LSS: CLOSE

Chapter 20

SA loob ng kanyang tinutuluyan na hotel ay hindi maka-isip ng maayos ang binata. It was seven in the evening and he kept on walking back and forth as he ran his fingers through his hair. Tumingin ito sa labas ng bintana at tinanaw ang kalangitan na tila ba anumang oras ay papatak ang malakas na ulan.

Pakiramdam n'ya ay sinasabayan ng panahon ang nararamdaman nito. He sat down and closed his eyes, hoping that an idea would pop into his mind. Maya-maya ay nakatanggap ito ng tawag mula sa isang hindi kilalang numero.

"Hello?" he answered the phone in curiosity. Agad naman s'yang sinagot ng kausap at kahit hindi nagpakilala ay alam n'ya kung sino ang nagmamay-ari ng boses na 'yun..

"Let's meet. I am at the lobby," sagot sakanya ng isang binata. Batid n'yang lobby ng hotel ang sinasabi nito kaya naman agad s'yang lumabas ng kwarto at pinuntahan ang lalaki.

There he saw his brother sitting on the couch while patiently waiting for him. Agad na umupo si Jace sa bakanteng upuan na nakapwesto sa harap ng kapatid. "What brings you here?"

Justin lifted his head up and looked at him. "Don't look at me like you won't need me," may pagdiriin nitong sabi.

Jace gasped and didn't bother to look away. "What do you mean?"

"She's mad at you. At kung aayain man natin s'yang lumabas, I am 100% sure na hindi siya sayo sasama," diretsahan n'yang sabi. Naintindihan naman ng nakatatandang lalaki ang gustong iparating nito.

"You mean, you would help me win her back?" hindi s'ya makapaniwala sa narinig. Akala n'ya ay may gusto ang nakababatang kapatid sa kanyang nobya kaya naman ganoon nalang ang reaksyon nito kanina nang makitang magkasama ang dalawa.

"To win her back depends on you," maikling sagot ni Justin. He stood up and before walking away, he looked at him once more and said, "I am not doing this because you are my brother, but I am doing this because I like her." As soon as he said these words, he stepped out of the hotel without looking back.

Jace took a deep breath and stared at the man who had just left. 'I am not doing this because you are my brother, but I am doing this because I like her,' paulit-ulit ito sakanyang isipan. Alam n'yang malaki ang pagkukulang nito bilang kapatid at hindi n'ya lalo naisip na magkakagusto silang dalawa sa iisang babae. With an annoyed face, he went back to his room, stared at the ceiling with a hundred thoughts in his mind, and closed his eyes.

"Appa, do you have any news about Justin's whereabouts? "he asked his dad. Lingid sa kaalaman ni Justin ay matagal na s'yang hinahanap ng kapatid simula ng umalis ito.

"None as of the moment," maikling sagot ni Mr. Park sa anak. Maski s'ya ay hindi n'ya mahagilap ang anak. Ang alam ng karamihan ay wala s'yang pakialam pero mali sila ng iniisip dahil kung sino-sino na ang linapitan nito para lang mahanap ang kanyang bunso. Pagbukas ng kanyang mga mata ay isang malalim na hininga ang pinakawalan nito.

Between his family and his love, which would he choose?

IT was nearly six in the evening when Regina smelled a burning food. Tsaka lang nito naalala ang kanin na niluto sa kaldero. Dali-dali ay bumangon ito sa pagkakahiga at agad na tumakbo sa kusina.

"Ay! Ano ba yan!" she shouted. Naasar nitong tinanggal ang takip ng kaldero tsaka sinilip ang kanin na wala ng katubig-tubig ngunit malakas parin ang apoy. "Bakit naman kasi nasira pa yung nag-iisang rice cooker!" Inis na hininaan nito ang apoy.

Plano kasi dapat n'yang lumabas at mag-grocery noong hapon, ngunit dahil sa hindi inaasahang pagkikita nila ni Jace ay mas pinili niyang humilata nalang sa kama. Isa pa ay nakakaramdam ito ng pagkahilo, kaya't minabuti niyang magpahinga nalang at ipagpabukas ang mga gagawin. Tutal ay wala pa naman itong pasok. She walked back to her bed, stared at the ceiling for a moment and it surprisedto see a familiar figure. Ipinikit nito ang mga mata at iwinaglit sa isipan ang larawan ng binata na kanyang nakikita.