Hər şey mənim səyahətə çıxmağımla başladı. Şənbə günü portfelimi çiynimə atıb
evdən çıxdım. Heç kimə heç nə demədən, telefonumu da evdə qoyub getdim.
Bayır qapısını yavaşca örtdüm ki, heç kəs oyanmasın. Sonra pilləkənləri enib
həyətdən çıxdım. Özümü bu qədər həyəcanlı hiss etməmişdim. Portfelimdə qələm,
dəftər, diş fırçası, köynək, bir də fotoaparat. Mənə başqa heç nə lazım deyildi.
Həyatımda ilk dəfə olaraq gedirdim. Doğrudan gedirdim. Hiss eləyirdim ki, hər bir
addım azaddır, hər bir döngə doğmadır. İlk dəfə idi ki, düşünmədən, haraya
gedəcəyimi bilmədən gedirdim. Onda doğrudan da hər küçə sənin yolunun bir
hissəsi ola bilir. Bəlkə düz getdim, bəlkə yarı yolda sağa döndüm, bəlkə avtobusa
mindim, bəlkə hansısa uşağın velosipedini əlindən alıb sürdüm. Mən sadəcə
getmək istəyirdim.
Yəqin ki, filmlərə baxırsınız. Biz hamımız elə filmləri xoşlayırıq ki, orada
hadisələr çox təhlükəli, inanılmaz olsun. Həmişə gözlənilməz sonluqları sevirik.
Amma hərdən elə filmə baxırsan ki, lap ətin tökülür - süjet xətti çox zəif, aktyorlar
sadə, və filmin ilk on dəqiqəsində başa düşürsən ki, sonluq necə olacaq. Elə
filmlərə baxa bilmirəm.Yarısında məni yuxu tutur. Həyata da marağım buna görə
öldü. Bir gün başa düşdüm ki, öz həyatımı film kimi çəksəydilər yarısında yuxuya
gedərdim.Ya da söndürüb deyərdim ki, bu Hollivud da hər zibil ssenariyə film
çəkir. Son 3 ildə hər şeyə həvəsim öldü. Əvvəlcə işdən bezdim. Qəzetə məqalələr
yazırdım - siyasi, mədəni, ictimai, yəni nə oldu. Amma hamısında da eyni şey idi
əslində. Filan nazir filan ölkənin filan nazirləri ilə görüş keçirib. Ay Pentaqon belə
gəldi, BMT belə getdi. Ay filan deputat belə dedi, təzə çıxan müğənni belə yadda
qaldı. Ya da bilirsinizmi, Avstraliyada kenquruların müəyyən bir növü var ki,
onlar elə deyil, başqa cürdü. Ya da yeni tikililər şəhərin arxitekturasına böyük
zərbə endirir... Belə-belə gic-gic , lazımsız şeylər yazırdım. Həyat tərzimi
dəyişmək istəyirdim. Görürdüm ki, axına düşmüşəm. Hamı axına düşüb. İş-ev, ev-
iş, iş-ev. Nə qədər olar? Həyatımız hər gün qısalır. Hər ürək döyüntüsü ölümə
doğru atılan addımın səsidir. Hərdən işimlə bağlı arxivlərdə müxtəlif insanların
bioqrafiyalarını oxumalı olurdum. 70 il yaşamış Filankəs Filankəslinin bioqrafiyası
cəmi 2 səhifə. Demə, 70 illik həyatdan ikicə səhifə qalır. Əvvəllər buna çox fikir
vermirdim. Həyatın qanunları həyatın qanunlarıdır. Həyat belə qurulub. Hamı necə
yaşayırsa sən də elə yaşa. Həyatın nizamını poza bilmərik ki? Həyat, həyat ..həyat
