Saat Sabah'ın 5'i...Devika'yı uyku tutmamıstı.Uyuyamıyordu,Aksam doğru düzgün yemek bile yememişti.Sabırsızlıkla Mumbai'den gelecek cevabı bekliyordu.Saatler bir türlü geçmek bilmiyordu.Odanın içinde mekik dokuyor,Saatin 8 olmasını ve okuldan gelecek cevabın olumlu olması için Devi Maya'ya dua ediyordu.Yorgun gözlerine aldırıs etmiyordu tek dileği cevabın beklediği gibi olmasıydı.Devika,yorgun gözlerine bir an yenik düşüp göz kapaklarının agırlıgına pes edip yavasca gözlerini yumdu...
Sandalyede uyuyakalmıstı.Basının boşluga düşmesiyle irkildi.Hızla yerinden doğrulup saate baktı.Saat 08.30 idi.Oysa gözlerinin kapatıp acmasıyla bir olmus gibi hissetmişti.Ne ara o kadar uyumustu bunları düşünürken hızlıca bilgisayarı acıp maillerine baktı. Evet cevap acıklanmıstı ama okulun sitesine girmesi gerekiyordu.Hemen sonra okulun sitesine girdi.Tusa basıp gözlerini kapattı.Cesaretini toplayıp derin bir nefes aldı.Ellerini sıkıp dudaklarını ısırdı ve yavasca gözlerini açtı.Karsında kabul edilmiştir yazısı ve kayıt tarihlerini görünce çığlığı bastı.
"İşte buuu..Sonuclarım olumlu...Devi maya cok tesekkürler."
Ellerini birleştirip Devi Maya'nın putuna gidip selamladı.Devikanın cığlıgıyla Esha uyanmıstı bile saskınlıktan sessiz kalmıs Devika'nın putu selamlamasını izliyordu.
"Devika neler oluyor.Bu çığlık ne?Her sabah beni uyandırmanın türlü türlü yöntemlerini buluyorsun."
"Esha bırak uykuyu...Kazandım!Kazandım!Bursum onaylandı."
Esha sevincten yataktan fırlayıp Devika'ya sarıldı.
"Biliyordum bunu basaracagını biliyordum."
İkisi birlikte kuvvetli bir çığlık atıp el ele tutusup cocuk gibi odanın içinde dönmeye basladılar.
Rani ve Mohan' da seslere daha fazla sessiz kalamayıp odaya girdiler.Devika ve Esha'yı o halde görünce gülmeye başladılar.
"Sabah Sabah bu neşenizi neye borcluyuz."
Esha gülerek.
"Devika'nın beklediği cevap geldi.Mumbai'ye kabul edildi."
Rani'nin gözlerinin içi parlarken,Mohan'ın gülen yüzü birden düşü vermişti.Çünkü iki kızı birden evden gidecekti.Esha da orada çalısmak istiyordu.Kendini toparlayarak sahte bir gülücük attı.
"Tebrik ederim kızım.Bizi bırakacaksın öyle mi?"
"Babacığım böyle deme lütfen.Okumak için gideceğim hem yalnız olmayacagım ki Esha da benimle gelecek.Ve İşten gelecek cevapları benim yanımda bekleyecek."
Mohan arkasını döndü.
"Kahvaltıda devam ederiz"
Rani,Mohan'a göre daha mutluydu.Kızı iyi bir okulda okuyacaktı.
"Benim güzel kızım tabiki secilecekti bundan öyle emindim ki..."
Parlayan gözleriyle Devika'ya bakıp,daha sonra devikayı sıkıca kucakladı.Ve Esha'yı da aralarına alıp ücü birden sıkıca sarılıstılar.
Kahvaltıda Devika sürekli gülümsüyordu.Okul ve kayıtlar hakkında konusuyorlar.Tutacakları evin hakkında yorumlarda bulunuyordu Esha ve Devika.
"Küçük bir ev olacak hem çalısıp hem okuyacagım o evin de okulunda hakkını vereceğim sana söz veriyorum baba."
"Devika'ya katılıyorum babacığım belki basta sen yardım edeceksin ama kendi paramızı kazanmaya baslayalım biz size para göndereceğiz."
