YAKAMOZ

⚜ᏰÖLÜM29⚜

      Bir haftadır hayatımız gayet sıradan ve sakin geçiyordu. Her şey sanki eskiye dönmüş gibiydi o hariç , kağan çok tuhaf ve soğuk davranıyor hatta beni görmezden geliyordu. Görkeme sıkı yönetim geldiğinden yanımıza pek uğrayamıyordu özellikle mirayla görüşmesi yasaklanmıştı babası tarafından ama onlar birbirlerine daha sıkı bağlanmışlardı. Miranın kıkırdamasıyla düşüncelerimden sıyrıldım. 

''Aryam inana biliyor musun babasına neredeyse teşekkür edeceğim''

''iyi  olmanıza sevindim''

''Ama sen çok düşüncelisin hadi anlat dinliyorum ''

''Kağan beni düşündüren çok tuhaf davranıyor ''

''Sanırım bizimle artık arkadaş olmak istemiyor görkemle de  çok takılmıyorlar bu ara ''

'' Bu sence de garip değil mi ?''

''Belki yaşadıklarımızla ilgilidir ''mira biraz haklı olabilirdi ama beni düşündüren kağanın mektubunda yazan ve bir türlü aklımdan çıkmayan o sesi ''Arkadaşlarımdan birinin benim hayatımla ilgili büyük bir sır sakladığını . Eğer dediklerini yaparsam, bunu öğreneceğimi yazmışlar'' Eğer benim abisiyle ilgili gerçeği bildiğimi biliyorsa ya bahsettiği kişi bensem...

   ''Aryam burada mısın? Bence endişelenme tipik kağan hareketleri bu , Hem bir şey varsa da yakında çıkar kokusu''

''Haklısın ama bir şey varsa da bulacağım'' 

''Yani canım sıkıldı yine aksiyon istiyorum diyorsun peki aryacım doğru yoldasın devam et '' Güldüm kendince haklıydı.

 **************

    Yine bir akşamı daha yalnız kapatmış odama doğru istemeye istemeye gidiyordum ki dışarıdan  bir ses duydum. Mutfağın camından dışarı baktığımda  Kağanların otopark kapısının açıldığını gördüm ama kendisini göremedim hemen  çöp poşetini kaptığım gibi dışarıya çıktım. Kapıdan çıkana kadar çöp atma bahanesi gayet iyi gibi gelmişti ki içinde bir kaç şey olduğunu görene kadar. Kağanı dış kapıdan çıkarken gördüm. Bir birimizi görünce kalakaldık öylece, bu yüzü görmeyeli koskoca yedi gün olmuştu. Aramızdaki bu garip sessizliği bozmak adına ''Çöp konteynırı ile üçümüzün arasın da bir bağ var söylemedi deme' 'dedim. Gerçekten konuşmak için muhteşem bir konu bulmuştum kendimi içimden tebrik ettim . Oysa sadece  Kahkaha attı ama bu iyiye işaretti.

''Bence de  ''Dudaklarını bir şey söylemek için araladı ama daha sonra vazgeçti ve bakışlarını benden kaçırdı. Ne düşünüyordu neden vazgeçti bilmiyorum ama bu normal değildi ama benim de pes etmeye niyetim yoktu. 

'' Bir yere mi gidiyorsun ? ''

''Evet bir işim var ''

''İşin... Anladım her neyse o halde iyi geceler ''

''İyi geceler arya ''  Elimdeki çöpü attıktan sonra yavaş adımlarla eve doğru yürüdüm. Arkamı döndüğümde ceplerinde bir şey arıyordu ama bulamadı paniğe kapıldı, tekrar eve döndü arabaya hızlı adımlarla gittim anahtar üstündeydi. Hemen arabaya girdim ve arka koltuğun arkasına saklandım. Sahiden ben, ben gibi davranmıyordum miranın da dediği gibi aksiyon bağımlısı falan mı olmuştum ben? 

    Kağan arabaya bindi ve hızla bir yere doğru sürmeye başladı. Görünmemek için o kadar çok koltuğun arkasına yapışmıştım ki nasıl çıkacağımı bilmiyordum. Ya yakalanırsam ne yaparım diye düşünmeden de edemedim , o an  Kağanın telefonu çalmaya başladı.

''Alo dediniz gibi o saatte teslimatı yapacağım bana güvene bilirsiniz'' dedikten sonra telefonu kapattı ve arabayı durdurdu. indiğinde yavaşça olduğum yerden çıktım . Dışarıya baktığımda olduğumuz yeri görünce çok şaşırdım burası bizim okuldu. Kağanın bu saatte burada ne işi olabilirdi ki?