Yeni Hayat Ve Abilerim

Bölüm 30 - Part 1 (SezonFinalİ)

Oy sınırı:45

Yorum sınırı:90

Keyifli okumalar dilerim...❤❤❤

Başımdan aşağıya dökülen soğuk su ile kapalı olan gözlerimi hızlıca açmıştım. Soğuk su ensemden sırtıma doğru ilerlerken içimde bir titreme hissi oluşmuştu ama bunu dışarıya belli etmemiştim. Çünkü şu an tam karşımda Cemal Turan, Mehmet denen adamın patronu ve adamları vardı. Yanımda ise aynı benim gibi sandalyeye bağlı olan Gökhan vardı. Öfkeyle bakışlarımı karşımda duran iki adama çevirdim.

"Ne istiyorsunuz bizden?"

Sonunda odadaki sessizliği bozup konuşmaya başlayabilmiştim. Gökhan sert bakışlarıyla karşımızdakilere bakmayı sürdürüyordu. Cemal kahkaha atmaya başladı. "Sence ne istiyoruz küçük hanım?" diye sordu.

Sence bilmesem sorar mıyım gerizekalı? Gerçi biliyorum ama olsun.

Bir anda yanıma gelip boğazıma yapıştı. Nefesim bir anda kesilmeye başlamıştı ama gözümü kırpmadan ona bakmayı sürdürüyordum. "Bırak lan onu orospu çocuğu!" diyen Gökhan ile daha fazla sıkmaya başlamıştı. Ayaklarımızı bağlamadıklarını fark ettiğimde iki bacağımı yan yana getirip karın bölgesine sert bir tekme attım. Boğazıma dayalı eller geri çekilince derin nefesler almaya başladım.

"İyi misin abim?" diye sordu Gökhan. Ona sadece başımı salladım. Şu an o çocuklarının yerinde olduğumuz için bana böyle davranıyordu. Cemal'in yanındaki adam bir adım doğru Gökhan'a yaklaştı. "Demek abi kardeşsiniz?" dedi sorar bir şekilde.

Tam cevap verecekken içimde bir yerlerde bir şey hissettim. Hayır, hayır, olamazdı!

İhtiyaç hissi, uyuşturucu kullanmam gerekiyordu!

Eğer kullanmazsam vücudum komaya girerdi yüksek doz kullanımın ardından ani bırakım kalp krizine sokardı ve ölürdüm...

Ellerim titremeye başladı ilk önce, sonra ise tüm vücudum. Gözlerimin seğiriyordu.

"Ne oluyor lan buna?" dediğini duydum Cemalin.

"Siktir! Gece! Gece bana bak! Sakın gözlerini kapatma! Plan iptal! Seni buradan çıkaracağım!"

Gökhan'ın sesini duyuyordum ama bir tepki veremiyordum.

"Ne oluyor kıza diyorum!"

"Ona hemen uyuşturucu verin! O bir bağımlı! Ani bırakmadan dolayı kalp krizi geçirebilir!"

Birisi çenemden tutup kafamı yukarı kaldırdı. "Ona dokunan elini sikerim orospu çocuğu!" dedi Gökhan öfkeyle. Artık bağırıyordum. İçimdeki yokluk hissi beni yiyip bitiriyordu.

"G-Gökhan?" dedim zorlukla.

Birkaç saniye sonra sesi duyuldu. "Söyle güzelim?" diye sordu çaresiz bir ses tonuyla .

"Aileme her ş-şeyi anlat. Yemin ederim o-onları çok sevdim a-ama ben beceremedim. Çok denedim ama g-geçmişim buna izin vermedi. Kendilerini s-sakın suçlamasınlar."

Ben cidden çok sevdim onları. Kendimi kandırdım ama onlar çoktan benim ailem olmuştum. Ama korkumun beni kontrol etmesine izim verdim.

"S-söz ver."

Birkaç saniye sessizlik devam etti.

"Söz, söz veriyorum. İyi uykular Gece'nin Kraliçesi. Gittiğin yerde hakkettiğin huzuru bulacaksın."

Ben yıllarca hayatın en kötü taraflarını görmüştüm. 5 yaşındayken babam ile lunaparka gitmem gerekirken babam tarafından şiddete maruz kaldım. Annemin saçlarımı taraması gerekirken annem tarafından psikolojik şiddete maruz kaldım. 6 yaşında oyuncaklarım ile oynamam gerekirken Atlas Karahan tarafından dövüşmeyi öğrendim, bıçak kullanmayı öğrendim, silah kullanmayı öğrendim. Hissiz olmayı öğrendim... 15 yaşında arkadaşlarım ile bir şey içmeye gitmem gerekirken uyuşturucu bağımlısı oldum. 16 yaşımda hangi üniversiteye gideceğimin hayalini kurmam gerekirken acaba bugün öleceğim mi korkusu ile yüzleştim. Okula gitmem gerekirken bir klinikte tedavi gördüm. 17 yaşımda yıllar sonra bulmuş olduğum biyolojik ailem ile mutlu olmam gerekirken geçmişim yüzümden tekrar dibe batmıştım.

Ben bunca zaman kendimi hep bunlara alıştırmıştım. Ben ailenin ne demek olduğunu hiçbir zaman tam olarak öğrenmedim. Karanlık aile ile öğrendim ama geçmişim yüzünden bunu hep reddettim. Ama artık anlıyordum

Aile yuva demek, sıcaklık demek, sevgi demek, güven demek. Ve ben o ailenin bir parçasıyım.

