LSS: CLOSE

Chapter 5

"ARE you ready?" tanong ni Jazy sa kaibigan.Ngayon ang araw alis nila papunta sa isang syudad sa Korea at kanina pa excited ang mga ito.

"Yes. Naka-impake na ako. Anong oras ba alis ng tren?"

"Alas-tres pa naman ng hapon, may dalawang oras pa tayo para makapag libot dito sa Busan. Do you want to have a coffee? Magnate cafe nalang kaya uli?"

Hindi na nakatanggi pa si Regina. Sa isip nito ay impossible siguro na makita n'yang muli ang binata. Pagkagising nya kasi ay wala na ang lalaki. Lumabas ito ng kwarto para sana kamustahin ang binata pero nakita n'yang nililinis ng mga hotel staff ang kwarto. 'Umalis na siguro yun.'

Pagkatapos mag kape ng dalawa ay dumiretso na sila sa sakayan ng tren. Tatlo at kalahating oras din ang byahe nila kaya naman ay naghanda ito ng mapapanood. She opened her account when an ad for a certain network company suddenly popped up on the screen, which was advertised by a kpop boy group. Hindi makapaniwala ang dalaga na pati dito ay makikita pa nito ang binata.

"Ang gwapo pala talaga nila no? Atsaka diba nasa iisang hotel lang tayo nag stay? Kung alam ko lang ay siguro araw-araw akong magpapapansin sa kanila," saad ni Jazy.

She let out a soft laugh and, for a split second; she thought of him.

"ZUP, JACE. Thinking of her again?" tanong ni Ross, ang room-mate ng binata.

"Is it that obvious?" Hinawi ni Jace ang kanyang buhok at huminga ng malalim. Kwinento nito sa kasamahan ang lahat nang nangyare simula nung araw na una n'yang makita ang dalaga hanggang sa umalis sila ng Busan.

"What?" Gulat na sabi ng kaibigan sa kanilang pangunahing salita. "You mean, that same girl from four years ago, was the girl who came to our event? "Tumango ang binata. "And that girl was at the same hotel with us?" Jace again nodded. Nanlaki ang mga mata ni Ross. "Wow,Destiny!" sabi nito at pumalakpak.

Tinignan ng binata ito at hinawi muli ang kanyang buhok. May pang - gigigil itong nararamdaman sa kasama. Minsan ay hindi n'ya alam kung natutuwa ba talaga ito ang nang-aasar lang. "I think I like her. I don't know, I can't get her off my head," he muttered. Natulala naman ang kasama sa sinabi nito.

"What could I say? I think you're in trouble," Ross responded with a smirk shown upon his face.

AFTER long hours of travel ay nakarating na sa Seoul ang magkaibigan. They took a taxi to Hannam the hill because they rented an apartment for two weeks kaya naman super excited ang mga ito.

"We're here!" both exclaimed. Pagdating sa lugar ay namangha ang mga dalaga sa tanawin. The place was very luxurious. May matanda ang sumalubong sa kanila at ibinigay ang susi ng kanilang apartment. Nagpasalamat ang mga ito at pumasok sa loob. The place was exactly what they expected to be. Malinis at malawak ito. It has two bedrooms with their own bathrooms at sala na tamang tama lang since dalawa lang naman sila. Malawak pa nga ito kung tutuusin.

"Taray ha! Eto pala ang pakiramdam pag tumira ka sa villa at nagbayad ka ng halos tatlong libong dolyares!" sabi ni Jazy na malawak ang pagkakangiti.

Maging si Regina ay natawa kaya nama inaya n'ya ito para maglakad. "Larga na! Sayang outfit natin pag dito lang tayo." Pagkatapos mag-ayos ay lumabas ang mga ito at naghanap ng makakain. Napadpad ang mga ito sa isang restaurant named Halal Korean Food. Not knowing that pairs of eyes were looking at them in the distance.

