Yeni Hayat Ve Abilerim

Bölüm 22

Medya: Batu Karanlık ❤❤❤

Keyifli okumalar dilerim... ❤❤❤

"O da şimdi Can'a anlatacakmış. Çok endişelendi bir anda. Yarın zaten siz konuşursunuz. "

Siktir!

Can... Can her şeyi anlamıştır. Benim tekrardan uyuşturucu kullandığımı kesinlikle öğrenmiştir. Bu sefer hiçbir şekilde kurtuluş yolum yoktu.

Şok olmuş bir ifade ile Sevim Hanım'a bakıyordum. Boğazımda bir sızı oluşmuştu. Yutkunup "T-tam olarak ne anlattınız?" diye sordum.

"Kızım ne anlatayım başka? Aman işte o Savaşın dediği şok olduğunu söyledim. Şimdi benim dilin ermez onu söylemeye." dedi.

Endişeyle "Ayrıntılı bir şekilde anlattınız mı?" diye sordum. Kaşlarını çatarak "Bir şey mi oldu, kızım?" diye sorduğunda başımı iki yana sallayıp "Bir şey yok. Öylesine sordum." dedim belli etmemeye çalışarak.

Bana bir süre daha bakmaya devam ettikten sonra oda Hakan Bey'in yanına gitti. Kolu omuzumda olan Özgün abime dönüp "Abi bir dakika." deyip kolunun altından çıktım.

"Ne oldu güzelim?" diye sordu meraklı bir tavırla.

Omuz silkip "Ya şimdi Can endişelenir, kafaya takar filan. Haber vereyim de en azından içi rahat etsin." dediğimde sarı çıyan homurdanarak konuştu. "Bu Can da her şeyine karışıyor." dediğinde ona dik dik baktım. Ardından gecikmeden cevabını verdim.

"Can benim kardeşim. Her anımda yanımda olan oydu, elbette benim için endişelenebilir." deyip telefonumu elime alıp mesajlar kısmına girdim.

Derin bir nefes alıp mesaj yazmaya başladım.

*Siz: Pazartesi size geldiğimde abinden gizli bir kaçamak yapalım. Uzun zamandır deniz ve tekila keyfi yapmıyorduk.

Endişeyle mesaja cevap vermesini bekledim. Tam dört dakika sonra çevrimiçi olmuştu. Mesajımı okundu yaptıktan sonra cevap yazdı.

*Can: Olur Gecemim, yaparız. Hem bende özledim.

Okuduğum mesajla rahat bir nefes aldım. Hemen cevap yazdım.

*Siz: İçkiler bu sefer benden ;)

Gülerek yazdığım mesajın ardından yazdığı mesaj ile gülen yüzüm yavaş yavaş solmuştu. Yerine korku ifadesi kaplamıştı.

*Can: Konumuz ise senin arkamdan çevirdiğin oyunlar ve yalanlar olur, nasıl?

Ben cevap yazamıyorken ardından bir mesaj sesi daha geldi.

*Can: Çarşamba gününe kadar okulda kimseye bir şey çaktırmayacağım. O zamana kadar bana bir şey yazma lütfen, Gece.

Gece... Bana Gece demişti. Oysa o bana her zaman Gecemim ve ya Gecem derdi.

*Can: Kafamı yalnızca biraz toparlamaya ihtiyacım var.

Elim titrerken telefonum bir anda ellerimin arasından kayıp düşmüştü. Çıkan sesten bakışların bana çevrildiğini hissettiğimde bir sorun olmadığına dair işaret yapıp düşen telefonumu yerden aldım. Ne yapacağımı bilmez bir şekilde mesaj ekranına bakıyordum. Son mesajını yazar yazmaz çevrimdışı olmuştu. Ben ise olanları idrak etmeye çalışıyordum.

Artık uyuşturucu konusunda bana güvenmediğine emindim. Çünkü Sevim Hanım tam olarak anlatmadıysa sadece şüphelenme ihtimali vardı. Fakat Karanın kurduğu cümleyi de biliyorsa artık uyuşturucu kullandığım hakkında kesinlikle emin olurdu. Söylediklerim bile fikrinden vazgeçiremezdi.