Stuck In Between (Published Under IMMAC PPH)

Chapter 29

Chapter 29

Hinahapo akong napatingala at iginala ang aking tingin sa paligid. My eyes haven't adjusted to the darkness so I can't particularly see where I am. Ramdam ko ang pangangalay ng kamay ko and that was the only time I realized that I am chained. I followed the path of my arm and even though I can't see clearly, alam kong halos dumugo na ang palapulsuhan ko dahil sa higpit ng pagkakatali at sa...tagal ko nang ganito ang pwesto ko.

Inilibot ko ulit ang tingin ko sa buong kwarto, trying to find a way para makalas ang kadena. I have to leave this place immediately!

Sinubukan kong abutin ang kaliwa kong kamay gamit ang kanan ko, pero dahil sa kadenang nakakabit dito ay hindi ko ito mapaglapit ng maayos. I groaned in frustration and pain. I can feel how my eyes start to water as I tried to free myself.

Sinubukan ko ulit kahit na sobrang sakit nito para sa akin. My body starts to sweat as I try my hardest and when I realized that I can't do it right now, I stopped and rest myself. Hinahabol ko pa rin ang hininga ko nang marinig kong magbukas ang bakal na pinto ng kinalalagyan ko.

Kita ko mula sa kinatatayuan ko ang mabagal na paglakad ng taong iyon. I was anticipating as I wait to see who the person is at labis ang pagkabasag ng puso ko nang makita ko kung sino iyon.

"Z-Zion...?" nanghihina kong tawag sa kaniya habang ramdam ko ang paglabo ng mata ko dahil sa namumuo kong luha. Nakakunot ang noo ko habang pilit kong pinoproseso ang nangyayari. Zion? Why is he here?

Nag-umpisa siyang maglakad palapit sa akin at kahit alam kong hindi ako tuluyang makakalayo sa kaniya ay umatras pa rin ako until I felt the wall behind my back. Nag-umpisang magsituluan ang luha ko at hindi ako mapakali. I looked around me, trying to find a much safer space but he's already near me. Nagulat ako nang bigla niya akong hinarap sa kaniya.

Nakita ko sa kaniyang mata ang takot habang tinitingnan ako. I saw how he slowly raised his hand at agad naman akong napaiwas doon. I was facing left with my head down. Anong nangyayari, Zion?

I saw how his hand flinched in my peripheral vision from what I did. He slowly made me face him and I just let myself be. Wala rin namang mangyayari kung lumayo pa ako, hindi ba?

I closed my eyes as he slowly put his hands up for the second time. Doon ko naramdaman ang mainit niyang mga daliri na unti-unting pinupunasan ang mga luha ko. I slowly opened my eyes and looked at him. He met my eyes and smiled at me. Hindi ko alam kung para saan iyon pero narinig ko ang boses niya sa isip ko.

"Please trust me, Zinnia." Hindi ko alam. Hindi ko alam kung gagawin ko ba iyon kung naggawa niya akong pagtaksilan nito lang. I thought he doesn't want to have anything related to Cedric and here he is?!

I felt how my body turned cold when I heard the door open for the second time. Dahan-dahan akong napalingon doon at nakita ko ang sapatos na unti-unting naaglalakad palapit sa akin. My heart is beating as slow as his walk na para bang talagang hinihintay nito ang may pasimuno ng lahat. I won't be shocked if it's Cedric or Khea but from the aura I feel around him, it's different but... also familiar.

Napatingala ako sa taong ito nang tumigil siya sa harap ko. Mas nagulat ako nang nakita ko ang lalaki. He looks so much like...Zion. Lumipat ang tingin ko sa pinsan at nag-iwas lamang ito ng tingin. I looked back at the man infront of me, staring at his face longer as tears blur my sight. It's like it knows who the person is and... who he is to us.

"P-papa?"

He smirked at me at bago pa man ako muling makapagsalita ay naramdaman ko ang unti-unting pagbigat ng talukap ng aking mga mata at maya-maya pa ay sinakop na ng dilim ang aking mundo.