IMPOSSIBLE (muslera)

-15-

Kocaman yazılarla "SİZ ARKADAŞ OLAMAZSINIZ" yazıyordu. Gözlerim dolmaya başlamıştı. Muslera'ya döndüğümde dikkatle bana bakıyordu. Bir tepki bekliyor gibiydi. Haklıydı da. Belki herşeyi açığa vurmamın zamanı gelmişti. Ne olursa olsun diyerek derin bir nefes aldım.

"Ben... Ben gerçekten de arkadaş kalmak istemiyorum"

"Ben seni zaten arkadaş olarak görmüyorum."

"Ben özür dilerim ne yaptığımı bilmiyorum tam anlamıyla saçmalıktı"

"Bunu anlaman güzel"

"Anın büyüsünü bozmasan olmazdı değil mi?"

"Ben şu an değil sana baktığım her an büyüleniyorum" dediğinde donakalmıştım. Bu tarz cümlelere alışkın değildim. İstemsiz sırıtmaya başladım. O da gülerek yavaş yavaş bana yaklaştı.

Karşımda durarak gözlerimin içine bakmaya başladı. İstemsiz olarak

"Şimdi biz neyiz?" diye sordum.

"Bilmem sence neyiz?"

"Bilmem."

"Bence sen şu an tam olarak bayan Muslera'sın" dediğinde gülerek

"Üzgünüm ismimle pek uyumlu olmuyor" dedim.

"Hmm demek bunu düşündün?" dediğinde kızarmaya başladım.

"Bence kulağa hoş geliyor. Bayan Muslera" dedi utandığımı fark ettiğinde. Bir ara bir sessizlik oldu. Konuşmuyor sadece birbirimize bakıyorduk. Sessizliği bozan ben oldum

"Sana böyle bakmayı özlemişim."

"Ben neyi özledim biliyor musun?"

"Neyi?"

"Hani şu bir gece arabada sarılarak uyuyup sabah çekici ile uyanmamızı" dediğinde gülmeye başladım. O günü hatırladım. Kokusunu falan o gün olan herşeyi hatırladım.

"Bende" diyebildim birtek. Bu cevabı bekliyormuş gibi sırıtmaya başladı.

"Ne?" dedim. Cevap vermeden kolumdan tutarak hızla ilerlemeye başladı. Bende ona ayak uyduruyordum

"Heyyy Nando nereye?"

"Ben o günü tekrar yaşamak istiyorum" dedi. İstemsiz kahkahalarla gülmeye başladım

"Ciddi olamazsın." dedim. Bu arada arabaya varmıştık. Ön kapıyı açarak bana baktı.

"Hayır gayet ciddiyim" dedi. Bende birşey demeden açtığı kapıdan koltuğa oturdum. O da arabaya binerek sürmeye başladı. İkimizde konuşmuyorduk. Sonunda gerçekten de arabanın çekildiği yere geldik.

"Arabanı bu kez çektirme"

"Sorun değil"

"Bence sorun paran var diye böyle davranma. Gerçi banane ya çeksinler zaten ben arabayı çalıştırmayı bile bilmezken seninkinden banane."

"Hey gerçekten de araba sürmek ister misin?"

"Ne! Ahh tabiki hayır"

"Hadi ama dene bi en azından"

"Hayır dedim ya" diyerek onun koltuğuna geçerek yanına oturdum ve başımı göğsüne koydum.

"Tamam sen bilirsin" diyerek koltuğu geriye yatırarak kolunu bana doladı.

"Sabah öyle uyanmaya hazır mısın?"

"Ahahah aslında değilim ya"

"Gitmek ister misin?"