At First Sight (On-going)

Chapter 23

"Happy First Monthsary, baby!"

Natigilan ako at hindi nakaimik, gulat pa rin sa nangyayari. Bakit hindi ko natandaan?! Bakit ko nakalimutan, ha Brianna?

"Hey, hindi mo ba nagustuhan?" mahinang tanong niya at nabakas ko sa mukha niya ang takot.

"No.. No.. Syempre, gusto ko." Agad na iling ko.

Nang malamang gusto ko ang bigay niya ay agad na lumuwag ang kaniyang paghinga. Kinuha ko ang boquet sa kamay niya saka agad na inamoy ito. Sino ba naman ang hindi magugustuhan na bigyan ng bulaklak ng nag-iisang Enzo Dominic Alonzo? Tanga na siya kapag tinanggihan niya pa.

A minutes passed ngunit hindi pa rin ako nagsasalita. Hindi ako makitingin ng diretso sa kaniya because I feel sorry for him. I feel that dahil nakalimutan ko na monthsarry pala namin ngayon tapos hindi ko pa siya nakasama ng ayos sa maghapon. At saka ni gift ay wala ako.

"What's the problem, baby? Why are you so silent? May masakit ba sa'yo? Tell me, hmm.."

Nag-angat ako ng tingin sa kaniya. "I'm sorry.." mahina at naluluha ko pang sabi.

"Why?" nakakunot-noo niyang tanong, naguguluhan sa asta ko. Hanggang sa naramdaman ko na lang ang palad niya na dumampi sa pisngi ko upang punasan ang mga luhang tumulo dito.

I pouted. "I'm sorry, I forgot that today is our first monthsarry pala.. Hindi kita nakasama ng ayos sa maghapon and I don't have any gifts for you, that's why.."

He chuckled. "Don't feel sorry, baby. I don't want any kind of gifts or anything." Patuloy pa rin niyang hinahaplos ang pisngi ko and it was so comforting.

"Because all I want is you. Only you, Brianna."

Dumaan pa ang mga araw na patuloy pa rin kami sa madami naming ginagawa. Halos ang lahat ay hindi makausap ng maayos dahil sa sobrang ka-busy-han, puro gumagawa ng mga kailangang ipasa. Maging si Enzo ay minsan ko na lang din makasama kahit nasa iisa lang naman kaming bahay. H'wag lang sana magtampo ang isang 'yon.

"Dadating parents mo bukas?" tanong ko kay Enzo.

Kasalukuyan kaming nasa kusina ngayon para magmeryenda. Gumagawa siya ng juice habang ako naman ay nakaupo sa stool at nilalantakan ang mga pagkaing niluto niya.

"Our parents." he emphasised it before nodding his head. "Yes, they are."

Graduation day na kasi namin next next day kaya naman tinatanong ko kung dadating ang parents niya. At that thoughts ay bigla akong nalungkot. Sa lagay ko ay imposible silang dumating dahil hindi naman nila alam ang araw ng graduation ko at mas lalong hindi nila alam kung nasaan ako.

Upang mas hindi lumalim ang nararamdaman ay agad kong iwinaksi ang aking iniisip.

"What about 'yung mga parent ng ibang tukmol?" I asked and as I expected, he nodded again.

Just like what Enzo said, dumating nga ang mga magulang nila on the next day. Nung umaga ay naunang dumating sina Tito Paolo at Tita Danna, Terrence's parent. Nung hapon naman ay parents ni Dave ang dumating, sina Tito David at Tita Tanya. Even Daniel, his older brother, is there too.

Ang lahat ay masayang sinalubong at kitang-kita talaga sa kanila ang labis na pagkamiss sa isa't isa.

"Anong oras dadating sina Lorenzo?" Lolo Rd asked habang hiniwa ang karne sa plato niya.

Nasa dining kami lahat para kumain ng hapunan.

Pinunasan muna ni Tita Tanya ang bibig niya gamit ang tissue bago sinagot ang tanong ni Lolo. "Tomorrow morning, Dad."

After that, ang mga matatanda ay nauna ng matulog samantalang kaming mga kabataan ay napagpasyahan pang magmovie marathon dahil maaga pa naman.

