LSS: CLOSE

Chapter 23

"HOW did you know that we're brothers?" tanong ni Jace sa nobya habang nakaupo ang mga ito sa loob ng silid kung saan naka-confine ang kapatid ng lalaki.N aka-dekwatro ito na nakasandal sa ding-ding habang ang ulo naman ni Regina ay nakasandal sa balikat ng binata.

"Inalam ko. But I didn't know it at first. Pansin ko lang na baka magkakilala kayo o dating mag-kaaway. Napansin ko kasi 'yung mga tinginan n' yo noong araw na pumunta ka sa bahay," she answered. Inalis nito ang pagkakasandal sa balikat ng binata at nilingon ito." Hindi mo nga lang nabanggit na ganun pala yung nangyari sainyong magkapatid, "she added.

Ilang segundong hindi umimik ang binata bago magsalita, "Alam kong hindi ako naging mabuting kuya sa kanya. That's why I immediately searched for him the day I went home and found out that he left. Maybe he thinks we do not care, but he is totally wrong." Umayos ito sa pagkakaupo at sinulyapan ang nakababatang kapatid na mahimbing na natutulog. Once again, another memory flashed into his mind.

"Appa, do we have any news about my brother? "tanong ng nagbibinatang si Jace sa kanilang pangunahing lenggwahe.

Tumango ang kanyang ama at lumapit sa kanya. Napag-alaman nilang nagtatrabaho si Justin bilang crew sa isang convenience store. Lingid sa kaalaman ni Jace ay kinausap ng kanyang ama at ina ang may-ari ng naturang store upang tanggapin sa trabaho ang kanilang anak. Sa paghahanap kasi nila rito ay nakita nilang kung saan saan ito napadpad upang maghanap ng mapagkakakitaan.

Pagkalipas ng ilang araw ay nalaman ito ni Jace at laking tuwa n'ya dahil alam n'yang concern ang mga magulang nito sa nakababatang kapatid. Mabilis itong lumabas ng bahay at pinuntahan su Justin ngunit hindi n'ya ito nakita. The owner told him that his brother never came back when he knew it was their parents' idea to hire his brother.

"I heard no news about him since then. Madalas magkasakit si dad simula noon, at si mom? He may think she didn't want him, but no, mom never stopped searching for him. Kahit hindi n'ya kadugo si Justin, itinuring niya s'yang anak." He gasped as he moved and stood up.

Agad din namang tumayo ang dalaga at sinundan ang lalaki na nakatayo sa gilid ng nakababatang kapatid habang pinagmamasdan ito. Regina tapped his shoulders, and he felt like she's telling him that everything's gonna be okay. Jace smiled and held her hands. Masaya s'ya dahil nasa kanyang tabi ang dalaga sa ganitong sitwasyon. He paused for a second, then glanced at her. Here he goes again, ang ugaling kahit s'ya ay minsan nalilito.

It was just yesterday when he said to himself that, '...as long as we're trying, I'm staying.' But now, may pagdududa nanaman s'ya sa sarili na baka hindi mag-work out ang relasyon nila. Ibinaling ni Jace ang tingin sa kapatid ng bigla itong nagmulat ng kanyang mga mata. He was looking at them like he didn't hear what they were talking about earlier. Kanina pa kasi talaga s'ya gising. He just didn't want to disturb their sweetness.

"Hey, good thing you're awake. How do you feel?" tanong ng binata. Agad namang lumabas si Regina upang tawagin ang doktor at para makapag-usap na din ang magkapatid.

"I think I'm good. Thankful that I'm still breathing," Justin responded. Tinignan n'ya ang kapatid na nakatitig sa kanya. He knows he has a lot of things to explain.

"I will tell you everything, but please..."

The older brother looked at him with a worried face, baka kasi ay may masakit pa sa kanyang katawan, "Please? does it hurt? Hold on, let me call the --"

Hindi pa man tapos magsalita ay pinutol na ni Justin ang sinasabi ng lalaki. He was about to talk when the Dr. entered followed by a nurse. "Mr. Park, how are you feeling?" He smiled at the young man and tapped his shoulders. Medyo napaiwing naman ang binata dahil dito.