Picasso

Hoofdstuk 7

'Monica, ik heb goed nieuws voor je.' Heel langzaam loopt meneer Dinescu van de deur terug naar zijn bureau. Vorige week donderdag heeft Monica de toets over een van de twee hoofdstukken die ze vorig jaar onvoldoende heeft afgerond gemaakt.

'Ik heb een voldoende?!' zegt ze enthousiast. 'Echt?'

'Je hebt een voldoende, maar-' Dinescu gaat heel langzaam zitten en pakt ook heel langzaam het gele mapje met toetsen, om daar heel langzaam haar toets uit te halen. 'Het is geen ruime voldoende.'

'Maar het is een voldoende.'Monica herhaalt de voor haar belangrijkste informatie nogmaals.

'Je hebt het gehaald, maar-' Alles wat hij daarna zegt, hoort ze niet eens meer.

'Dus nu moet ik alleen het andere hoofdstuk over functies nog?'

'Hoofdstuk 11, aan het einde van het jaar.'

'Dat is goed, dan hoort u dan weer van me.'

'Je toets van je eigen jaar ging trouwens wel goed, dat vind ik dan wel knap.'

'Dat cijfer neem ik wel gelijk met de rest in ontvangst, ik moet nu wel echt gaan.'

'Heb je je aantekening bij je?' vraagt Dinescu. 'Die moet ik even ondertekenen.'

Monica zoekt het papier snel op, dat dubbelgevouwen voorin haar agenda zit. Ze legt het op de tafel, en heel langzaam zoekt hij een pen op om het te ondertekenen. Monica weet dat ze te laat gaat komen voor Italiaans en vindt daar vrede in.

'Goed, dan zie ik je de vierde periode weer.' Hij legt de pen terug en geeft haar het papier.

'Ik zal er zijn.'

'Ga dan nu meer snel naar je volgende les.'

Ze staat op en loopt van de bovenste verdieping naar de begane grond, omdat ze voor Italiaans terug moet naar de afdeling talen aan de andere kant van het oude gebouw. Ze loopt naar de overkant van de aula en gaat na de deur de trap weer op, waar ze inderdaad te laat is omdat de deur al dicht is. Ze klopt twee keer en doet de deur open.

'Cara Monica, perché sei in ritardo?' De docent, en met hem de hele klas, kijkt haar aan.

'Il professore di matematica mi ha voluto dire... qualcosa importante.' Monica hoopt dat ze geen grote fout maakt, maar is vrij zeker over de zin. Pas als ze zit, naast Mihail, bedenkt ze haar fout.

'Shit, het is natuurlijk mi ha voluta dire.' fluistert ze naar hem als wijze van begroeting.

'Het mag volgens mij allebei.' lacht hij zacht.

'Ja, maar ik ben een vrouw.'

'Ach, boeiend.'

Het eerste deel van de les is erg saai, het is uitleg over hetzelfde onderwerp waar de docent al drie weken over praat. Monica haalt ondertussen de boeken uit haar tas en pakt haar agenda om daar de aantekening weer in te doen.

'Ah, het welbekende groene papier.' zucht Mihail.

'Ik hoef nog maar één hoofdstuk wiskunde.' lacht Monica.

'Écht?! Gefeliciteerd!'

'Ik ben er zo blij mee.' reageert ze. 'Wat had jij?'

'Ik had hem zeer goed gemaakt zei Dinescu, dus dat is echt mooi.'

'Ik had net een voldoende, maar het is mijn onderwerp niet.'

'Prima toch?' reageert hij.

De docent kijkt argwanend hun richting uit als teken dat ze teveel herrie maken. Monica zoekt een pen op in haar tas en maakt aantekeningen bij de tweede helft van de uitleg, die misschien wel relevant is. Daarna komt het moment waarop de scholieren het huiswerk met elkaar moeten bespreken.