Chapter 26
Napahawak ako sa balikat ni Zion nang bigla kong naramdaman ang pagbuhos ng sakit sa aking baywang. I forgot that I have to keep my focus on the spell that I had cast earlier! Kasalanan 'to ni Zion!
Nagulat siya nang hinampas ko siya ng malakas habang inaalalayan niya ako.
"Aray ko! Para saan 'yon?" sabi nito.
"Kasalanan mo kung bakit ako natumba kanina! Ang arte mo kasi mag-land!" Emy looked at me worriedly and I just smiled at her. Hindi na niya kailangang mag-alala dahil hindi naman sobrang sakit ng baywang ko. Nagulat lang talaga ako kanina dahil sa biglang pagkawala ng spell. Pero only the two of us know about it.
"Oh! Eh hindi ka kumapit, eh!" sabi nito sa akin at babatukan sana ako pero inunahan ko siya. Akala niya ha!
"Aray, Zinnia!" daing nito habang hawak ang batok na nasaktan. Hindi ko alam pero talagang ang OA lang nitong lalaking ito! From his landing, his introduction, at ngayon na hindi naman malakas ang hampas ko! Ang arte talaga!
All of us then looked behind us when we heard noises. We saw Khea there, with some people who I think are also school students. Pinapaligiran siya ng mga ito at para bang galit sa kung saan.
They then looked at our direction. Noong una ay kita ko ang pagkunot ng noo nila habang nakatingin sa akin pero biglang nawala iyon nang malipat ang tingin nila sa tabi ko, specially the girls.
Kita ko ang unti unting pagbagsak ng kanilang bibig nang makita si Zion. I looked at my cousin, too. Anong meron?
"Ang gwapo!" narinig kong pigil na tili ng isa sa kanila. My face wrinkled at what I'd heard. What?
Dinumog agad ng ilang babae si Zion, they were shoving everyone out of the way, and of course, I am too! Kaya ang ending, nandito ako ngayon, nakasalampak sa lupa and no one was coming to help me up when the pain on my waist became worse. I looked around, trying to find Emy but I saw her being dragged by the stampede going to Zion. Zion tried going to me but he wasn't able to pass through them. Alam kong sinusubukan din niyang makaalis para matulungan ako pero wala talaga. I tried looking around again to look for someone who can assist me to stand because I don't think I can do it alone, pero kung wala akong makita, kailangan ko talagang subukan.
I saw Rico and was about to call him when Khea did. She smirked at me nang makalapit pati si Red sa kaniya. Nakakunot na ang noo ko. I know she just wants to annoy me at umeepekto iyon pero hindi manlang ba niya ako tutulungan?! I just did help her earlier and if I didn't, she would've died!
Sinubukan kong tumayo but I fell back kaya mas lalong sumakit ang baywang ko, sumama pa ang paa!
"Here." I raised my head and saw a frail body in front of me. Nakatalikod siya sa akin habang nakaupo, parang sinasabi na sumampa ako sa likod niya.
"I'll help you," sabi nito.
"Uh... you want me to piggy back?" tanong ko. Tumango siya kahit na hindi siya nakatingin sa akin. Hindi ko siya kilala at kahit na gusto ko ngang tulungan niya ako, baka isa siya do'n sa mga may ayaw sa akin at bigla na lang uli akong ibagsak.
"Yes. I am Cedric and I don't hate you." Sabi nito at humarap sa akin. That's when I saw a familiar face, he's the glasses guy!
"It seems like you know who I am now, kaya sakay na. I need to bring you to the clinic."
Ayaw ko. Iyon lang. I know he means no harm but still. He shook his head and lend a hand to me. Ngumiti ako at agad na tinanggap iyon. Bigla niya akong hinawakan sa bewang kaya napaigtad ako. He's holding me so suddenly! Ayoko ng gano'n!
"Sorry but I have to do this so I can lead you safely." Tumango na lang ako. Hindi naman siguro masama. The most important thing right now is that someone will help me to go to the clinic.
Cedric helped me and when the nurse saw us, she immediately went and took me away from Cedric. Pagkatapos niya akong ilapag sa kama at nakitang maayos ay pinaalis niya si Cedric.
