Violet Black

25.Bölüm | VI

Little Mix - Jessica Sanchez (Glee Cover)

Wings

*

13 Ağustos 1991

"Artık resmi olarak on üçsün. Heyecanlı olmalı bu senin için." dedi Remus. Yaklaşan dolunay için yeni çıkan bir tür iksiri deneyeceklerdi. Kurtboğan İksiri olarak geçiyordu ve söylenene göre kurt adamların dönüşümlerinde kendilerinde olmasına yarıyormuş. Kendilerine verilen daha az zarar ve çevrelerindeki insanlara zarar vermeme ihtimali ikisinin de aklını çelmişti. En azından denemekten bir zarar gelmezdi.

Dün Violet'in doğum günüydü ve bütün gün Paris'i gezmişler, eğlenmişler, bazı yerlerden büyülü büyüsüz bir sürü şey almışlardı.

"İksir için bir malzeme eksik, Aylak. Onu alıp geleceğim."

"Tamam, okul için planladıklarını da al. Tekrar çıkamama ihtimalimize karşılık." Violet gülümsedi. Aklında Remus'un hiç beklemediği bir plan vardı ve bu ona sürpriz olacaktı. Eğer başarırsa Noel zamanı geldiğinde öğrenecekti, animagus olduğunu. Bu yüzden bunun içinde Adamotu yaprağı alması gerekiyordu. Gerekli iksirleri sonra okulda Profesör Careme yardımı ile yapabilirdi.

Evden çıkıp büyücü sokağına doğru ilerledi. Orada ne ararsa bulabilirdi. İksir malzemeleri dükkanına girdiğinde Bayan Orleans'a gülümsedi. Alacaklarını alıp küçük torbalara koyduktan sonra kasaya götürdü. Küçük paketlerin büyük bir torbaya konmasını izledikten sonra gerekli miktarda parayı verdi. Dükkandan çıkarken içeri bakınmaya devam etti. Bu dükkanı cidden çok seviyordu. "İyi günler, Bayan Orleans." Geri geri yürürken çarptığı kişiyle durdu. "Çok pardon benim ha-" Çarptığı kişiyle göz göze gelince nefesini tuttu. Bütün yaz her yerden karşısına çıkan Axel'den başkası değildi elbette. İlk başlarda emin olmasa da artık onu takip ettiğinden emin olmaya başlamıştı.

"Ah, küçük Violet'te buradaymış. İksir mi yapacaksın?"

"Seni ilgilendirmez." Omuzuna çarpıp dükkandan çıkacakken kolunu tuttu. "Böyle konuşman çok ateşli olsa da bana karşı çıkman hoşuma gitmiyor."

"Bu da beni ilgilendirmeyen bir diğer şey. Sonra görüşmeyelim, Fauvel." Dükkandan çıktığında gülümsüyordu. Bu gülümseme Axel'i gördüğü için değildi. Ona karşı çıktığı için kendisine duyduğu gururdandı. Çocuğa bakarken tek hissettiği şey saf nefret olmuştu. Aşk ve nefret arasındaki o ince çizgi de takılırken nefret kısmına geçiş yapmayı başarmıştı, üstüne üstlük bunu kendisine de kanıtlamıştı. Gülümsemesi yavaş yavaş bir sırıtışa dönüştü. Bu sene çok eğlenecekti.

5 Kasım 1991

"Doğruluk mu, cesaret mi, Black?" Ortak salonda otururken gelen soru ile kafasını okuduğu kitaptan kaldırdı. Bina arkadaşlarının onunla konuşması onu biraz şaşırtmıştı. "Doğruluk."

"Axel'den hala hoşlandığın için mi onunla uğraşıp duruyorsun?"

"Ay, hayır. Tanrı korusun, Merlin yaptırmasın. Sadece bana yaptıklarını ödetiyorum, hepsi bu." Dudak büzdü. "Onlar gibi konuştun. Bir Ombrelune gibi." Buna karşılık sadece omuz silkti. "Bir Ombrelune'u alt etmem için onlar gibi düşünmem, hareket etmem gerekiyorsa yaparım."

"Peki ya Fleur?" dedi bir başka kız, adının Sarah olması gerekiyordu. "O aslında bir şey yapmıyor. Axel'in süs köpeği, her zaman arkasında." Beraber güldüler. Çoğu onaylamıştı.