Kapak tasarımı: @Farah_542
17 yıl önce hastanenin küçük bir odasında 2 kardeş birbirlerine gülerek bakıyorlardı. Daha 1 yaşında bile değillerdi ama anlıyorlardı birbirlerini.
Ardından o girdi odaya. Küçücük masum bir bebeğin hayatını mahveden o adam...
Saat şu an sabahın 8'i idi ve ben hâlâ önümde sıcacık yatağında mışıl mışıl uyuyan veledi izliyordum.
Lan bir bebek bakıcısı olmadığım kalmıştı. Onu da oldum anasını satayım!
Gece tam da tahmin ettiğim gibi ara sıra uyanmıştı. Uyandığında beni gördüğünde rahatlayıp tekrar uyumuştu.
Dur bir dakika lan! Sabah oldu ya lan! Etraf karanlık değil. Ben hâlâ salak gibi burada oturmuş veledi izliyordum.
Sinirle koltuktan kalktım. Bu saatten sonra beni görmezse bir sorun çıkmazdı. Odadan çıktığımda koridorda Batu ve Kaan ile karşılaştım. İkisi de odalarından yeni çıkmıştı.
Nasıl ya? Ben bu ikisi ile aynı katta mı uyuyordum? Galiba gece yanıma gelip beni öldürmeye kalkışmak gibi bir planları yoktu.
Hem öyle bir şey yapsalar bilen ölen taraf ikisi olurdu.
Galiba bugün şirkete erken gidecekleri için karşılaşmıştık.
İkisi de beni fark ettiğinde kaşlarını çatarak yanıma geldiler. Kaan "Efe'nin odasında ne işin var?" diye sordu.
"Seni ilgilendirdiğini zannetmiyorum. Merak etme kardeşinize bir şey yapmadım. İsterseniz bakabilirsiniz. Ben uyumaya gidiyorum. Dün geceden beri hiç uyumadım." deyip bir şey demelerine izin vermeden yanlarından ayrılıp odama geçtim.
Uykum var ama bu saatten sonrada uyuyamazdım. Hazır kalkmışken duş alsam iyi olurdu. Banyoya girip pijamalarımı çıkarıp kirli sepetine koydum. Ardından duş girdim. On dakika sonra duştan çıkıp giyinme odamda iç çamaşırlarımı giydikten sonra temiz giysilerimi giydim. Ardından da makyaj masama gidip kapatıcıyı tekrardan yüzüme sürdüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Son günlerde havalar çok sıcaklamıştı. Yaralarımdan dolayı hiç kısa giyinmezdim ama daha fazla dayanamazdım. En azından kısa kollu giyebilirdim. Kollarımdaki yaralar aşırı belli olmuyordu. Hatta kapatıcı sürmeme de gerek yoktu.
İşimi hallettikten sonra telefonumu cebime koyup aşağıya indim. Salona girdiğimde görevliler kahvaltı masasını hazırlıyordu. Onlara baş selamı verip koltuklardan birine oturdum. Okullar üç gün sonra açılacaktı.
Ve benim acilen bir okul bulmam lazım!
Artık Cesur ailenin bir üyesi olmadığıma göre onların boklu okuluna gitmeme gerek kalmadı. Can'a zaten okul fark etmiyordu. O da benle aynı okula gelirdi. Fakat okul konusunu Hakan Bey ile konuşmalıydım. Sonuçta yasal velim oydu. Bana kalsa okula filan gitmezdim. Zaten üniversite gibi bir planım yok. Fakat gitmek maalesef zorunluydu.
Telefonumdan bildirim sesi gelince cebimden telefonumu çıkardım. Mesaj Atlas babadandı. Tedirgince bildirimin üzerine tıkladım. Gelen mesajı okumaya başladım. Dün numarayı kaydetmiştim.