The boy didn't want to go but the nurse insisted him to go kaya wala na siyang naggawa. He bid his goodbye to me and when he's done, the nurse closed the door on his face. Hindi man lang ako nakapagpasalamat sa kaniya dahil do'n sa nangyari.
"Why are you with that boy?" tanong ng nurse habang inuusisa ang katawan ko.
"He helped me—if it's not obvious—because no one was willing to."
"I suggest you distance yourself from the boy."
Napakunot noo ko sa sinabi niya. Why would she ask me to go away from Cedric when all he did was good and help me?
"Siguro ay nagtataka ka pero ang batang 'yon, he's bad news. Can you rest sideways?"
I did what she said, still wondering why he was labelled bad. I felt her hold my body and pushed me. Napahiyaw ako sa biglang sakit na naramdaman. Is she making my pain worse?!
She slowly put me back on my back and strangely, biglang nawala ang sakit! I held on my back and my waist, trying to find any pain but there weren't any!
Napanganga ako habang nakatingin sa nurse. She just smiled at me and gave me a medicine.
"Here, drink that if the pain comes back, okay?" I nodded and thanked her.
Lumabas na rin ako nang matapos. Hindi pa man nakakalagpas sa clinic ay bigla akong nakaramdam ng hawak sa aking baywang. I immediately put myself on defensive mode at ibiinlibag ang kung sino mang tao na may hawak sa akin. I heard him grunt kaya nilingon ko siya only to see Cedric there, groaning in pain.
"Oh my God! I'm sorry!" saad ko at nilapitan siya para alalayan.
"Are you okay?" tanong ko sa kaniya at tumango naman siya. He looked at me once he's finally able to stand by himself. Ngumiti siya sa akin before looking at me head to toe.
"You're finally okay now, huh." Tumango ako sa kaniya at ngumiti.
"It's all thanks to the nurse."
"I see."
Lumapit muli siya sa akin at hahawakan muli sana ako kaya agad akong umiwas. I don't need his help now and he doesn't need to touch me. May parte sa akin na naiilang sa kaniya at nagdududa lalo na dahil sa sinabi sa akin ng nurse. Ayaw ko sanang maniwala dahil palagi niya akong tinutulungan but the nurse's words still bother me so much.
"You don't need to giv me assistance now. Maayos na ako." I smiled at him and started walking away from him without telling him about it.
I heard his footsteps behind me that's why I walked faster. I have to find Emy or Zion now.
***
I ended up finding Zion and going home with matapos akong sabihan na umuwi na dahil sa nangyari. Hindi ko no'n kasama si Zion pero nang nalaman niyang pauwi na ako ay sumama siya. Itatanong ko sana kung hindi ba siya papagalitan but then I remembered hindi naman siya enrolled sa school.
Hindi kalaunan ay dumating na rin sila Mama at Papa. Zion was in one of our guestrooms, cleaning himself nang dumating sila. Medyo galit ang dalawa nang malaman na mayroon daw kumidnap sa akin, ayon sa school.
Nakita ko na ang pagbukas ng bibig ni Papa pero natigilan siya nang may makit sa likod ko. I looked behind and saw Zion there, tinutuyo niya ang buhok niya gamit ang towel at dumiretso siya kila Papa para mag-bless. Napatawa naman si Papa nang matanggal ang gulat.
"Grabe, pareng Zion! Nakakatawa ang mukha mo!" Mama and I cringed at Papa's words. What a bully!
"Parang sa'yo tito!" tumawa rin si Zion at tinapik siya ni Papa sa balikat, his smile still there.
"Now I know why they said my daughter was kidnapped." Tumawa ulit si Papa.
"You did it, right?" tumango si Zion at tumawa ulit silang dalawa.
I sighed. Now I have to problematic man in my life. But I love them both.
---
hope you liked this update! see you next ud! baka magtagal ulit so please understand <3
unedited.
BINABASA MO ANG
Stuck In Between (Published Under IMMAC PPH)
FantasyDue to an attack in their town, Zinnia Hyacinth's parents decided to bring her to the neighbouring town. The town of Nemus. Since all she did in her past years of living is to stay inside the comforts of their home, or in the cozyness of the librar...