O zaman şimdi son bir söze hazır mısınız?

Ben Gece, Gece Karanlık... Ve ben bu sefer gerçekten ölüyorum.

Karan Karanlık

Gece'nin ani gidişinden sonra annem ile bir süre bu olay hakkında konuşsak da ardından eve geri dönmüştük. Ondan iki saattir haber alamıyorduk ama bize şarjının biteceğini söylemişti. Fakat içimde kötü bir his vardı bir şeyler olacaktı.

"Karan bana mutfaktan su getirir misin?"

Annemin salondan sesini duymam ile terastan çıkıp mutfağa ilerledim. Sürahideki suyu bardağa boşalttıktan sonra elime aldım. Salona gidip annemin önünde durdum. Ona bardağı uzatırken bir anda bir şey oldu. Bardak ellerimden kayıp düştü.

"Karan!"

Annem endişeyle ayağa kalktı. "Oğlum iyi misin? Bir yerini kestin mi?" diye sordu endişeyle. Başımı hayır anlamında salladım.

Kalbimin sıkışması ile elim göğsümün sol tarafına gitti. Sadece bir anlık nefesim kesilmişti. Arada böyle ağrılar oluyordu. Yıllardır böyleydi hatta bir kere Özgün abimin isteği üzerine hastaneye gidip test yaptırmıştık ama hepsi temiz çıkmıştı.

Fakat bu seferkinin daha acı verici olması normal miydi?

"Gece..." diye fısıldadım. Neden böyle dedim anlayamamıştım.

"Karan, oğlum iyi misin? Özgünü arayayım mı?" diye sorduğunda başımı iki yana salladım. "Bir şeyim yok anne. Sadece bir anlık bir parçamın koptuğunu hissettim." dedim.

...

Akşam abimler geldiğinde annem hemen Özgün abime öğlen olanları anlatmıştı. Bu yüzden abim kısa bir kontrol yapıyordu. Tabi Gece'nin habersiz gidişinden ve ondan haber alamayışlarından dolayı hepsinin içinde endişe ve kızgınlık vardı.

Özgün abim son olarak feneri ile gözlerime baktıktan sonra geri çekildi. "Daha iyi misin abicim şu an?" diye sorduğunda gözlerimi devirdim.

"Bir şeyim yok abi. Annem sadece abartıyor." dediğimde gülerek saçlarımı karıştırdı. "Olsun, bakmakta fayda var." dedi.

Karşı koltukta oturan Batu abimin telefonu çalması ile ona döndüm. Çağrıyı cevaplayıp telefonu kulağına götürdü. "Hanımefendi sesinizi alamıyorum?" dedi. Ardından bir kez daha tekrar etti.

"Abi hoparlöre alsana." diye Özgün abim ile Batu abim telefonu kulağından uzaklaştırdı.

"Şimdi sesim geliyor mu?" diye bir ses duyuldu karşı taraftan. Bir kadın sesiydi. Babam ve diğerleri de telefondaki sese kitlenmişti.

"Evet, buyurun." dedi Batu abim.

Birkaç saniye boyunca karşı taraftan hiçbir şekilde ses gelmedi. Batu abim tam ağzını açıp konuşacakken bir ses geldi.

"Kız kardeşiniz Gece Karanlık, yüksek doz uyuşturucuyu ani bırakma nedeniyle kalp krizi geçirdi ve kurtulamadı. Başınız sağ olsun."

EVEEEEEEET UZUN BİR ARADAN SONRA TEKRAR SİZLERLEYİM.

BİLİYORUM BU BAYA UZUN BİR ARA OLDU. BENDEN BÖLÜM BEKLEDİNİZ FAKAT DEDİĞİM GİBİ ARTIK ESKİSİ GİBİ ULTRA MEGA HEYECANLI DEĞİLİM. VE BİR ŞEYE DEĞİNMEK İSTİYORUM.

BENDEN BÖLÜM İSTEDENİZ. AMA FARKINSAYSINIZ BU KADAR ARAYA RAĞMEN HÂLÂ ÇOĞU BÖLÜMÜM NE OY SINRINA ULAŞTI NE DE YORUM SINIRINA. BU BENİM BAYA HEVESİMİ KIRDIM.

TABİ HEPİNİZ ŞU AN ŞOKTASINIZ VE BANA SÖVÜYORSUNUZ. AÇIKCASI EĞER HEVESİM GİTMESEYDİ GECE'NİN 18. YAŞ DOĞUMGÜNÜN DE AİLESİNİN HER ŞEYİ ÖĞRENMESİYDİ FAKAT FİNAL YAPTIĞIM İÇİN BÖYLE OLMAK ZORUNDAYDI.

BÖLÜM HAKKINDA NE DÜŞÜNÜYORSUNUZ?

GECE'NİN HİSLERİ NASILDI?

GECE'NİN SONDA KENDİSİ İÇİN KARANLIK DEMESİ?

GÖKHAN'IN SON CÜMLESİ?

BİR SONRAKİ BÖLÜMDE YANİ FİNAL PART 2 BÖLÜMÜNDE GÖRÜŞÜRÜZ.❤