Yeni Hayat Ve Abilerim

Bölüm 6

Medya: Kaan Karanlık ❤❤❤

Keyifli okumalar dilerim. ❤❤❤

"Bence biz şu tanışma işini yapalım. Ne dersin ikiz? "

Daha sabah istemediğimi söyleyen ben şimdi onu tanıyıp gerçek bir kardeş olmayı deli gibi istiyordum.

Hayatımda ilk defa Can ve Güney abim dışında birisi bana yardım etmişti, hayatımı kurtarmıştı. Size belki saçma gelebilir ama ben 17 yıl boyunca aynı evde caniler ile büyüdüm. Yardıma muhtaçken kimse bana elini uzatmamıştı.

Şimdi ilk defa birisi benim için canını tehlikeye atmıştı. Bunun anlamı bende o kadar büyük ki size anlatamam. Ben asla yanılmam. Eğer şimdi beni koruduysa hep korurdu.

Gözlerindeki endişe bir anda kaybolup yerine şok bir ifade aldı. Ellerimin hâlâ omuzlarından destek aldığımı fark ettiğimde yavaşça geri çekildim.

Galiba ikiz filan dememeliydim. Çok mu abartmıştım? İkiz kelimesi gerçekte  yanlışlıkla ağzımdan kaçmıştı.

"Şey ben bazen olmadık şeyler duyabiliyorum. Bir daha tekrar edebilir misin?" Sonunda konuştuğunda dudağımın bir kenarı yavaşça yukarı doğru kıvrıldı.

Cevap verecekken birinin omuzuma dokunması ile bakışlarımı arkaya çevirdim.

Doktor müsveddesi endişeyle "Gece iyi misin? Bir yerinde hasar filan var mı?" diye sordu.

"Ben iyiyim. Yani Karan sayesinde iyiyim."  dedim Karan'a bakarak.

Karan sinirle abisine dönüp "Ya abi neden şimdi geliyorsun? Sen git biz beş dakikaya geliyoruz." dedi.

Özgün sinirle Karan'a bakıp "Ne saçmalıyorsun lan sen? Hadi binin arabaya. " dedi.

Bu sefer ona dönüp ben konuştum. "Tamam sen bin. Beş dakika sonra geleceğiz merak etme. " dedim. Bakışlarını ikimizin üzerinde gezdirip omuz silkerek arabaya geri döndü. O gittikten sonra tekrardan Karan'a döndüm.

"Sana bir şans vermek istiyorum. Neden birden böyle dedin diye sorma çünkü cevabını vermem. İkiz kelimesi ise yanlışlıkla ağzımdan kaçtı. Peki sen hâlâ istiyor musun?"

Gülümseyerek "Her ne kadar nedenini merak etsem de dediğin gibi sormayacağım. Ayrıca seni tanıyıp gerçek bir ikiz olmayı çok isterim. " dedi.

Tam kabul ettiği için teşekkür edecekken bana sarılması ise dona kaldım. Cidden dona kaldım. Rahatsız filan olmamıştım. Aksine Can'a sarıldığımdaki güvenin aynısını çakma bad boy da hissetmiştim. Uzun süredir tepki vermediğim için benden ayrılıyordu ki bende kollarımı beline doladım.

Ve bu kollar 17 yıl sonra hayatımın her şeyi haline gelen iki kişiden sonra ilk defa birine sarılıyordu.

"Baştan söyleyeyim çok soğuk bir tipimdir. Fakat değer verdiklerim ile beraberken aynı sizin gibi eğlenceliyimdir. Yani sakın beni istemiyor gibi düşünme yoksa kafanı kırarım. " dedim şakayla karışık.

Bana daha sıkı sarılıp "Sen bıkana kadar her gün böyle sarılacağım. " dedi gülerek.

Tamam bence bu kadar sarılma yeterli. Ondan ayrılıp beklemeden arabaya doğru yürümeye başladım. Gülümsediğimi görmesini istemiyordum.

Çok da yüz vermeyelim şimdi yani!

Arkamdan geldiğini hissediyordum. Ön koltuğunun kapısını açıp arabaya bindim. Birkaç saniye sonra ise Karan bindi. Doktor müsveddesi bir bana bir de Karan'a baktı.

"Siz az önce sarıldınız mı? " diye sordu şaşkınlıkla.

İkimiz de aynı anda "Evet. " diye cevap verdik.