"Excited na 'ko for tomorrow!" I said habang niyuyugyog at tinatampal ang braso ni Enzo na yakap ko.

Bukas na kasi ang araw na pinakahihintay namin, ang araw ng pagtatapos. Sa wakas, sa kabila ng mga paghihirap namin ay aming mararating ang bagay na ito. Alam kong deserve namin ito sapagkat kitang-kita naman ang mga paghihirap at pagsasakripisyo para lang makagawa at makapagpasa ng mga gawain. Pero alam ko din na huwag akong makampante agad sapagkat hindi pa ito ang tunay na pagtatapos. Sa totoo lang, dapat sabihin natin na dito pa lang magsisimula ang lahat. Na ito pa lang ang simula ng tunay na laban.

"Ouch!" Enzo pouted habang inaalis ang braso niya na yakap ko ngunit hinigpitan ko naman ang kapit ko dito upang hindi niya maalis.

Kami na lang ni Enzo ang natira dahil 'yung ibang tukmol ay umalis na, gabing-gabi na din kasi. Sina Steven, Terrence, Jaxon at Kuya Daniel ay matutulog na daw samantalang sina Sean, Kyler, at Dave ay may ka-bebetime pa.

"Ikaw 'di ka pa matutulog?" he uttered habang ang braso naman niya ang nakayakap sa akin. Rinig na rinig ko ang tibok ng puso niya dahil nakahilig ako sa dibdib niya.

"Ilang minutes na lang naman 'to.. Tapusin ko na, hmm?" I said softly habang ang mga mata ay diretso pa rin sa pinapanood.

But I closed my eyes when I feel that he kissed my hair. "Alright.."

Gaya nga ng sabi ko ay ilang minuto na lang ang dumaan bago matapos ang movie. I yawned habang tumatayo na para pumunta sa room ko.

"You go first. I'll take care of cleaning it." He said then he kissed the side of my head. "Have a sweet dreams, baby. I love you."

Despite my drowsiness, I smiled widely at him. "I love you, too, baby."

When I woke up the next morning, I immediately smiled as I remembered what would happen today. Ilang sandali pa ang lumipas bago ako tumayo para gawin ang aking morning routine. Matapos niyon ay bumaba na ako para magbreakfast.

Agad na bumungad sa akin si Ella na naglilinis sa sala. Masigla ko naman itong binati at nagawa ko pang kumaway. After that ay dumiretso na ako sa dining and minutes passed nang makumpleto kami at sabay-sabay na kumain.

Habang kumakain kami ay biglang dumating sina Enzell, Tito Lorenzo, at Tita Ireen, Enzo's family. Nang makita naman ako ni Enzell ay agad siyang tumakbo at yumakap sa akin.

"Hi, Ate. I miss you!" She said with a big smile on her face.

I hugged her back. "I miss you, too, Enzell."

After that ay umupo na sila para sabayan kaming kumain. Inutusan na lang ni Lolo si Ella na dalhin ang mga gamit ng mga ito sa guest room at agad naman itong sinunod ng babae.

"How's your relationship with each other?" Tito Lorenzo asked.

I glanced at him, making sure na kami ang tinatanong niya. Nang makumpirma ay agad akong sumagot. "Okay naman po, Tito."

"Oh, c'mon, Brianna. Call me Dad or Papa, hmm?"

Nahihiya akong ngumuti at tumango sa kaniya. "Okay po, Papa."

Napabaling ako kay Enzo nang marinig kong napatawa siya ng mahina. "Cute,"

Lalo akong nahiya kaya naman I glared at him. Nang hindi pa rin siya tablan ng tingin ko ay saka ko pinisil ang tagiliran niya. "Ouch!"

"Kami po hindi niyo tatanungin ang lovelife namin?" nagtatampong sabi ni Sean na nakapagpatawa sa amin.

"Kuya Sean, may lovelife ka?" sabi naman ni Enzell na naging dahilan ng pang-aasar ng mga tukmol kay Sean.

"Woahh.."

"Bara malala.."

Sean pouted. "Of course, mayroon.. You see mamaya makikilala niyo siya."

_______
♡♡