Yeni Hayat Ve Abilerim

Bölüm 23

Medya: Kaan Karanlık ❤❤❤

Keyifli okumalar dilerim... ❤❤❤

Bir süre sonra ses gelmeyince adım sesleri tekrardan uzaklaşmaya başladı. Rahat bir nefes alırken geriye doğru bir adım atmam ile bir şeylerin devrilmesi ile ortamda gürültülü bir ses oluşmuştu. Gökhan ile aynı anda birbirimize baktık.

Koca bir siktir!

"Kim var orada?"

Endişeyle Gökhan'a bakmaya devam ederken hızlıca beni omuzlarımdan tutup duvar ve kendisinin arasına aldı. Yüzünü boynuma doğru eğdi. Ben daha konuşamadan "Yakalanmak istemiyorsan bana ayak uydur. Sana bir şey yapmayacağım." dediğinde başımı salladım.

Sıcak nefesi soğuk tenime işlerken titrek bir nefes aldım. Bedenini iyice benim bedenim ile birleştirdi. Dudakları neredeyse boynuma değmek üzereydi. Adım sesleri iyice buraya yaklaştığında yüzümü saçlarına gömüp ellerimi ensesinde birleştirdim. Bulunduğum durum şu an utanç verici olsa da ifşa olmamız için bunu yapmamız gerektiğinin bilincindeydim. Adım sesleri bize birkaç metre kala durmuştu.

"Sikeyim! Gençler işinizi başka yerde görün."

Adamın söylediği şey ile iyice yerin dibine girmişken dibimdeki soğuk nevale mırıltılı bir ses çıkarmıştı. Birkaç saniye sonra adam homurdanarak uzaklaşmaya başladı. Adamın gittiğinden emin olduktan sonra saniyesinde soğuk nevaleyi kendimden uzaklaştırmıştım. Derin bir nefes alırken bakışlarımı direkt yere indirmiştim.

"Utandın mı sen?"

Sorduğu soru ile bakışlarımı anında yerden çekip ela gözlerine diktim. Bakışlarım anında sertleşirken sinirli bir tınıyla konuştum. "Ne utanacağım be?" dediğimde sırıtmaya devam ederken ellerimi arkamda birleştirip dudaklarımı büktüm. "Sadece aşırı yakınlıktan hoşlanmam." dediğimde kahkaha atması ile neredeyse gözlerim yuvadan çıkacaktı.

Oha! Bu soğuk nevale gülmeyi biliyor muymuş?

"Ne gülüyorsun ya, komik bir şey mi var? Ayrıca sen gülebiliyor muydun?" diye sorduğumda gülmesi yavaştan geçmişti. "Ayıp bir şey yapmış gibi davranmaktan vazgeç küçük. Aynı küçük bir kız çocuğuna benziyorsun." dediğinde direkt cevap verdim. "İnan bana dünya üzerinde küçük bir kız çocuğuna benzeteceğin en son kişiyim." dedim soğuk bir sesle.

Kaşlarını çatıp "Neden öyle dedin?" diye sordu. Omuz silkerek "Boş ver, hadi gidelim buradan." diye mırıldanıp beraber bodrum kattan çıktık.

Şu an kendime çok sinirliydim!

Sinirlendiğim şey ise; soğuk nevalenin limon ve nane karışımı kokusunun hoşuma gitmesiydi.

.....

"Amına koyayım ya! Burayı inşa eden mimarı bir ele geçirirsem tüm sülalesini sikeceğim!"

"Yavaş ol lan! Kız var yanımızda!"

"Abi sen ne saçmalıyorsun be? Kız hakiki bir Karanlık. Bizden daha çok küfür ediyor anasını satayım!"

Şu an ikinci teneffüsteydik. Anlaştığımız gibi okuldan kaçacaktık. Onların plan dediği fakat benim için elini kolunu sallayarak çıkma girişimim gayet basitti. Güvenliğin olduğu yerde kamera sağ tarafa bakıyordu. Bizde sol taraftaki tellerden tırmanıp gidecektik. Hepimiz telleri geçmiştik, birimiz dışında.

Kerim!

Pantolonun kumaşı tellerin ucuna takılmıştı. Yaklaşık on dakikadır herkese sövüyordu. Yiğit ve Umut da, Kerimi kurtarmaya çalışıyordum. Diğerleri ise onlara bakaram gülüyordu. Ben ise donuk bakışlarım ile onları izliyordum. Can hiçbir şekilde bana yanaşmamıştı. O da yanımızdaydı fakat ben hariç herkes ile göz teması kuruyordu.