28

3.5K 65 10
                                    

The rest of the chapters are unpublished (willl be published soon) due to heavy edtiting.
---

Tuluyan na akong bumagsak sa sahig nang makita na tuluyan nang umalis ang sasakyan ni Archer. Humagulhol ako at naramdaman ko ang unti unting pagpatak ng ulan.

Archer is the love of my life. Making that kind of decision wasn't easy. It never was but it was a decision I had to make. Mahirap na desisyon pero kinakailangan. Hindi lang para sa aming dalawa kung hindi para na rin kay mama.

Isang linggo ako hindi pumasok sa eskwela. Kinausap ko na si mayor tungkol doon at nagawan niya ng paraan para ma excuse ako ng prof namin.

"Ano bang nangyayari sayo Lair?! Nagbreak na ba kayo ng boyfriend mo? Sinong nakipag break? Siya ba? I mean obviously..." hindi na ako umimik at hinayaan na si Erika sa kanyang mga lintanya.

Pati si mama ay hinayaan na lang din ako na hindi muna pumasok. I was clearing my mind. I had to do that so everything could go well. So that I could finally go back to my goals.

I let go years ago because I know that if we were meant to be, we will be back in each others arms again. Dreams are important.

It should be valued, especially for the young people. Some are blinded too much with love or with the thought of love that they'd give up their dreams and would rather choose their love.

Hindi naman siguro mali iyon pero para sa akin dapat unahin ang mas importante at ang prayoridad natin. Hindi dapat binibitawan ang pangarap ng dahil lang sa pagmamahal.

Ang tunay na pagmamahal ay naghihintay, naguunawa. So go chase your dreams first, and once you reach them, everything will follow.

Looking back, I think I made the right decision. If I chose to stay with Archer, I would have lost my dreams and deprived my mother with the justice she deserves.

Everything was worth it. The rapist was put behind the bars, my dreams were achieved, my life is fine but still. My heart is broken and I am never at peace.

Tumupad si mayor sa pinag-usapan namin kaya natutuwa ako. Maraming nawala nang dahil sa kanya. Ang pagiging magkaibigan namin ni Hera at tuluyan ding naputol.

Hindi ko alam kung anong sinabi ni Archer sa kanya o kung may sinabi ba si Archer pero linayuan niya ako at inayawan. Maski si Vera ay linayuan niya. Bumalik ang buhay ko sa dati nung nawala si Archer.

Vera was my only friend and the bullying got worse. I transferred to another block to avoid Archer. Sinama ko na rin si Vera at nakaya naman iyon sa tulong ng mayor. On my birthday, february twenty, was the worst.

It was classes that time. Sinalubong ako nila Vianna, kinantahan ng happy birthday at tinapon sa akin ang cake. Wala akong naging reklamo. It was the last year. I just needed to survive like how I always did.

Ang hindi ko lang maintindihan ay kung bakit lumayo si Hera sa akin. Hindi ko talaga maintindihan kasi akala ko ba magkaibigan kami? Kung totoong magkaibigan kami, sana ay hindi niya ako iniwan. Sana inintindi niya ako.

"Stop looking at our graduation photo Lair. That's the worst year you had." inagaw ni Vera sa akin ang frame at nilapag sa gilid.

I smiled as I looked at Vera. Siya lang ang nanatili sa tabi ko. Siya lang ang totoong nakakaintindi sa akin.

"I know so I want to thank you for staying Vera. Salamat at naintindihan mo ako. Hindi ko ata kaya kung mawawala ka." humalakhak siya sa sinabi ko at niyakap ako.

"I understand you Lair because I know you too much. I heard you got into a company. Kailan ba magsisimula ang trabaho mo ron?" bumitiw na siya sa yakap.

All I Want (UNDER HEAVY EDITING) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon