-Unicode-
အဲဒီနေ့က စခဲ့တဲ့ ခံစားချက်...။ စိတ်ထဲ ရင်ထဲထိ အမြစ်တွယ်မနေအောင် ကြိုးစားခဲ့ပေမဲ့ မရခဲ့ဘူးထင်သည်။ ဖတ်ခဲ့ဖူးတဲ့ စာအုပ်ထဲက စကားစုလေးတစ်စု... -ခံစားမိတဲ့ခံစားချက် ချစ်မိတဲ့ ခံစားချက်ကို ခေါင်းစဉ်အမျိုးမျိုးတပ်နေသရွေ့ တစ်ကယ်စစ်မှန်တဲ့ ခံစားမှုကို ရမှာ မဟုတ်ဘူး- တဲ့။ မှန်တယ်ထင်သည်။ ပိုင်ဆိုင်လိုမှုတွေ ရယူလိုမှုတွေနဲ့ ခံစားချက်ကို ခေါင်းစဉ်တပ်ပြီး မျှော်ငေးနေရတာ တတောင့်တနေမိတာတွေက အဆင်ပြေနေတာမဟုတ်တဲ့အတွက် ဒီအတိုင်းလေး... ဒီအတိုင်းလေးပဲနေခဲ့ပေမဲ့ အဲ့ဒီနေ့ကို တွေးမိလိုက်ရင် အဲ့ဒီနေ့က နွေရာသီလိုပဲ ရင်ထဲ ပူတယ် ဒါပေမဲ့ ခပ်နွေးနွေးလေး... ။
.
.
.
ခေါင်းပေါ်က ပူကျစ်တောက်နေတဲ့ နေကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကာ မော့ကြည့်ရင်း နောက်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ချွေးထွက်လို့ စိုနေပြီဖြစ်တဲ့ အင်္ကျီကို လေနဲ့အေးအောင်ခါနေမိသည်။ ဒီရာသီက PE လုပ်ဖို့အတွက် ပူလွန်းနေသလိုပဲ။ နွေရာသီဆိုတဲ့အတိုင်း ကျောင်း၀န်းထဲက ပုဇဉ်းရင်ကွဲတွေရဲ့ အော်သံတွေက စိတ်အနှောင့်တော့မဖြစ်ပေမဲ့ ခပ်ကျယ်ကျယ်ကြားနေရသေးသည်။
"ဟေ့ကောင်တွေ!! အချောင်ခိုမနေကြနဲ့နော် လုပ်ကြစမ်းပါ ခန္ဓာကိုယ်တွေကို သေချာအားလေးထည့်!! "
"အရမ်းပူတယ် ဆရာရ!"
"ဟုတ်တယ် ပူတာမှ သေမလိုပဲ ကျွန်တော်တို့ ခဏလောက် နားလို့မရဘူးလား "
"မရဘူး. . မရဘူး အကုန်ပြီးမှ နားကြ လုပ်ကြစမ်းပါကွ ကဲ ဘားတန်းကို သေချာကိုင်မယ် "
တခြားကျောင်းသားတွေနဲ့ ဆရာရဲ့ အပြန်အလှန်ပြောနေသံတွေကြားထဲကပဲ ဘတ်ခ်ဟျွန်းလည်း ဘားတန်းကို ပြန်ကိုင်လိုက်သည်။ သိပ်ပြီး စိတ်ပါသည်တော့လည်းမဟုတ် ဘတ်ခ်ဟျွန်းအတွက် ခက်ခဲသည်။ လူကောင်ညှပ်သည်ဟုပြောလို့ရသည့် အနေအထားမှာ ဘားတန်းကီု အရင် ခုန်ပြီးဆွဲနေရသည်။ ခုန်လိုက် ဘားတန်းဆွဲလိုက် ပြုတ်ကျလိုက်နဲ့ ဘတ်ခ်ဟျွန်းတိုင်ပတ်နေသည်။ လက်မောင်းအားထည့်ပေမဲ့ လက်ကောက်၀တ်အားကမနိုင်တော့ လက်က တန်းကိုကြာကြာမကိုင်နိုင်ပဲ ခဏတိုင်း ဖုတ်ခနဲပြုတ်ကျနေတာကမလွယ်ဘူးဖြစ်သည်။
