🌹🥀 AMANDA 🌹🥀 [ At My Worst ]

Chapter 5

"කොහොමද පුතේ ඔයාට ? ඉස්කෝලේ වැඩ කටයුතු හොදට කරං යනවද? "

- අමන්දා -

"ඔව් අම්මේ. මම හොදින් ,මං හොදට වැඩ කරං යනවා. මං අම්මට ඕක පෙරේදත් කතා කලාම කිව්වනේ. අම්මා මං ගැන කිසි දේකට බය වෙන්න එපා. මන් ඉස්කෝලේ වැඩවලට විතරයි අවධානය දෙන්නෙ. අම්මා හිතනවා වගේ කිසි දෙයක් වෙන්නේ නෑ"

- අම්මා -

"මං දන්නවා මයෙ රත්තරන් . මට ඔයාව විශ්වාසයි .ඒත් කියන්න බෑනෙ පුතේ. මිනිස්සු වෙනස් වෙනවනේ....."

~ අමන්දාගෙ අම්මා එහෙම කිව්වෙ හරිම පැහැදිලි නිවිච්ච කටහඩකින් ~

- අමන්දා -

" මගෙ අම්මා කිසිම දේකට බය වෙන්න එපා. මන් හොදට ඉගෙන ගන්නවා,හොද රස්සවක් කරනවා. මට මගේ අරමුණ අමතක වෙන්නෙ නෑ "

- අම්මා -

" මන් දන්නවා පුතේ .මට පුතාව විශ්වාසයි .පුතා පුතාගෙ අරමුණට කොහොමරි යයි. ඔයාට ඒ ධෛර්ය තියෙනවා,ඔයා ශක්තිමත් ,ඔයාට පුළුවන් .ඔයා හොදට ඉගෙන ගනී. ඒත් පුතේ ඔය මනසට විවේකයකුත් දෙන්න. ඔයා කැමති මොනා හරි කරන්න. ඉගෙනීමටම ඇලිලා ඉන්න එපා .හොදද ?"

- අමන්දා -

"හරි අම්මා "

- අම්මා -

" පුතේ මන් තියන්නද ? දැන් පහ වසරෙ මල්ලිලා එනවා ශිෂ්‍යත්ව පන්තියට .මං යන්න ඕන ."

- අමන්දා -

"හරි අම්මේ.බුදු සරණයි ! "

- අම්මා -

" බුදු සරණයි පුතේ ! "

~ අමන්දා අම්මා එක්ක කතා කරලා නර්මදාට ෆෝන් එක දුන්නා .~

" දැන් ඉස්සරහට ඔයාටත් ෆෝන් එකක් ඕන වෙයි නේද ? "

~ නර්මදා ඇහුවෙ ටීවි එකේ චැනල් මාරු කරමින්. ~

- අමන්දා -

" ඕන වෙන එකක් නෑ ."

- නර්මදා -

" ඇයි ඔය ඉස්කෝලෙ හැම ළමයටම වගේ තියෙනවා නේද? ඉතින් ඔයාටත් ඕන නැද්ද? "

- අමන්දා -

"දැන් ඒ හැම ළමයටම තියෙනවා කියලා මමත් එකක් ගන්න ඕනෙද ? ඕවා පාවිච්චි කරනකොට ඇබ්බැහි වෙනවා . "