Kalbi yerinden çıkacaktı neredeyse...
Arnav'in henüz niyeti yoktu Devika'nin kolunu birakmaya...
Onu böylesine ürkütmek hoşuna gidiyordu.
Oda da ki loş ışık Devika'nin yüzüne yansıyordu. Ürkekliğin yanında, yüzünde ki masumiyet ve yine yüzüne yerlesmis olan o korku hissi daha da memnun etmisti Arnavi...
Arnav daha da yakinlasti. Bu durumdan zevk aliyordu adeta... Devika sağ elini kurtarabilmisti ve hemen Arnavin sol omzuna elini götürerek onu geriye itti. Tabi ki Devika'nin gücü buna yetmemişti ama rahatsizligini bu sekilde belli etmisti. Öfkeliydi gözlerinden şimşekler çakarken Arnav'ın duduklarina konan alayci gülümsemeyle Devika'nin sessizligi bozmasi bir oldu.
"Bir çakal gibi görünüyorsun!"
Ürkek gözlerine yerleştirdiği öfkeyle söylemişti bunu... Korkmustu bunu yapmaya ne olursa olsun hakki yoktu ve bu yüzden aklina ilk geleni söylemişti.
Devika'nın sözü üzerine Arnav bozuntuya vermeden daha da yakinlasti.
Devika'nin ritmik kalp atislari daha da hizlandi burun ucunun Arnavin burnuna degiyor olmasi vucudunun yanmasina kalbinin kus gibi carpmasina neden olmustu.
Ilk kez biriyle bu kadar yakinlasmisti ve bu yuzdendi vucudunun alev almasi kendini buna inandirmisti. Arnavin bu yaptigini ise utanmazlik olarak goruyordu.
Nasil kurtulmaliydi bu durumdan yoksa bu oda arnavin miydi? Ne yani her gece bu hos olmayan hareketlere maruz mu kalacakti. Yok canim ayni odada kalma ihtimalimiz bile yok diye gecirdi icinden. Sonra sansini deneyip lafa girdi.
"Odamdan çık uyumak istiyorum."
Arnav bakislarini tavana dikti ve küçük bir tebesum etti.
"Burasi benim odam ve çıkması gereken sensin!"
İşte şimdi başından aşağıya kaynar sular dökülmüştü.
Eliyle işaret ederek kaşlarını kaldırdı ve başıyla burası mı der gibi gözlerini Arnava dikti.
Arnav da basiyla onay verdi ve devam etti.
"Ama ne yazik ki odami senin gibi biriyle paylaşacağım."
İkinci bir şok daha yasadi Devika...
Kekeleyerek
"Anlamadım" diyebildi.
Arnav bir adım daha yaklaştı.
"Kulaklarında problem var sanırım. ikimizde bu odada da kalacağız."
Devika oldugu yerde dönmeye başladı.
"Ama neden bu kadar büyük bir evde bana oda mi yok yani baska bos odaniz yok mu?"
Arnav bakışlarını devirdi.
"Bu gece olanlardan haberin var degil mi? Hani formaliteden de olsa bu gece evlendik evli bir kadın olduğunu hatırlıyorsun değil mi?"
Devika şaşkın ifadesini kızgınlığa bürüdü ve devam etti.
"Bana deliymisim gibi davranma... Evlendigimizi bende biliyorum. Ama dedigin gibi bu evlilik formalite yani biz gercek bir cift degiliz."
Arnav yutkundu. Elini basina götürdü ve sonra ellerini basindan cebine dogru indirip içeriye soktu.
"Buyukannem bu evde ve kendisi cok yasli ustelik hasta bu evliligi gercek bir evlilik saniyor dolayisiyla -"
Sozunu tamamlamadan Devika lafini kesti gozlerini sıkıca yumdu ve devam etti.
"Bir dakika dolayisiyla bu yuzden ayni odayi paylasacagiz oyle mi?"
"Bazen kafan çalışıyor." dedi Arnav kendinden emin bir sekilde ...
"Bu mümkün değil şuraya bak burda bir tane yatak var."
"Ne olmalıydı peki?"
"İki tane olmaliydi ben nerde uyuyacagim."
Arnav dolaba yöneldi ve içinden yorgan ve yastik çıkarıp yere bıraktı.
"İşte burada"
Dedi yeri gostererek.
Devika daha da sinir olmustu.Kocaman evde yerde yatacak olmasi daha da ofklendirmisti Devikayi...
"Kocaman evinden isinden ve parasindan dolayi hava atan adam beni yerde yatiracak oyle mi?"