"What? Do you see what I see?" Pansin ni Ross na hindi sya liningon ng kasamang lalaki. "Jace! Look, is she not the girl that you're thinking of? The girl that you can't get off your head?"

Pagkarinig ay agad na liningon ng binata ang direksyon ng babae. Hindi nga nagkakamali ang kaibigan n'ya. It was her. Pinagmasdan nito ang babae, who was smiling patiently while waiting for their order.

"How come she's here? Is she a stalker?"

"I don't think so," answered Jaxx naparang pinagtatanggol n'ya ang dalaga. Napalingon s'yang muli nang tanungin ni Ross kung hindi raw ba s'ya magpapakita sa babae. "M-Me? Maybe. I will. I don't know. We can stay in the car and see where they are headed. Then maybe I can talk to her."

Agad na napangiti ang kaibigan sa ideya nito at mabilis na pumasok sa loob ng sasakyan. Pagkatapos naman ng halos isang oras na pag-aantay ay nakita nilang lumabas ang mga ito at pumara ng taxi. They headed straight to Villa Hannam-dong. Dito ay tumigil na sa pagsunod ang mga binata at dumiretso sa kanilang apartment. "They rented the Villa # 19300. Well, what's your plan?"

Bilib si Jace sa kaibigan dahil nakuha pa nitong masilip ang kanilang villa number. 'Plan? Oh yes. What's his plan?' He honestly does not know. Gulat nga ito ng makita ang dalaga sa restaurant. Akala nya ay mawawaglit sa isipan n'ya ang imahe ng babae, pero bakit parang lalo silang pinaglalapit?

"Girl, pamilyar yung mukha nung mga nakasakay sa sasakyan kanina." Bulong ni Jazy sa kaibigan na nakatingin lang sa kanya. Hindi ko kasi masyadong naaninag pero kamukha ni Jace 'yun. Yung sa grupong sikat," she added.

"Baliw ka. Kung sino sino nakikita mo. "

"Hala, totoo nga. Parang nakita ko nga din sa resto kanina e. Hind ko lang sigurado."

Hindi nalang pinansin ng dalaga ang sinabi nito. But deep inside, there was a part of her na sana nga andito lang din sya. Na sana makita nya ang binata.

"Huy! Tignan mo. Yung grupo nila dito lang din sa hannam the hill nakatira! Sinasabi ko na di ako namamalikmata." Agad na inabot ng kaibigan ang cellphone nito para ipakita sa kanya ang resulta sa google. Her eyes went wide and suddenly thought of not going out. Weird. Kanina ay halos hilingin nya nang sana makita nya ito pero ngayon ay biglang takot ang naramdaman nya.

IT was seven in the evening when she decided to take a walk. Hindi nya makuha ang tulog nya kaya napag-pasyahan n'yang lumabas nalang muna. Mahimbing ang tulog ng kaibigan kaya hindi na n'ya ginising ito. Lumanghap ito ng sariwang hangin at umupo sa bench. There, she was staring at her sister's photos. Apat na taon na pala ang nakaraan simula ng mamatay ito.

Parang kailan lang ay kausap nya ito sa telepono, ka video call pag asa malayong lugar sya, kakulitan..Unti-unti muling pumatak ang luha nito. She can't help herself from crying because she's still in pain. Si Marga nalang ang naiwan sa kanya, pero kinuha pa. 'I miss you...'

Pinakalma nito ang sarili at pinunasan ang kanyang mga luha. Maya-maya pa ay biglang pumatak ang ulan. She immediately stood up and was about to run when unexpectedly, a guy grabbed her arm and let him lean closer to him. May hawak itong payong kaya naman dali s'yang napasukob at naglakad pabalik ng villa. Hindi agad napansin ng dalaga kung sino ang lalaki dahil sa suot n'yang cap, pero nang tanggalin ng binata ito ay nanlaki ang kanyang mga mata.

"It's you." She pointed at him. "What are you doing here?"