YENİ HAYATIM

23. BÖLÜM

Sevgili canlarım bazılarınız dedi ki Beste'yi biraz cani yapalım. Dedim ki neden olmasın.

Her neyse artık bu arada gerçekten bildirim veren elleriniz çok altınlar paralar görsün amin. Yüzünüzde mutluluk. Muahh sizi seviyorem.

Hadi gecek yeni bölüme.

_________________________

Besteden ( Yazardan yazacaktım yazamadım. )

Şuan bahçede oturuyorduk. En son ki sarılmadan sonra ne mi oldu. Annem bizzat kendisi geldi ve bizi indirdi aşağıya.

Terlikle

Evet terlikle indirmiş olabilir. Yani ne yapalım bizde canım daldık gittik. Ateş. Ateş. Ateş. En son ki sözlerinden sonra bir daha konuşamadık. Gözleri hariç her yere bakıyordum valla ha.

-"Abiiii." Dedi Burak abim.

-"Efendim Burak." Dedi Yusuf abimde.

-"Gelsene bi ya, ya da dur ben geliyim." Dedi ve abimin yanına gitti. Telefonundan birşeyler gösterdi. Yusuf abim telefonu alıp bir şeylere bakmaya başladı. Mesaj okuyordu galiba.

-"Besteye ne diceksin ?" Dedi abim. Sessizce dedi abim ama ben her türlü duyarım. Duydum da. Burak abim bana baktı. Gülümsedim. O da gülümsedi. Sonra abime döndü.

-"Bilmiyorum abi ya. Bende o yüzden senden fikir alıyorum işte." Dedi abim. Bunlar sessizce konuşuyoruz sanıyorlar. Öyle de zaten de. Ben duyuyorum aq. Kapı dinlemek mi oluyor simdi  bu.

Gerizekalısin sen valla. Kapı misafiri olmak oluyor. Bana çek biraz.

Yok ya öyle mi oluyor. Amannn. 3 tanecik beyin hücrelerim vardı. Onlar da öldü.

-"Neyse bunu sonra konuşalım abicim." Dedi Yusuf abim. Burak abin de eski yerine geçti.

-"Beste, Beste." Kolumu deşen parmak ve adımı ezberlemeye çalışan sese yani Batuya baktım.

-"Efendim Batu." Dedim. Batu bana sarıldı. Bende ona sarıldım.

-"Hayırdır Batu." Dedim.

-"Ateşe baksana bi ya." Dedi sessizce. Ateşe baktim. Yukarı gel işareti yapıyordu. Aq ya. Al işte. Ayağı kalktı o ve eve girdi. Bizimkinler fark etmiyordu. Bende Batudan ayrıldım ve eve girdim. Girdiğim gibi birinin bana sarılması bir oldu. Ateşti.

-"Kaçma artık Beste." Dedi. Yalvarır gibi çıkıyordu sesi ve başını boynuma koyduğu için boğuk geliyordu sesi. Kafasini kaldırdım ve bana bakmasını sağladım. Sonra elinden tutup koltuğa oturmasını sağladım.

-"Beste sana bir şey itiraf edicem. Ama sen reddetsen bile lütfen arkadaşlığımız bozulmasın. Lütfen." Dedi. Kafamla onyaldim.

-"Asla hadi söyle." Dedim. Derin bir nefes aldı. Ellerimi tuttu ve konuşmaya başladı.

-"Ben seni önceden de tanıyordum. 2 yıldır yani. Ben hep snei takip ediyordum. Ne yaptığını nerede oldugunu. Ama ailenle öyle olduğunu bilmiyordum.  Zaten bilsem asla seni bırakmazdim. Kaçırırdım seni." Dedi gözleri dolmuştu. Ayy ben sana kıyamam ki. Gözlerinden öptüm. Ama nasıl tanıyordu. Nereden tanıyordu. Hadi bunları geçtim ben nasıl fark etmedim beni takip ettiğini. Yeniden söze başladı Ateş.

-"Ben sana aşıktım. İlk gordugum de anladım bunu. İlk görüşte aşka asla inanmazdım. Ama bu benim başıma gelene kadar. İlk başta hoslanti diyip gecistirdim ama. Sonradan anladım seni sevdiğimi. Seni görünce kalbimin yerinden çıkacak gibi olmasına. Sonra her yerde karşıma çıktın." Dedi. Tam size gireceğim sırada beni durdurdu ve devam etti.