PROLOGUE:
“Dadating din pala ang panahon na mapapagod ka at masasaktan dahil sa nagmahal ka ng sobra; dahil sa ibinigay mo lahat ng bagay na alam mong magpapa-saya sa taong minamahal mo kahit na wala naman siyang pakialam sa nararamdaman mo.”
“Isang araw, magigising ka na lang na yung taong nasaktan mo sa sobrang pag-mamahal niya sa’yo, ay mahal mo na rin pala. Kaso, paano kapag parang huli na ang lahat para maging kayo ulit?”
