdekking van metal-muziek. Haar muziekstijl hangt al jaren overal tussenin, maar via een aanbevolen nummer op Spotify was ze in een gat gevallen. Het maakte haar rustig in deze tijd waarin haar hele hoofd constant aan het schreeuwen is van alle stress en zorgen. Ze stapt de bus uit en ontdekt dat zij niet de enige is die eerder naar school vertrokken is om te stoppen met nadenken.

'Hoi.' zucht Sara. 'Jij ook hier?'

'Jup.' Monica zet haar muziek uit. 'Jij ook niet geslapen?'

'Nope.' Sara veegt haar hand door haar haar. 'Ik heb misschien drie uur geslapen toen ik zo moe was van nadenken dat ik gewoon in slaap viel.'

'Wat zijn jouw bevindingen?' Monica en Sara lopen het schoolplein op en gaan op een bankje zitten. Monica kijkt Sara aan en ziet hoe moe ze eruit ziet.

'Ik weet het allemaal niet meer.' Sara kijkt in de verte. 'Ik kan echt geen oorzaak of dader aanwijzen zolang we niet weten waar ze is.'

'Precies dat.' zucht Monica. 'Daar liep ik inderdaad ook op vast.'