Güneş ışığı pencereye vuruyordu.
Gökyüzü kol-kanat germişti güneşe havada bir duruluk dinginlik guzellik vardi. Devika için kötü bir gün olsada hava insanin icini huzurla kapliyordu. Boyle mi olmaliydi bugün?-Hayir...Devika'nin ruh hali gibi karanlik olmaliydi bugün şimşekler çıkmalıydı,bulutlar aglamaliydi Devika ile birlikte.. Şahit olmalıydı yeryüzü Devika'nin acı hikayesine...
Bu hikayeye rağmen başkaları için normal görünen bu evlilikte herkes bu olaya sahit olmak istiyordu. Zengin is adaminin bu denli hizli bir karar ile evlenmesi üstelik sıradan bir kizla evlenmesi tum dikkatleri üzerine çekmeyi başarmıştı bile... Bu gece herkes bu düğünde bulunmak icin can atiyordu Medya,calisanlar ve tum Bombay halki bu haberi bekliyordu. Bu gece objektiflere birbirinden farkli kareler düşecekti. O karede belki yüzündeki sahte tebessümle belirecekti ama ici kan ağlayacak kalbi sizlayacakti. Bugun son kez hissedecekti içinin acısını sonra yavaş yavaş ölecekti ve alisacakti buna...
"Devikaaa....Devikaaaa "
İste İceriden sesler gelmeye baslamisti bile Devika yatağına gömülmüş bir türlü çıkmak istemezcesine yastigina sarilmisti. Bugün sondu bir daha ne bu küçük ev ne bu küçük oda ne de sarildigi yastigi olacakti. Bu küçük eve tasindiginda herseyi cok farkli hayal etmisti bu evde is uğruna büyük hayaller kurmustu. Simdi o parasi batasica okula gönderecek mi beni diye düşündü. Okulu birak kuş sesi toprak kokusu bile duymayacagim büyük kalin duvarlari olan o kocaman evde.. Ona göre biri var miydi acaba sadece amcasi Balraji görmüştü anne ve babasi ölmüs olmali amcası öyle birseyler demişti uf hiç birsey bilmiyorum ama olsalar burada olurlar diye gecirdi aklindan.
O sira telasla acildi kapi
"Devika hadi kalk ne bekliyorsun senin canavar gelir birazdan kuafor yollamis telefon etti. Hadi miskinlenme kalk!"
Esha yine formundaydi. Bunlari soyledikten sonra susmustu. Normal bir evlilik degildi bunun bilincine varip Devika'nin yanina oturdu. Devika yavasca yerinden dogruldu ve hic konusmadan birbirlerine sıkıca sarildilar.
Balraj ve Calisanlar düğünün son hazirliklari icin kontrolleri yapiyorlardi. İstedigi olmustu Arnav sonunda biriyle evlenecekti. Arnavin Annesinin son istegini yerine getirmisti. Arnavin babasi ve amcasi uveydi. Ve uvey kardesiyle iyi anlastigi soylenemezdi. Bu yuzden balraj uvey kardesinden cok arnavin annesini dusunurdu.
Arnav bugunden sonra Devika'ya cektirecegi acilarin planini yaparken amcasinin iceriye girmesiyle irkildi.
"Dalginsin evlat"
"Bunu anladigina sevindim.
"Bunu yaptigim icin bana dua edeceksin bundan emin ol."
Arnav dua mi edecekti bilmiyordu ama tek bildigi Devika'nin kahrolmasiydi. Bunu gormeyi herseyden cok istiyordu ve sirf bunun icin boyle buyuk bir adim atmisti.
Devika'nin saclari yapilmaya baslanmisti bile.. Kocaman iri gozleriyle sessizce olanlari izliyordu. Mehndi yapilmamisti hepsi bugun olacakti. Saci yapilirken kina tasarimcisi da Devika icin uygun gelin modellerini gosteriyordu fakat Devika icin hic birseyin onemi yoktu. Ne yapilan sac modelinin ne de yapilacak kina onun icin birsey ifade etmiyordu. Sadece izliyordu. Sonra bir ara ayaklandi. Odadan hizla cikti. Hazirliklari tam anlamiyla bitmemisti bile solugu beyaz ufak camlari olan kapida aldi. kalbi göğüsünü delecek gibi deli çarpıyordu...birkez daha böyle delirmişti kalbim..ozaman olduğu gibi demek bu zamanda bedenim doğru yerdeydi...usulca vurdu kapıya...ağır hareket eden ayak seslerini işitti...kapı açıldı yorgun adamla gözgöze geldi...uzun uzun sustular...adam hıçkırarak kizim dedi...kizina sarılmak istedi ama utancı engeldi...suskundu devika, adamın gözlerinde mahçubiyeti hissetti...babasının mahçupluğu Devika'yi mahçup etti...bu olanlarin hesabını soramadan arkasini döndü kapinin kolunu yavasca kavradi ve sonra babasinin kolunu tutmasiyla simsiki sarilmalari bir oldu. Hickira hickira agladi Devika belkide bu olayin basladigindan bu yana ilk kez bu kadar siddetli aglamisti. Yuzundeki makyajdan eser kalmayana dek agladi.
